Знакі прыпынку
Выгляд
Знакі прыпынку — элементы пісьма, якія выконваюць дапаможныя функцыі падзелу (выдзялення) сэнсавых адрэзкаў тэксту, сказаў, словазлучэнняў, слоў, частак слова, указваюць на граматычныя і лагічныя адносіны паміж словамі, указваюць на камунікатыўны тып сказа, яго эмацыйную афарбоўку, скончанасць, а таксама некаторыя іншыя функцыі.
У сучаснай беларускай мове 10 знакаў прыпынку: кропка, пытальнік, клічнік (паказваюць канец сказа, а таксама апавядальную, пытальную і клічную інтанацыі); коска, кропка з коскай, двукроп’е, працяжнік, дужкі (ставяцца ўнутры сказа); двукоссе (выдзяляе простую мову і цытаты); шматкроп’е (паказвае запінку, пропуск, незакончанасць).
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Знакі прыпынку // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 99. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Знакі прыпынку