Залатагузка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Залатагузка
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Euproctis chrysorrhoea Linnaeus, 1758

Сінонімы
  • Euproctis phaeorrhoea Haworth, 1803[1]

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  709250
NCBI  987934
EOL  504189

Залатагузка, Прадзільнік-златагузка[2] (Euproctis chrysorrhoea) — матыль з падсямейства ваўнянак.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Размах крылаў прыкладна ад 30 да 35 мм, што больш чым у падобнай да яе жаўтагузкі (Euproctis similis). Матылькі адрозніваюцца памерамі жоўтай вобласці на брушку. У самцоў брушка на канцы іржава-чырвонага колеру, у той час як у самак брушка мае больш шырокую карычняватую вобласць. У некаторых асобін дадаткова маецца яшчэ жоўта-карычневае шчацінне ў задняй частцы цела. Верхні бок крылаў белы без чорных плямаў, характэрных для жаўтагузкі.

Распаўсюджанне[правіць | правіць зыходнік]

Від распаўсюджаны па ўсёй Еўропе, да Цэнтральнай Швецыі і да поўдня Фінляндыі. Сустракаецца ў паўднёва-заходнім Міжземнамор’і, на Іберыйскім паўвостраве і на ўсходзе да Расіі. На Беларусі часам назіраецца масавы лёт у садах, парках, лісцевых лясах. У Паўночную Амерыку від быў занесены прыкладна 100 гадоў таму.

Асаблівасці біялогіі[правіць | правіць зыходнік]

Яйцакладкі (на лісці) прыкрываюцца валаскамі. Шаравата-чорныя вусені даўжынёй да 3,5 см, бародаўчатыя, з пякучымі валаскамі, якія пры сутыкненні з імі выклікаюць моцнае раздражненне скуры і слізістых абалонак. Зімуюць групамі (па 200—300) у гнёздах з лісця. Знішчаюць пупышкі і лісце пладовых і лясных лісцевых дрэў.

Зноскі

  1. Сістэматыка і сінанімія (англ.). BioLib. Праверана 15 студзеня 2011.
  2. Беларуская навуковая тэрміналогія: слоўнік лясных тэрмінаў. — Мінск: Інбелкульт, 1926. — Т. Вып. 8. — 80 с. — у крыніцы пад назвай Gastropacha neustria

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Залатагузка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1998. — Т. 6. — С. 508. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
  • Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2 / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1983. — Т. 2. — С. 324. — 522 с. — 10 000 экз.
  • Günter Ebert (Hrsg.): Die Schmetterlinge Baden Württembergs Band 4, Nachtfalter II (Bombycidae, Endromidae, Lemoniidae, Saturniidae, Sphingidae, Drepanidae, Notodontidae, Dilobidae, Lymantriidae, Ctenuchidae, Nolidae). Ulmer Verlag Stuttgart 1994. ISBN 3-800-13474-8
  • Karl Cleve: «Der Goldafter (Euproctis chrysorrhoea L.) als Sanddornschädling», Jahresbericht der Forschungsstelle für Insel- und Küstenschutz,Bd.XIII,1972