Жуль Дэжэрын

Жуль Дэжэрын
фр.: Jules Dejerine
Дата нараджэння	3 жніўня 1849(1849-08-03)[…]
Месца нараджэння	Жэнева, кантон Жэнева, Швейцарыя
Дата смерці	26 лютага 1917(1917-02-26)[…] (67 гадоў)
Месца смерці	Парыж, дэпартамент Сена, Францыя
Месца пахавання	Пер-Лашэз
Грамадзянства	Францыя
Жонка	Augusta Déjerine-Klumpke[d]
Род дзейнасці	неўролаг, урач
Месца працы	Шпіталь Крэмлен-Бісетр[d] Сальпетрыер[d]
Навуковая ступень	доктар медыцыны[d] (1879)
Альма-матар	Парыжскі факультэт медыцыны[d]
Вядомыя вучні	Jean Lhermitte[d], Gustave Roussy[d], Oskar Vogt[d], Georges Heuyer[d] і Léon Ingelrans[d]
Член у	Парыжская медыцынская акадэмія[d]
Узнагароды	Montyon Science Award[d] (1886)
Jules Dejerine на Вікісховішчы

Жуль Дэжэрын (фр.: Jules Dejerine; 3 жніўня 1849, Жэнева — 26 лютага 1917, Парыж) — французскі неўрапатолаг, анатам, член французскай медыцынскай акадэміі (1908).

Медыцынскую адукацыю атрымаў у Парыжы (1879). З 1879 дырэктар клінікі ў шпіталі (Парыж), з 1901 г. прафесар, загадчык кафедры гісторыі медыцыны і з 1910 г. загадчык кафедры нервовых хвароб у шпіталі Сальпетрыер (Парыж). Асноўныя работы прысвечанв пытанням клінічнай неўралогіі і анатоміі нервовай сістэмы, вывучэнню афазіі. Апісаў (сумесна з Г. Русо) разлады, характэрныя для пашкоджання глядзельнага груда; сумесна з Л. Ландузі — асаблівы тып прагрэсіўнай мышачнай дыстрафіі, а таксама разам з Ж. Сота вылучыў у асаблівую назалагічную форму гіпертрафічны прагрэсавальны міжтканкавы неўрыт дзіцячага ўзросту (хвароба Дэжэрына-Сота); устанавіў (1892) лакалізацыю пашкоджання пры так званай славеснай слепаце (цэнтр Дэжэрына).

Узнагароджаны ордэнам Ганаровага легіёна.