Каср Ібрым
Каср Ібрым (араб. قصر ابريم) — разваліны старажытнага горада сярэднявечнай Ніжняй Нубіі, знаходзіцца на поўдні сучаснага Егіпта. Старажытны горад размяшчаўся першапачаткова на схіле берага Ніла, але ў выніку будаўніцтва Асуанскай плаціны ў другой палове XX стагоддзя і ўтварэння ў выніку разліва вод Ніла вазера Насер, Каср Ібрым фактычна стаў востравам. З будаўніцтвам плаціны апынулася, што Каср Ібрым — адзіны археалагічны помнік у раёне затаплення, які апынуўся вышэй новага ўзроўню вады. І да, і пасля будаўніцтва плаціны Каср Ібрым прыцягваў да сябе археолагаў.
Першыя раскопкі Каср Ібрыма распачала экспедыцыя Пенсільванскага ўніверсітэта ў 1911 годзе[1]. Археолагамі ўсталявана, што першыя паселішчы Каср Ібрым датуюцца Егіпецкім Познім перыядам. Паселішча дасягнула росквіту ў Сярэднявеччы, у гэты перыяд у Каср Ібрыме размяшчалася дыяцэзія дзяржавы Набатыі. У Каср Ібрыме знойдзена найбагацейшая на сённяшні дзень калекцыя дакументаў на старажытнанубійскай мове, уключаючы дакументы дыяцэзіі. Каср Ібрыме быў населены аж да 1840-х гадоў, у наш час востраў закрыты для наведвання, на ім працуюць толькі археолагі.
Замак-крэпасць Ібрым, якая аднаўляецца археолагамі, пабудаваны на падмурку больш старажытнай пабудовы часоў егіпецкіх фараонаў[2]. Будаўніцтва працягвалася ў рымскі перыяд, у часы прэфектуры Гая Петроніуса (англ.: Gaius Petronius), у валадаранне імператара Аўгуста[3]. Усталявана, што ў гэты перыяд будаўніцтва вялося з выкарыстаннем матэрыялаў больш старажытных пабудоў. Найстарэйшы раскапаны храм датуецца эпохай фараона Тахарка. На гэтым храме намаляваны фараон, які прыносіць ахвяраванне багам[4]. Найстаражытным знойдзеным артэфактам з'яўляецца стэла, узведзеная на 8-м годзе валадарання фараона Аменхатэпа I.
Стэла фараона Аменхатэпа I выкарыстоўвалася пры будаўніцтве значна пазнейшага Візантыйскага кафедральнага храма, які дайшоў да нашых дзён у руінах. У наш час гэта стэла знаходзіцца ў калекцыі Брытанскага музея[5]. На заходнім схіле замка-крэпасці Ібрым размяшчаюцца некалькі невялікіх храмаў, высечаных у камені па загадзе егіпецкага намесніка царства Куш і прысвечаных розным кіраўнікам Егіпецкага Новага царства і егіпецкім божаствам[6]. Падчас падрыхтоўкі тэрыторыі да затаплення пры будаўніцтве Асуанскай плаціны ў Каср Ібрым праводзіліся працы, падчас якіх барэльефы зразаліся і перавозіліся ў раён Новага Вадз-эс-Себэ (англ.: New Wadi es-Sebua)[7]. Вялікая каменная стэла Сеці I, узведзеная егіпецкім намеснікам часоў фараона Аменамопэ (англ.: Amenemope), выяўленая на паўднёвым схіле замка-крэпасці Ібрым, была перавезена ў мясцовасць Новая Калабша (англ.: New Kalabsha) у наваколлях Асуана[7].
Зноскі
- ↑ David., op. cit., pp.106-107
- ↑ John Baines and Jaromír Málek, Atlas of Ancient Egypt, Facts on File Publications New York, 1982. p.183
- ↑ Rosalie David, Discovering Ancient Egypt, Facts on File, 1993. p.106
- ↑ Bains & Málek, op. cit., p.183
- ↑ Qasr Ibrim in Ancient Nubia
- ↑ David, op. cit., p.106
- ↑ а б Baines & Málek, op. cit., p.183
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Каср Ібрым
