Жуль Феры

Жуль Феры
фр.: Jules Ferry
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 23 мая 1869 — 4 верасня 1870
Папярэднік	Adolphe Guéroult[d]
Амбасадар Францыі ў Грэцыі[d] 12 мая 1872 — 29 жніўня 1872
Мэр Парыжа[d] 15 лістапада 1870 — 5 чэрвеня 1871
Папярэднік	Étienne Arago[d]
Сенатар Францыі[d] 4 студзеня 1891 — 27 лютага 1893
Папярэднік	Charles Ferry[d]
Пераемнік	Alfred Brugnot[d]
старшыня Савета міністраў Францыі[d] 23 верасня 1880 — 10 лістапада 1881
Папярэднік	Шарль дэ Фрэйсінэ
Пераемнік	Леон Мішэль Гамбета
міністр замежных спраў Францыі 20 лістапада 1883 — 30 сакавіка 1885
Папярэднік	Paul-Armand Challemel-Lacour[d]
Пераемнік	Шарль дэ Фрэйсінэ
Міністр асветы і прыгожых мастацтваў Францыі[d] 21 лютага 1883 — 20 лістапада 1883
Папярэднік	Jules Duvaux[d]
Пераемнік	Арман Фальер
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 8 лютага 1871 — 7 сакавіка 1876
Папярэднік	Жуль Феры
Пераемнік	Жуль Феры
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 8 сакавіка 1876 — 25 чэрвеня 1877
Папярэднік	Жуль Феры
Пераемнік	Жуль Феры
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 7 лістапада 1877 — 27 кастрычніка 1881
Папярэднік	Жуль Феры
Пераемнік	Жуль Феры
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 28 кастрычніка 1881 — 9 лістапада 1885
Папярэднік	Жуль Феры
Пераемнік	Жуль Феры
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 10 лістапада 1885 — 11 лістапада 1889
Папярэднік	Жуль Феры
Пераемнік	Jean Tricoche[d]
дэпутат Рады дэпартамента[d] з 8 кастрычніка 1871
віцэ-прэзідэнт[d] з 1871
Міністр асветы і прыгожых мастацтваў Францыі[d] 4 лютага 1879 — 21 снежня 1879
Папярэднік	Agénor Bardoux[d]
Пераемнік	Жуль Феры
Міністр асветы і прыгожых мастацтваў Францыі[d] 28 снежня 1879 — 23 верасня 1880
Папярэднік	Жуль Феры
Пераемнік	Жуль Феры
Міністр асветы і прыгожых мастацтваў Францыі[d] 31 студзеня 1882 — 29 ліпеня 1882
Папярэднік	Paul Bert[d]
Пераемнік	Jules Duvaux[d]
старшыня Савета міністраў Францыі[d] 21 лютага 1883 — 30 сакавіка 1885
Папярэднік	Арман Фальер
Пераемнік	Эжэн Анры Брысон
Старшыня Сената Францыі[d] 27 лютага 1893 — 17 сакавіка 1893
Папярэднік	Philippe Le Royer[d]
Пераемнік	Paul-Armand Challemel-Lacour[d]
Міністр асветы і прыгожых мастацтваў Францыі[d] 23 верасня 1880 — 10 лістапада 1881
Папярэднік	Жуль Феры
Пераемнік	Paul Bert[d]
Прэфект дэпартамента Сена[d] 1870 — 1871
Нараджэнне	5 красавіка 1832(1832-04-05)[…] Сент-Дзье-дэ-Вож[d], акруга Сент-Дзье-дэ-Вож[d], дэпартамент Вагезы, Латарынгія, Францыя
Смерць	17 сакавіка 1893(1893-03-17)[…] (60 гадоў) VIII акруга Парыжа, Парыж, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	Right Bank Cemetery, Saint-Dié-des-Vosges[d]
Імя пры нараджэнні	фр.: Jules Camille Ferry
Бацька	Charles-Édouard Ferry[d]
Жонка	Eugénie Risler[d]
Партыя	Апартуністы-рэспубліканцы[d]
Член у	Масонства
Адукацыя	Парыжскі ўніверсітэт факультэт права і эканомікі Парыжскага ўніверсітэта[d]
Месца працы	La Presse[d] Le Temps[d]
Аўтограф
Бітвы	франка-пруская вайна
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жуль Франсуа Каміль Феры (фр.: Jules François Camille Ferry; 5 красавіка 1832, Сент-Дзье-дэ-Вож — 17 сакавіка 1893, Парыж) — французскі дзяржаўны дзеяч, мэр Парыжа, старшыня Сената і двойчы прэм'ер-міністр Францыі.

Біяграфія

Падчас аблогі Парыжа прускай арміяй у 1870 годзе заняў пасаду мэра горада (15 лістапада 1870 – 5 чэрвеня 1871). У 1872 годзе служыў амбасадарам у Грэцыі. Двойчы займаў пасаду прэм’ер-міністра Францыі: першы раз з 23 верасня 1880 да 14 лістапада 1881, другі раз з 21 лютага 1883 да 6 красавіка 1885.

Асабліва вядомы як міністр народнай адукацыі, які правёў глыбокія і пераломныя рэформы сістэмы школьнага навучання. Ён распачаў тры "бітвы за школу": бясплатную, абавязковую, свецкую. Ён лічыў, што адукацыя — аснова дэмакратыі, і што права на веды павінна належаць усім, незалежна ад веравызнання, полу ці сацыяльнага паходжання. Ён адстойваў ідэю нейтральнай, свецкай школы, якая гарантуе правы як каталіцкай большасці, так і пратэстанцкай ці свецкай меншасці. Ягонае імя непарыўна звязана з прынятымі ў 1880-х гадах законамі, якія зрабілі пачатковую адукацыю ў Францыі: бясплатнай, абавязковай, свецкай.

У 1882 годзе быў прыняты закон, паводле якога з навучання выключаліся рэлігійныя элементы. Замест гэтага ўпор рабіўся на маральнае і грамадзянскае выхаванне. Былі таксама ўведзены меры: адзін вольны дзень у тыдзень (акрамя нядзелі) — для жадаючых вучыць дзяцей рэлігіі паза межамі школы, забарона клерыкальным навучальным установам прысвойваць найменне універсітэта ці выдаваць дыпломы аб вышэйшай адукацыі.

Таксама быў актыўным прыхільнікам французскай каланіяльнай экспансіі, што выклікала крытыку з боку яго апанентаў. У 1880-х гадах ён перажыў два замахі, а памёр ад сэрцавага прыступу ў 1893 годзе — менш чым праз месяц пасля таго, як быў абраны старшынёй Сената. Замах перад смерцю быў учынены рэлігійным фанатыкам.