Каспарс Біезбардзіс
| Каспарс Біезбардзіс | |
|---|---|
 | |
| Род дзейнасці | філосаф |
| Дата нараджэння | 1806[1][2] |
| Дата смерці | 1886[1][2] |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Альма-матар | |
Каспарс Бі́езбардзіс (лат.: Kaspars Biezbārdis, Каспар Каспаравіч Біезбардзіс; 1806[1][2] — 1886[1][2], Масква) — латышскі публіцыст і грамадскі дзеяч; адзін з лідараў руху младалатышоў.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Вучыўся ў Дэрпцкім універсітэце. Аўтар першага філасофскага артыкула на латышскай мове. Выступаў супраць нямецкага засілля ў Прыбалтыцы, за сацыяльныя правы латышоў-сялян, за самабытнае развіццё латышскай культуры. Пераклаў на латышскую мову творы Ф. Шылера, Вергілія, Сафокла.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Б. Гудрыке. Біезбардзіс // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).