Канстанцін Скірмунт

Канстанцін Скірмунт
герб «Дуб»
Міністр замежных спраў Польшчы
11 чэрвеня 1921 — 6 чэрвеня 1922
Папярэднік:	Ян Дамброўскі, в.а.
Пераемнік:	Габрыэль Нарутовіч
Адукацыя:	юрыдычны факультэт СПбДУ[d]
Дзейнасць:	дыпламат, палітык
Веравызнанне:	каталік
Нараджэнне:	30 жніўня 1866(1866-08-30) Моладава, Кобрынскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Смерць:	24 ліпеня 1949(1949-07-24) (82 гады) Валбжых, Ніжнесілезскае ваяводства, Польшча
Дынастыя:	Скірмунты
Узнагароды:

Канстанцін Скі́рмунт (польск.: Konstanty Skirmunt; 30 жніўня 1866, вёска Моладава, Кобрынскі павет, Гродзенская губерня, Расійская імперыя — 24 ліпеня 1949, Валбжых, Польшча) — гаспадарчы і палітычны дзеяч Беларусі, Расійскай імперыі і Польшчы.

Паходжанне і сям'я

Належаў да дваранскага каталіцкага роду Скірмунтаў гербу «Дуб». Быў братам Генрыка Скірмунта і стрыечным братам Рамана Скірмунта.

Адукацыя

Скончыў гімназію ў Лібаве (Курляндская губерня). У 1883—1887 вучыўся ў Санкт-Пецярбургскім універсітэце на юрыдычным факультэце і атрымаў ступень кандыдата права, а пасля служыў у 1887—1889 у IV дэпартаменце (па міністэрству юстыцыі) Дзяржаўнага Савета Расійскай імперыі.

Гаспадарчая дзейнасць

Пасля службы ў дэпартаменце Дзяржаўнага Савета вярнуўся ў свой маёнтак Моладава ў Кобрынскім павеце Гродзенскай губерні, прысвяціўшы сябе заняткам сельскай гаспадаркай. Уступіў у Мінскае таварыства сельскай гаспадаркі, бо ў Гродзенскай губерні не было аналагічнага таварыства. Пазней стаў адным з заснавальнікаў Гродзенскага таварыства сельскай гаспадаркі і быў яго віцэ-старшынёй у 1902—1905, а таксама прыняў удзел у заснаванні Мінскага таварыства ўзаемнага страхавання. У 1904 атрымаў прыдворнае званне камер-юнкера, а ў 1905 прылічаны да міністэрства земляробства і прызначаны на пасаду кобрынскага ганаровага міравога суддзі.

Палітычная дзейнасць

Адзін з заснавальнікаў Краёвай партыі Літвы і Беларусі (1907). Да 1911 быў прыхільнікам ідэй краёвасці, а пасля ідэй Польскай нацыянальна-дэмакратычнай партыі. У 1909—1917 па выбару дваран быў членам Дзяржаўнага Савета ад Гродзенскай губерні. У Дзяржаўным Савеце ўваходзіў у склад фінансавай камісіі (пастаяннай) і часовых: указа 9 лістапада (аб выхаду з сялянскай абшчыны); па заканапраекту аб землеўладкаванні; і па заканапраекту аб папячыцельствах аб народнай цвярозасці.

Адзін з заснавальнікаў Польскага нацыянальнага камітэта ў Парыжы (жнівень 1917): быў яго членам у 1917—1918 і прадстаўніком у Рыме. У 1919—1921 пасол Польшчы ў Італіі, у 1921—1922 міністр замежных спраў Польшчы, у 1922—1934 пасол Польшчы ў Вялікабрытаніі.

Аўтар мемуараў.