Карбатоўка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Карбатоўка
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
  • 7 чал. (2009)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 2239
Аўтамабільны код
6
СААТА
7258828073
Карбатоўка на карце Беларусі ±
Карбатоўка (Беларусь)
Карбатоўка
Карбатоўка (Магілёўская вобласць)
Карбатоўка

Карбато́ўка[1] (трансліт.: Karbatoŭka, руск.: Карбатовка) — вёска ў Шклоўскім раёне Магілёўскай вобласці. Уваходзіць у склад Старашклоўскага сельсавета.

Да 2013 года вёска ўваходзіла ў склад Чарнаруцкага сельсавета[2].

Назва[правіць | правіць зыходнік]

Назва Карбатоўка адыменнага (антрапанімічнага) паходжання, ад балцка-літоўскага двухасноўнага імені Kar-but’as (Kar-i-but’as).

Гэтае імя складаецца з дзвюх асноў: Kar- ад karas «вайна», і But- ад butas «жытло, дом»[3]. Імя адлюстроўвае этычныя каштоўнасці старалітоўскага ваяра.

Абапал ад Карбатоўкі, на поўначы і поўдні, адыменныя тапонімы Рамшына, Супшынка, ад аднаасноўных імёнаў тыпу Ramšys, Supšys.

Гэтыя тапонімы працягваюць паласу з адыменных тапонімаў, што ідзе на Бялынічы ад Талачына (а перад ім — ад Сянна і Бешанковічаў): Людвінаў, Эсьмоны, Боўсевічы, Пупса, Варгуццева, Гірымшчына, Табараўшчына (ад імёнаў тыпу Liud-vin’as, Eis-mant’as, Bausys, Pupsys, Vargutis, Gi-rim’as, Ta-bar’as).

Узнікненне ўсіх гэтых тапонімаў можа адносіцца да XV стагоддзя, калі пры вялікім князю Казіміры на ўсходзе і поўдні з мэтай змацавання дзяржавы рассяляліся літоўскія баяры, збольшага з тэрыторый цяперашняй Беларусі, прылеглых да сучаснай літоўскай мяжы[4].

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Магілёўская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2007. — 406 с. — ISBN 978-985-458-159-0. (DJVU)
  2. Решение Могилевского областного Совета депутатов от 20.11.2013 N 23-1 Об изменении административно-территориального устройства некоторых административно-территориальных единиц Могилевской области Архівавана 13 ліпеня 2015.
  3. Z. Zinkevičius. Lietuvių asmenvardžiai. Vilnius, 2008. C. 100.
  4. Адкуль Бешанковічы // Arche. № 2. 2021. Стар. 50-53.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]