Кансананс

Кансанана́с (ад па-лацінску: consonantia — гармонія, сугучнасць) — стылістычны прыём, які звычайна выкарыстоўваецца ў паэзіі і песнях, якому характэрна паўтарэнне аднолькавых зычных два ці больш разоў у кароткай паслядоўнасці:

Лілею млявы плёс люляе,
З-пад злежаных аблок здалёк
Ляціць віхлясты і бялявы,
Пялёстак лёгкі — матылёк.
Рыгор Барадулін, «Матылёк»

Кансананс не варта блытаць з асанансам, які ўяўяле сабой паўтарэння галосных. Алітэрацыя з’яўляецца асаблівай формай кансанансу, дзе зычны, які паўтараецца, знаходзіцца напачатку кожнага слова: блакітным блёкатам блюзнерыць бліскавіца.

У паэтычным аналізе алітэрацыю звычайна адрозніваюць ад іншых формаў кансанансу.

Літаратура

• Друкт А. А. Кансана́нс // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 590. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).
• Кансана́нс // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Галоўная рэдакцыя Беларус. Сав. Энцыклапедыі, 1978. — Т. 2: Г — К / [рэдактар А. Я. Баханькоў]. — С. 616. — 765 с.
• Консона́нс // Музыкальная энциклопедия : [в 6 т.] / Гл. ред. Ю. В. Келдыш. — М.: Советская энциклопедия: Советский композитор, 1973—1982. — (Энциклопедии. Словари. Справочники. Изд-во «Советская Энциклопедия», Изд-во «Советский композитор»). — Т. 2: Гондольера — Корсов. — 1974. — Стб. 914—917. — 960 стб., илл. — 102 000 экз. (руск.)