Жуль Хофман

Жуль Альфонс Хофман
фр.: Jules Alphonse Hoffmann
Дата нараджэння	2 жніўня 1941(1941-08-02)[…] (77 гадоў)
Месца нараджэння	Эхтэрнах, Canton of Echternach[d], Люксембург
Грамадзянства	Францыя
Бацька:	Jos Hoffmann[d]
Род дзейнасці	біёлаг, імунолаг, урач, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	Імуналогія, цыталогія
Месца працы	Французская акадэмія навук
Альма-матар	Універсітэт Страсбурга Марбургскі ўніверсітэт
Член у	Французская акадэмія Леапальдзіна[d] Французская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША Расійская акадэмія навук Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук[d]
Узнагароды і прэміі	Нобелеўская прэмія па фізіялогіі ці медыцыне (2011)
Жуль Альфонс Хофман на Вікісховішчы

Жуль Альфонс Хофман (2 жніўня 1941) — лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне (2011) год сумесна з Брусам Бётлерам і Ральфам Штэйнманам за даследаванне актывацыі прыроджанага імунітэту.

Біяграфія

Жуль Хофман нарадзіўся ў горадзе Эхтэрнах у Люксембургу 2 жніўня 1941. У 1969 годзе ва ўніверсітэце Страсбурга ён атрымаў навуковую ступень па біялогіі. У 1973-1974 гадах лічыўся ў дактарантуры Марбургскага ўніверсітэта ў Германіі. З 1964 па 1968 Хофман працаваў навуковым асістэнтам у французскім Нацыянальным цэнтры навуковых даследаванняў. У 1974 годзе ён стаў кіраўніком навукова-даследчых работ цэнтра. З 1978 па 2005 гады ён займаў пасаду дырэктара аддзялення 9022 «Імунныя адказы і іх праходжанне ў насякомых". З 1993 па 2005 гады ён таксама кіраваў Інстытутам малекулярнай і клетачнай біялогіі ў Страсбургу.

Жуль Хофман з'яўляецца членам некалькіх акадэмій, сярод якіх нямецкая Леапальдзіна, Французская акадэмія навук, Еўрапейская Акадэмія, EMBА, Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук.