Палятуха звычайная

	Палятуха звычайная
Навуковая класіфікацыя
Дамен:	Эўкарыёты
Царства:	Жывёлы
Падцарства:	Эўметазоі
Без рангу:	Двухбакова-сіметрычныя
Без рангу:	Другаснаротыя
Тып:	Хордавыя
Падтып:	Пазваночныя
Інфратып:	Сківічнаротыя
Надклас:	Чацвераногія
Клас:	Млекакормячыя
Падклас:	Звяры
Інфраклас:	Плацэнтарныя
Надатрад:	Euarchontoglires
Грандатрад:	Glires
Атрад:	Грызуны
Падатрад:	Вавёркападобныя
Сямейства:	Вавёркавыя
Падсямейства:	Sciurinae
Трыба:	Палятухавыя
Род:	Pteromys
Від:	Палятуха звычайная
Міжнародная навуковая назва
	Pteromys volans Linnaeus, 1785
Арэал
ITIS	632525
NCBI	55152
EOL	1178636

Палятуха звычайная (Pteromys volans) — грызун з падсямейства палятухавых.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Знешне палятуха падобна да вавёркі, але амаль у 2 разы меншая. Даўжыня цела 14-17 см, маса 100—120 г. Галава невялікая з кароткімі вушамі, якія ў адрозненне ад вавёркі пазбаўлены кутасікаў. Вочы вялікія, пукатыя, чорныя. Хвост пушысты. Пярэднія чатырохпальцыя канечнасці крыху карацейшыя за пяціпальцыя заднія. Кіпцюры кароткія загнутыя, вельмі ўчэпістыя. Па баках цела паміж заднімі і пярэднімі канечнасцямі знаходзіцца пакрытая поўсцю скураная складка, пры дапамозе якой звярок планіруе з дрэва на дрэва. Футра густое, мяккае, шаўкавістае; зімой зверху серабрыста-шэрае, зрэдку з цёмнай рабізной, летам — буравата-попельна-шэрае

Распаўсюджанне[правіць | правіць зыходнік]

Насяляе лясную зону Еўразіі ад Карэліі да берагоў Ціхага акіяна: поўнач Еўрапейскай часткі Расіі, Сібір і Далёкі Усход, а таксама Паўночную Манголію, Паўночна-Усходні і Цэнтральны Кітай, востраў Хакайда ў Японіі, але ўсюды малаколькасны від. У Беларусі ў ХІХ ст. траплялася амаль паўсюдна, у 1920-1940-я г. толькі ў Віцебскай і Магілеўскай абласцях; у цяперашні час адзначана толькі ў Лёзненскім раёне.

Месцы пражывання: мяшаныя і лісцевыя лясы з перастойнымі дуплаватымі дрэвамі, ахвотна селіцца ў паплаўных лясах з наяўнасцю вольхі і асіны.

Асаблівасці біялогіі[правіць | правіць зыходнік]

Начны звярок. Селіцца ў дуплах дрэў і старых вавёрчыных гайнах. Шарападобныя гнёзды будуе з сухой травы, лішайнікаў, кары. У вясенне-летні перыяд самка прыносіць часцей адзін прыплод (2-4 дзіцяняці). Гон і спароўванне ў лютым-сакавіку і траўні-чэрвені. Голыя і сляпыя малыя, з добра развітай паміж пярэднімі і заднімі канечнасцямі перапонкай, з’яўляюцца ў сакавіку-красавіку і чэрвені-ліпені. Месяц самка корміць іх малаком. Ва ўзросце 6 тыдняў яны робяцца самастойнымі, але зімуюць разам з самкай. Корміцца лісцем, парасткамі, пупышкамі і насеннем дрэў і кустоў, ягадамі, грыбамі і нават насякомымі, зімой — каташкамі вольхі і бярозы, пупышкамі хваёвых парод. На зіму робіць невялікія запасы корму.