Канстанцін Сямёнавіч Кемарскі

Канстанцін Сямёнавіч Кемарскі
Канстанцін Сямёнавіч Кемарскі
Дата нараджэння	13 (25) лютага 1847
Месца нараджэння	Харкаўская губерня, Маларасійскае ваеннае губернатарства, Расійская імперыя;
Дата смерці	17 кастрычніка 1922 (75 гадоў)
Месца смерці	Гродна, Гродзенскі павет, Беластоцкае ваяводства, Польская Рэспубліка;
Месца пахавання	Праваслаўныя могілкі ў Гродне;
Род дзейнасці	урач, акушэр, выкладчык, гінеколаг
Альма-матар	Харкаўская губернская гімназія[d] (1867); медыцынскі факультэт Імператарскага Харкаўскага ўніверсітэта[d] (1873);
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Канстанцін Сямёнавіч Кемарскі (1847-1922) — беларускі акушэр-гінеколаг, грамадскі дзеяч, доктар медыцыны, стацкі саветнік, арганізатар аховы здароўя, і сярэдняй медыцынскай адукацыі ў Гродзенскай губерні.

Больш за 40 гадоў быў дырэктарам Гродзенскай школы павітух^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Дзяцінства і адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1847 годзе^[1] ў дваранскай сям’і. У 1867 годзе скончыў Харкаўскую гімназію (руск.) (бел.^[2].

Вышэйшую адукацыю атрымаў на медыцынскім факультэце Харкаўскага універсітэта (руск.) (бел., скончыўшы курс якога з адзнакай у 1873 годзе са званнем лекара^[1]. Быў пакінуты на тры гады пры універсітэце для падрыхтоўкі да прафесарскага звання.

Прафесійная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

У лютым 1874 года прызначаны ардынатарам (руск.) (бел. універсітэцкай акушэрскай клінікі, дзе працаваў тры гады^[1].

У 1877 годзе пераведзены ў Гродна. 9 кастрычніка 1877 года міністрам унутраных спраў быў прызначаны на пасаду дырэктара заснаванай у Гродне павівальнай школы і загадчыкам створанага пры ёй радзільнага аддзялення^[1], замяніўшы Данііла Акімавіча Сібілева, пераведзенага ў Астрахань на пасаду губернскага медыцынскага інспектара^[3].

Пры ім ў 1878 годзе адбыўся першы выпуск са школы 13 «добра навучаных павітух», якія павінны былі адпрацаваць тры гады ў сельскай мясцовасці, пасля чаго маглі заняцца «вольнай практыкай». Пасаду дырэктара ён займаў па 1910 год. За гэты час колькасць вучаніц павялічылася з 16 у 1876 годзе, да 44 у 1910 годзе. Кемарскі прапаноўваў пераўтварыць павівальную школу ў павівальна-фельчарскую і нават падрыхтаваў ў 1885 годзе праект статута і вучэбных праграм; але праект не быў рэалізаваны.

За пладавітую дзейнасць з тытулярнага саветніка быў узведзены ў калежскія асэсары (1882), а ў 1887 годзе за выслугаю гадоў стаў калежскім саветнікам^[1].

У 1901 годзе, калі адзначалася 25-годдзе школы, Кемарскі паказваў, што за гэты час была падрыхтавана 281 павівальная бабка. У 1910 году павівальная школа была ператворана ў акушэрска-фельчарскую, якую працягнуў узначальваць К. Кемарскі.

К. Кемарскі не толькі быў дырэктарам школы, але і загадваў радзільным аддзяленнем пры ёй^[1].

Паралельна з асноўнай дзейнасцю быў штатным урачом Гродзенскай мужчынскай гімназіі, дзе таксама выкладаў заняткі па фізіялогіі чалавека^[1].

З 1901 года служыў штатным урачом Гродзенскай жаночай Марыінскай гімназіі, за што быў узнагароджаны юбілейным знакам ведамства імператрыцы Марыі^[1].

У гады руска-турэцкай вайны выконваў абавязкі ардынатара Гродзенскай акруговай лячэбніцы і Гродзенскага ваеннага шпіталя^[1].

У 1915 годзе ў сувязі з пагрозай нямецкай акупацыі эвакуіраваўся разам са школай у Калугу. Там у 1919 годзе адбыўся апошні выпуск і пасля гэтага К. Кемарскі вярнуўся ў Гродна^[1].

Памёр у Гродне 17 кастрычніка 1922 года. Пахаваны на Праваслаўных могілках^[1].

