Казімір Пратасевіч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Казімір Пратасевіч
Нараджэнне 1896
Смерць 1949
Род Пратасовічы
Бацька Вільгельм Пратасевіч[d]
Маці Зоф’я са Стаброўскіх[d]
Жонка Яана Лысак[d]
Узнагароды
Medal of Independence залаты крыж Заслугі сярэбраны крыж Заслугі

Казімір Пратасевіч (польск.: Kazimierz Protassewicz; 1896—1949) — дзяржаўны дзеяч Польскай Рэспублікі, падпольшчык у гады Другой сусветнай вайны.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Паходзіў з беларускага шляхецкага роду Пратасевічаў. Меў брата Зыгмунта[ru] (1899—1991), грамадзянскага інжынера.

Быў рэферэндарам у Віленскім ваяводскім урадзе, а затым са жніўні 1929 г. пераведзены на пасаду рэферэндара ў старостве Пастаўскага павета[1]. У 1931 годзе быў старшынёй Федэрацыі польскіх саюзаў абаронцаў Айчыны[ru] ў Пастаўскім павеце[2].

Да мая 1936 г. займаў пасаду гарадскога старосты ў Львове[3][4][5]. Звальненне адбылося пасля беспарадкаў у горадзе[pl][6]. У 1936—1939 гадах выконваў функцыі старосты Маладзечанскага павета[7][8][9][10].

У 1936 годзе быў старшынёй праўлення спартыўнага клуба Погань Львоў[be-x-old], у тым ліку яго футбольнай секцыі[11].

У гады Другой сусветнай вайны дзейнічаў у падполлі. Пад псеўданімам «Сокал» (польск.: Sokół). Выконваў абавязкі кіраўніка аддзела бяспекі Акруговай дэлегатуры (прадстаўніцтва) ўрада Вільня[pl] з чэрвеня 1943 г. па снежань 1944 г., калі быў арыштаваны НКУС[12][13].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Быў у шлюбе з Яаннай Лысак.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. "Ruch służbowy" (PDF). Wileński Dziennik Wojewódzki: 321. Nr 9 z 30 września 1929. {{cite journal}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  2. Obchody Święta Niepodległości w Postawach. audiovis.nac.gov.pl. Праверана 19 лістапада 2015.
  3. "Kronika miejska. Nowy starosta grodzki". Gazeta Lwowska: 2. Nr 164 z 21 lipca 1935. {{cite journal}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  4. "Min. Poniatowski we Lwowie". Gazeta Lwowska: 3. Nr 202 z 5 września 1935. {{cite journal}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  5. "Zmiany w Urzędzie Wojewódzkiem, w Starostwie Grodzkiem i Komendzie P. P. we Lwowie". Gazeta Lwowska: 2. Nr 110 z 14 maja 1936. {{cite journal}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  6. "P. starosta Protassewicz" (PDF). Gazeta Robotnicza: 2. Nr 158 z 30 maja 1936. {{cite journal}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  7. "Wykaz wojewódzkich kierowników i powiatowych władz administracji ogólnej. Stan na 11.XI.1936 r." Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych: 5. Nr 32 z 19 listopada 1936. {{cite journal}}: Невядомы параметр |odpowiedzialność= ігнараваны (прапануецца |agency=) (даведка); Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  8. "Dotychczas na Księgę Pamiątkową L. K. S. „Pogoń" — wpłacili". Miesięczny Biuletyn Sportowy: 3. Nr 1 z 1 marca 1939. {{cite journal}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка) Архіўная копія. Архівавана з першакрыніцы 29 чэрвеня 2022. Праверана 7 жніўня 2022.
  9. "Dotychczas na Księgę Pamiątkową L. K. S. „Pogoń" — wpłacili". Miesięczny Biuletyn Sportowy: 8. 27 maja 1939. {{cite journal}}: Невядомы параметр |wolumin= ігнараваны (прапануецца |volume=) (даведка); Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка) Архіўная копія. Архівавана з першакрыніцы 29 чэрвеня 2022. Праверана 7 жніўня 2022.
  10. "Echa pojubileuszowe". Miesięczny Biuletyn Sportowy: 3. Nr 8 z 2 lipca 1939. {{cite journal}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка) Архіўная копія. Архівавана з першакрыніцы 29 чэрвеня 2022. Праверана 7 жніўня 2022.
  11. "Sport i Wychowanie Fizyczne". Gazeta Lwowska: 2. Nr 67 z 21 marca 1936. {{cite journal}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  12. Jacek A. Żurawski (2012). "Prasa konspiracyjna w Wilnie i Okręgu Wileńskim w latach 1939–1945" (PDF). Niepodległość i Pamięć. Muzeum Niepodległości w Warszawie: 116. {{cite journal}}: Невядомы параметр |wolumin= ігнараваны (прапануецца |volume=) (даведка)
  13. Okręgowa Delegatura Rządu Wilno. dws-xip.pl. Праверана 19 лістапада 2015.
  14. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 «За заслугі на дзяржаўнай службе і ў галіне сацыяльнай работы».
  15. M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124 «За працу ў справе адраджэння незалежнасці».
  16. M.P. z 1929 r. nr 90, poz. 201 «За заслугі ў галіне арганізацыі польскага харцарства і ў галіне сацыяльнай працы».

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • ks. Jerzy Lech Kontkowski (2010). "Protassewicze". Korzenie (PDF). Kraków: Plus. p. 39.