Зянон Казімір Віславух

Зянон Казімір Віславух
15-ы падкаморы берасцейскі[d] 13 лютага 1781 — 1795
Папярэднік	Ігнацы Выганоўскі[d]
мечнік берасцейскі[d] 24 красавіка 1758 — 23 лютага 1765
Папярэднік	Людвік Тадэвуш Касцюшка
Пераемнік	Антоні Раталт Задарноўскі[d]
падстолі берасцейскі[d] 23 лютага 1765 — 13 лютага 1781
Папярэднік	Караль Вяшчыцкі[d]
Пераемнік	Яцак Пашкоўскі Лянцкаронскі[d]
Нараджэнне	1727 Ляжайка, Берасцейскі павет, Берасцейскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Смерць	31 снежня 1805(1805-12-31)
Месца пахавання	Свята-Успенская царква (Пярковічы)
Род	Віславухі[d]
Бацька	Антоні Людвік Віславух[d]
Маці	Яана з Косцяў Збірагоўскіх[d]
Жонка	Ганарата з Арэшкаў[d]
Дзеці	Віктар Віславух
Адукацыя	Collegium Nobilium

Зянон Казімір Віславух (1727, м. Зенавіль — 1805) — падкаморы берасцейскі, дырэктар берасцейскіх соймікаў, дэпутат на чатырохгадовы сойм, землеўладальнік пружанскі.

Біяграфія

Нарадзіўся ў маёнтку Зенавіль (сёння в. Ляжайка) на Палессі, у шляхецкай сям’і герба «Адынец» Антонія Віславуха і Яаны Косця-Збірахоўскай.

Навучаўся ў калегіўмах езуіцкім і піярскім, а затым у элітарным калегіуме ў Варшаве.

У 1750 годзе вярнуўся да Берасцейскага ваяводства, каб прыняць пасаду сакратара меншай пячаткі.

У 1758 годзе стаў мечнікам берасцейскім, дэпутатам галоўнага трыбунала Вялікага Княства Літоўскага, пазней пісарам трыбуналу скарбавага ў Мінску.

Як дэпутат Берасцейскага ваяводства на сойме канвакацыйным у 1764 г. прызначаны да камісіі скарбавай Вялікага Княства Літоўскага.

У 1766 годзе пабраўся шлюбам з Ханаратаю Ажэшка герба «Кораб».

Паводле даных на 1775 год, Зянон Казімір Віславух з’яўляўся ўладальнікам радавога маёнтку Віславухаў — Ляжайка (Зенавіль), што на Пружаншчыне. Валодаў маёнткам і вёскаю разам з 19 дамамі.

У 1781 годзе стаў падкаморым берасцейскім.

У 1790—1792 гадах быў дэпутатам на Чатырохгадовы сойм ад Берасцейскага ваяводства і сааўтарам канстытуцыі 3 мая.

Падчас афіцыйных сустрэч быў звязаны з дэмакратычнай суполкай Адама Чартарыйскага — палітычным рухам, які падтрымліваў рэформы, неабходныя для забеспячэння незалежнасці Рэчы Паспалітай ад Расійскай імперыі.