Казеозны некроз

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Казеозны некроз (ад лац.: caseosus — «тварожысты» і стар.-грэч.: νέκρωσις — «змярцвенне») — апісанне формы смерці біялагічных тканак, разнавіднасці каагуляцыйнага некрозу  (руск.), вылучаны ў асаблівую групу з-за свайго знешняга выгляду. Мёртвая тканка выглядае як мяккая, белая бялковая тварожыстай кансістэнцыі некратычная маса.

Прычыны[правіць | правіць зыходнік]

Часта казеозный некроз звязваюць з туберкулёзам. Таксама ён можа выклікацца сіфілісам або пэўнымі грыбкамі: звычайна з'яўленне можа быць звязана з гістаплазмозам  (руск.), крыптакакозам  (руск.) і какцыдыаідамікозам  (англ.)[1].

З’яўленне[правіць | правіць зыходнік]

Пры казеозным некрозе не захоўваецца гісталагічная архітэктура. Пры даследаванні пад мікраскопам з афарбоўкай гематаксілінам і эазінам  (руск.) гэта характарызуецца з пазбаўленымі клетак ружовымі зонамі некрозу, акружанымі гранулематозным  (руск.) запаленчым працэсам.

Калі прыкаранёвы лімфатычны вузел, напрыклад, інфіцыраваных на туберкулёз, і ўсё ідзе да казеознага некрозу, то масава можа пачаць выяўляцца змена колеру скуры ад сырнага жаўтлява-карычневага да белага, па прычыне чаго гэты выгляд некрозу часта малююць як камбінацыю абодвух відаў — каагуляцыйнага  (руск.) і каліквацыйнага  (руск.) некрозу.

Тым не менш, у лёгкіх, больш звычайны казеозны некроз з грануляваным жаўтлява-карычневым адценнем паверхні. Разбурэнне тканак настолькі шырокае, што існуе шэраг абласцей з пустэчамі (таксама вядомых як кістозныя прасторы).

Зноскі

  1. Лёгочная патология (неопр.). 14 апреля 2012 года. (англ.)   (Проверено 19 января 2010)