Клод Сатэ

Клод Сатэ
фр.: Claude Sautet
Дата нараджэння	23 лютага 1924(1924-02-23)[…]
Месца нараджэння	Манруж, дэпартамент Сена, Францыя
Дата смерці	22 ліпеня 2000(2000-07-22)[…] (76 гадоў)
Месца смерці	XIV акруга Парыжа, Францыя
Месца пахавання	могілкі Манпарнас
Грамадзянства	Францыя
Жонка	Graziella Sautet[d]
Дзеці	Yves Sautet[d]
Адукацыя	Інстытут кінематаграфіі ў Парыжы[d]
Прафесія	сцэнарыст, кінарэжысёр, аўтар, тэлепрадзюсар
Узнагароды	прыз Луі Дэлюка[d] (1969) прэмія «Сезар» за найлепшую рэжысуру (1993) прыз Луі Дэлюка[d] (1995) прэмія «Сезар» за найлепшую рэжысуру (1996) Сярэбраны леў[d] (1992) Jean-Le-Duc award[d]
IMDb	ID 0767110
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Клод Сатэ (фр.: Claude Sautet; 23 лютага 1924(1924-02-23)^[…], Манруж, дэпартамент Сена, Францыя — 22 ліпеня 2000(2000-07-22)^[…], XIV акруга Парыжа, Францыя) — французскі кінарэжысёр і сцэнарыст.

Біяграфія

Вучыўся ў Вышэйшай школе дэкаратыўных мастацтваў, працаваў як музычны крытык і педагог. У 1946 годзе скончыў IDHEC. