Заразіха звычайная

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Заразіха звычайная
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Orobanche caryophyllacea


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
NCBI  86094
EOL  2895178
IPNI  662213-1
TPL  kew-2396832

Заразіха звычайная[3][4] (Orobanche caryophyllacea) — від травяністых раслін сямейства Заразіхавыя (Orobanchaceae), распаўсюджаны ў Еўропе, Заходняй і Цэнтральнай Азіі, захадзе Паўночнай Афрыкі.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Шматгадовае расліна, 20-50 см вышынёй. Сцёблы рэдка залозіста апушаны дагары. Лісце яйкападобна-ланцэтнае або ланцэтнападобнае, 2-2.5 см × 4-6 мм, голае зверху, залозіста апушана на краі і знізу. Суквецце цыліндрычнае, друзлае, малакветкавае. Чашачка 1-1.2 см, нераўнамерна 2-раздзельная; сегменты ланцэтныя, суцэльныя ці 2-лопасцевыя; долі лінейна-ланцэтныя, няроўныя, 4-8 мм, звычайна 3-жыльныя, на вяршыні доўга завостраныя. Вяночак 20-25 мм даўжынёй, буры, жаўтлява- або цёмна-чырвоны, звонку коратка залозіста-валасісты, трубка яго значна пашырана да зеву. Тычынкі прымацаваныя на адлегласці 1.5-3 мм ад аснавання трубкі венца. Песцік цёмна-чырвоны або жоўты. Каробачка прадаўгаватая, 1-1.2 см. Насенне даўгаватае, 0.4-0.5 × ≈ 0.3 мм. 2n = 38[4].

Распаўсюджанне[правіць | правіць зыходнік]

Распаўсюджаны ў Еўропе, Заходняй і Цэнтральнай Азіі, Паўночнай Афрыцы (Алжыр, Марока)[5][6][7].

Ва Украіне від расце на лясных узлесках, сярод хмызнякоў, на сухіх лугах, у стэпах, на агаленнях вапняку — у Карпатах (Закарпацкая вобласць), рэдка; на Палессі (паўднёвая частка), у лесастэпе, стэпе (поўнач Мікалаеўскай і Херсонскай абласцей). Паразітуе на каранях маруны (Galium')[4].

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 92. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. а б в Доброчаева Д. Н., Котов М. И., Прокудин Ю. Н., и др. Определитель высших растений Украины. — К., 1987. — С. 295. (руск.) (укр.)
  5. plantsoftheworldonline.org. (англ.)
  6. bgbm.org. (англ.)
  7. npgsweb.ars-grin.gov. (англ.)