Каханне і галубы

Каханне і галубы
Каханне і галубы;
	руск.: Любовь и голуби
Жанр	лірычная камедыя
Рэжысёр	Уладзімір Мяньшоў
Сцэнарыст	Уладзімір Гуркін
У галоўных; ролях	Аляксандр Міхайлаў; Ніна Дарошына; Людміла Гурчанка; Наталля Ценякова; Сяргей Юрскі
Аператар	Юрый Неўскі
Кампазітар	Валянцін Левашоў
Мастак-пастаноўшчык	Фелікс Ясюкевіч[d]
Кінакампанія	Масфільм
Працягласць	107 хвілін
Краіна	СССР
Мова	руская
Год	1984
IMDb	ID 0087650

«Каханне і галубы» (руск.: Любовь и голуби) — савецкая лірычная камедыя 1984 года рэжысёра Уладзіміра Мяньшова па сцэнарыі Уладзіміра Гуркіна на аснове аднайменнай п’есы, напісанай ім у 1981 годзе^[1]. Фільм зняты Другім творчым аб’яднаннем кінастудыі «Масфільм». У шырокі пракат карціна выйшла 7 студзеня 1985 года^[2].

Сюжэт

Васіль Кузякін, работнік леспрамгаса, які захапляецца развядзеннем галубоў, жыве ў сельскай мясцовасці са сваёй жонкай Надзеяй і трыма дзецьмі: старэйшай дачкой Людай, якая з’ехала ў горад, але вярнулася назад пасля няўдалага шлюбу; сынам Лёнькай, студэнтам ляснога тэхнікума; і малодшай дачкой Оляй, улюбёнкай бацькі.

Надзея вымаўляе мужу за тое, што ён можа ўпотай выдаткаваць сямейныя грошы на куплю новай пары галубоў, і лічыць яго захапленне недастаткова сур’ёзным для падобных учынкаў, хоць і прызнае, што ў параўнанні з п’янствам гэты занятак больш бяскрыўдны. Па суседстве з Кузякінымі жыве пажылая пара — баба Шура і дзядзька Міця, паміж якімі таксама пастаянна здараюцца канфлікты. Дзядзька Міця любіць выпіць, але баба Шура спрабуе трымаць яго ў яжовых рукавіцах. Праз гэта дзядзьку Міце даводзіцца праяўляць вынаходлівасць, каб выпіць і пазбегнуць скандалу з гэтай нагоды. Адзін раз ён нават распавядае, што баба Шура памерла, і Надзея сама прапануе яму выпіць, хоць той спачатку аднекваецца, маўляў, нябожчыца гэтага не любіла. А пры з’яўленні жывой жонкі дзядзька Міця хутка мяняе тактыку і тлумачыць, што распавядаў кашмарны сон, пасля чаго ледзь выносіць ногі ад жаночага правасуддзя.

Васіль атрымлівае вытворчую траўму, а затым з’язджае па пуцёўцы на мора рэабілітавацца. На курорце ён выпадкова сустракаецца з Раісай Захараўнай, супрацоўніцай аддзела кадраў у іх упраўленні — ёй дасталася другая пуцёўка. Гэтая гарадская жыхарка, шалапутная і далёкая ад усяго вясковага, зачароўвае Васіля сваімі дзіўнымі гісторыямі аб экстрасэнсах, тэлекінезе, астральных целах і гуманоідах. Калі яны выпадкова перабіраюць у бары са спіртным, то, амаль нічога не цямячы, уступаюць у сувязь адзін з адным.

У выніку Васіль вяртаецца з курорта не да сваёй сям’і, а да новай каханай, пра што яны разам распавядаюць Надзеі і дзецям у лісце. Пасля прачытання ліста ў Надзеі здараецца істэрыка. Дзеці хвалююцца разам з ёй і ў той жа час крыўдзяцца на бацьку, асабліва Лёнька, які пагражае забіць яго, як толькі ўбачыць. Да Кузякіных наносіць візіт сама Раіса Захараўна, думаючы знайсці агульную мову і ўладзіць усё мірам. Раіса кажа Надзеі, што яна — супрацоўніца аддзела кадраў, і спачатку не паведамляе падрабязнасцяў. Узбуджаная Надзея загаворвае з ёй пра здрадлівага мужа і свае пакуты, але, высветліўшы, хто яна такая, учыняе скандал і кідаецца на яе з кулакамі. Патрапаная Раіса сыходзіць ні з чым^[3].

