Каракачаны

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Каракачаны
Каракчаны. Котел. Балгарыя
Каракчаны. Котел. Балгарыя
Колькасць каля 14 тыс. чалавек
Рассяленне

 Грэцыя: 10 тыс. чал.
 Балгарыя: 4 тыс. чал.

 Паўночная Македонія
Этнічныя мовы грэчаская
Традыцыйныя рэлігіі (канфесіі) праваслаўе
Расавы тып еўрапеоіды
Блізкія этнасы грэкі

Каракача́ны (грэч. Σαρακκατσάνοι, каракацаны, саракацаны, влахі) этнічная група ў горных абласцях Грэцыі (Фесалія, Македонія, Эпір, Пелапанес) (каля 10 тысяч), паўднёва-заходняй Балгарыі (4 тысячы, 2001) і Паўночнай Македоніі. Размаўляюць на дыялекце новагрэчаскай мовы. Веруючыя — праваслаўныя[1].

Да сярэдзіны XX стагоддзя займаліся, галоўным чынам, адгонным жывёлаводствам і гандлем мясам і малаком. Летнія месяцы каракачаны жылі ў балгарскіх Радопах, а зімой вярталіся ў Грэцыю. Міграцыі на поўнач пачыналіся ў вясенні Юр'еў дзень, а зваротная міграцыя — на Дзмітрыяў дзень. Да сённяшняга дня перайшлі да аседлага лада жыцця, займаюцца земляробствам, зліваюцца з мясцовым насельніцтвам, у Балгарыі пераход да аселасці стаў шмат у чым вынікам ціска мясцовага ўрада, які канфіскоўваў каракачанскі скот[2]. У Асманскай імперыі каракачаны карысталіся адноснай незалежнасцю. Але, у выніку частых канфліктаў з туркамі, яны, па сведчанню балгарскага гайдука Хрыста Македонскага, марылі аб звяржэнні прыгнёту[3].

Згодна з адной гіпотэзай каракачаны — гэта фракійцы, якія перайшлі на грэчаскую мову, згодна з другой — грэказаваныя румыны, па трэцяй — грэказаваныя цюркі. Ёсць і іншыя версіі.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Галерэя[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Иванова Ю. В. Каракачаны // народы и религии мира: Энциклопедия / Гл. редактор В. А. Тишков; Редкол.: О. Ю. Артёмова, С. А. Арутюнов, А. Н. Кожановский, В. М. Макаревич (зам. гл. ред.), В. А. Попов, П. И. Пучков, (зам. гл. ред.), Г. Ю. Ситнянский. — М.: Большая Российская энциклопедия, 1999. — С. 222—223. — ISBN 5-85270-155-6.
  2. Zenja Pimpieva. Karakcanite v Bulgaria/ Ot nomadstvo kam usednalost / Karakčani Bugarske/ Od nomadskog do sjedilačkog života/ Sofia. 1995
  3. Χαατξημιχάλη, Αγγελική. Οι Σαρακκατσσάνοι. Αθήνα. ελλ. 82, 1957. ISBN 978-6-608-76974-8.