Грамадская дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Доктар і педагог прымаў дзейны ўдзел у інтэлектуальным і грамадскім жыцці горада. Будучы вернікам, ён з’яўляўся пастаянным членам Гродзенскага праваслаўнага Сафійскага брацтва^[1].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Быў жанаты з Аляксандрай Іванаўнай Кемарскай (1857—1904)^[1].

Дачка Валянціна (?-пасля 1944) была замужам за ваенным урачом К. Бялецкім. Загінула ў ГУЛАГу^[1].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

ордэн Святога Станіслава 3 ступені
срэбны медаль «У гонар валадарання імператара Аляксандра III»
ордэн Святога Станіслава 2 ступені
ордэн Святога Уладзіміра 4 ступені
ордэн Святой Ганны 2 ступені

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

У гонар лекара-падзвіжніка ў Гродзенскім дзяржаўным медыцынскім вучылішчы заснаваны дзве стыпендыі.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о В. Н. Черепица. ГРОДНЕНСКИЙ ПРАВОСЛАВНЫЙ НЕКРОПОЛЬ (С ДРЕВНЕЙШИХ ВРЕМЕН ДО НАЧАЛА XX ВЕКА) (руск.)
↑ Шэраг крыніц паказвае, што з 1859 па 1869 год ён вучыўся ў 1-й Харкаўскай гімназіі, якую і скончыў. Аднак у выданні «Список воспитанников, окончивших курс в Первой Харьковской гимназии за столетний период ее существования. 1805—1905 гг.» (Харьков, 1903) ён значыцца ў ліку выпускнікоў 1867 года.
↑ Такую інфармацыю падае Игнатович Ф. И. — Врач К. С. Кемарский — видный организатор среднего медицинского образования и общественный деятель // Журнал Гродненского государственного медицинского университета : ежеквартальный научно-практический журнал. — 2011. — № 1. — С. 99-103 : фот. — Библиогр.: с. 103 (29 назв.) (руск.), але ў Астраханскую губерню Сібілеў трапіў толькі ў 1885 годзе. Верагодна, што да гэтага ён працаваў недзе ў іншым месцы — Памятная книжка Астраханской губернии на 1887 год. С. 50 (руск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Госцеў А. П. Ігнатовіч Ф. І. Кемарскі Канстанцін Сяменавіч // Памяць: гісторыка-дакументальная хроніка горада Гродна, — с. 258—259
НГАБ у г. Гродне, ф. 2, воп. 37, лл. 2-7
Биографический словарь бывших питомцев Первой Харьковской гимназии за истекшее столетие с 1805 по 1905 год / Сост. Н. А. Чеканов. — Харьков: «Русская типо-лит.»: 1905. — VIII, 441 с.
Игнатович Ф. И. Врач К. С. Кемарский — видный организатор среднего медицинского образования и общественный деятель // Журнал Гродненского государственного медицинского университета : ежеквартальный научно-практический журнал. — 2011. — № 1. — С. 99-103 : фот. — Библиогр.: с. 103 (29 назв.)
Крылов-Толстикович А. Н. (руск.) (бел. РУССКИЕ ВРАЧИ XVIII — НАЧАЛА XX СТОЛЕТИЙ Библиографический справочник.
Памяць : Гродна : гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі. — Мінск, 1999. (бел.)

[ГПН-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о В. Н. Черепица. ГРОДНЕНСКИЙ ПРАВОСЛАВНЫЙ НЕКРОПОЛЬ (С ДРЕВНЕЙШИХ ВРЕМЕН ДО НАЧАЛА XX ВЕКА) (руск.)

[2] Шэраг крыніц паказвае, што з 1859 па 1869 год ён вучыўся ў 1-й Харкаўскай гімназіі, якую і скончыў. Аднак у выданні «Список воспитанников, окончивших курс в Первой Харьковской гимназии за столетний период ее существования. 1805—1905 гг.» (Харьков, 1903) ён значыцца ў ліку выпускнікоў 1867 года.

[3] Такую інфармацыю падае Игнатович Ф. И. — Врач К. С. Кемарский — видный организатор среднего медицинского образования и общественный деятель // Журнал Гродненского государственного медицинского университета : ежеквартальный научно-практический журнал. — 2011. — № 1. — С. 99-103 : фот. — Библиогр.: с. 103 (29 назв.) (руск.), але ў Астраханскую губерню Сібілеў трапіў толькі ў 1885 годзе. Верагодна, што да гэтага ён працаваў недзе ў іншым месцы — Памятная книжка Астраханской губернии на 1887 год. С. 50 (руск.)

[1]

[2]

[3]