Пры гэтым сумеснае жыццё Раісы і Васіля не складваецца, паколькі яны людзі «розных сацыяльных пластоў». Акрамя таго, Васіль сумуе па сям’і. У выніку ён сыходзіць ад Раісы, прызнаўшы, што ў іх усё здарылася «па п’янцы» і што адзінокая Раіса проста хацела збегчы ад адзіноты. Раіса спачатку спрабуе яго спыніць, молячы не кідаць яе, але гэтыя яго трапныя словы наконт яе сапраўдных пачуццяў кранаюць яе за жывое, і яна, надаваўшы яму аплявух, праганяе яго сама, пасля чаго плача і шкадуе сябе. Надзея не ўяўляе жыцця без Васіля і спачатку ўпадае ў стан глыбокага смутку, потым ад бяссілля зрываецца на дочках, але прыходзіць у сябе і просіць прабачэння перад імі. Нечакана Васіль, да ўсеагульнага здзіўлення, вяртаецца, але хатнія яго не прымаюць, таму ён сыходзіць жыць на стары паром.

Праз некаторы час Надзея даруе яму і пачынае хадзіць да яго на спатканні. Баючыся ў асноўным негатыўнай рэакцыі Лёнькі, яны сустракаюцца ўпотай, але праз два месяцы, даведаўшыся, што Надзея цяжарная, Васіль вяртаецца дадому. Пачынаецца восень. Лёнька ўжо супакоіўся і даўно (як і баба Шура) здагадаўся пра аднаўленне адносін бацькоў. Ён паведамляе, што нядаўна прайшоў медкамісію і заўтра сыходзіць у армію. Васіль канчаткова перастае хавацца, і сям’я Кузякіных рыхтуецца праводзіць Лёньку. Разам з дзядзькам Міцей і бабай Шурай Кузякіны назіраюць за галубамі.

У ролях

Аляксандр Міхайлаў — Васіль Ягоравіч Кузякін, работнік леспрамгаса
Ніна Дарошына — Надзея, жонка Васіля
Людміла Гурчанка — Раіса Захараўна, супрацоўніца аддзела кадраў леспрамгаса
Сяргей Юрскі — дзядзька Міця, сусед Кузякіных
Наталля Ценякова — баба Шура, жонка дзядзькі Міці
Яніна Лісоўская — Людка, старэйшая дачка Кузякіных
Ігар Лях — Лёнька, сын Кузякіных
Лада Сізоненка — Оля, малодшая дачка Кузякіных

Крыніцы

↑ Интервью Владимира Меньшова о фильме (руск.). Архівавана з першакрыніцы 3 сакавіка 2011. Праверана 8 студзеня 2011.
↑ Антропов В. Н., Барыкин Е. М., Бочкова С. А., Леднева А. Н, Семерчук В. Ф., Сковородникова С. В., Чемоданова Н. М., при участии Масловой М. и Смеловой О. Советские художественные фильмы: аннотированный каталог (1984—1985) (руск.). — Госфильмофонд России (2001), Современные тетради (2001), 2001. — С. 87-88. — 416 с. — ISBN 5-88289-150-7. Архівавана 14 красавіка 2023 года.
↑ Фильм «Любовь и голуби»: чему учит, оценки, рецензии, отзывы (руск.) (нявызн.) ?. Архівавана з першакрыніцы 22 снежня 2022. Праверана 22 снежня 2022.

[1] Интервью Владимира Меньшова о фильме (руск.). Архівавана з першакрыніцы 3 сакавіка 2011. Праверана 8 студзеня 2011.

[СХФ2001-2] Антропов В. Н., Барыкин Е. М., Бочкова С. А., Леднева А. Н, Семерчук В. Ф., Сковородникова С. В., Чемоданова Н. М., при участии Масловой М. и Смеловой О. Советские художественные фильмы: аннотированный каталог (1984—1985) (руск.). — Госфильмофонд России (2001), Современные тетради (2001), 2001. — С. 87-88. — 416 с. — ISBN 5-88289-150-7. Архівавана 14 красавіка 2023 года.

[3] Фильм «Любовь и голуби»: чему учит, оценки, рецензии, отзывы (руск.) (нявызн.) ?. Архівавана з першакрыніцы 22 снежня 2022. Праверана 22 снежня 2022.

[1]

[2]

[3]