Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар дамініканцаў (Полацк)
Каталіцкі храм і кляштар | |
Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі | |
---|---|
| |
55°29′11,1″ пн. ш. 28°46′04,42″ у. д.HGЯO | |
Краіна | Беларусь |
Горад | Полацк |
Канфесія | Рымска-каталіцкая царква |
Тып будынка | базіліка |
Дата заснавання | 1672 |
Будаўніцтва | 1774—1804 гады |
Стан | Знішчаны |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар дамініканцаў — страчаны рэлігійны комлекс у Полацку.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Заснаваны ў 1672 г. па фундацыі віленскага каноніка Ф. М. Гарскага з дазволу віленскага біскупа А. Сапегі. У 1774 г. быў закладзены мураваны касцёл Прасвятой Дзевы Марыі. Аднак з-за недахопу сродкаў, яго будаўніцтва было адкладзенае да 1801 г. і завершанае ў 1804 г. Уваходзіў у ансамбль Полацкай параднай плошчы. У 1837 г. і 1843 г. будынкі кляштару гарэлі.
Комплекс разбураны ў час Другой сусветнай вайны.
Архітэктура
[правіць | правіць зыходнік]Касцёл
[правіць | правіць зыходнік]Касцёл — трохнефная шасцістаўповая базіліка, цэнтральны неф якой завяршаўся паўкруглай апсідай (30х18,9 м). У інтэр'еры касцёлу былі ўбудаваны пяць алтароў, упрыгожаныя разьбой і размалёўкай, на хорах быў дванаццацігалосы арган Касцёл меў два ўваходы: першы з боку плошчы быў аформлены порцікам з шасцю іанічнымі калонамі і балконам, на якім быў уваход на хоры, другі — з боку кляштару.
Кляштар
[правіць | правіць зыходнік]Кляштар пабудаваны ў 1781—1804 гг., уяўляў сабой двухпавярховы Г-падобны ў плане корпус з калідорнай планіроўкай. Першы паверх меў скляпеністыя перакрыцці, другі — драўляныя. Будынкі кляштару былі пакрыты дахоўкай. У комплекс уваходзілі таксама гаспадарчыя пабудовы, сад, палісаднік і каменная агароджа з уязной брамай. Кляштарны двор быў выбрукаваны. У 1864 г. пасля закрыцця кляштару касцёл стаў прыходскім.
Святары[1]
[правіць | правіць зыходнік]- Ігнат Юр’евіч Рудзіс (1896—1902);
- Нікадзім Андрэевіч Дзядуль (1900—1901);
- Казімір Юзафавіч Батура (1903—1906?);
- Іеранім Іеранімавіч Будрыс (1905);
- Міхал Юр’евіч Тамашэўскі (1906—1908);
- Эмерыт-Віценцій Юр’евіч Юркевіч (1908—1915?);
- Леанард Якаўлевіч Бараноўскі (1908—1914);
- Францішак Карлавіч Будзька (1908—12, 1917?);
- Станіслаў Антонавіч Ярашэвіч (1912—1914);
- Юзаф Казіміравіч Дзям’ян (1914—1923);
- Язэп Язэпавіч Барадзюля (1919);
- Юзаф Станіслававіч Лук’янін (1922);
- Адольф Готлібавіч Філіп (1924—1925?);
- Міхал Хрыстафоравіч Цакуль (1925);
- Казімір Францавіч Яновіч (пасля 1934);
- Антон Святаполк-Мірскі (1941—1942);
- Чэслаў Матусевіч (з 1941);
вартаўнік: Юзаф Янавіч Цывінскі (1920-я). Паводле некаторых звестак, у касцёле таксама служылі: Валінскі, Ваяводскі, Дзеражынскі, Сяніцкі Войцэх, Яркевіч (Юркевіч)[1].
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
- Габрусь Т. В. Мураваныя харалы: Сакральная архітэктура беларускага барока / Т. В. Габрусь. Мн.: Ураджай, 2001.— 287 с.: іл. ISBN 985-04-0499-X, с. 232.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар дамініканцаў (Полацк) на Вікісховішчы |
- ↑ а б Маракоў, Л. Рэпрэсаваныя каталіцкія духоўныя, кансэкраваныя і свецкія асобы Беларусі (1917—1964) / Леанід Маракоў. — Мінск: Смэлтак, 2009. — 776 с. — ISBN 978-985-6917-12-0.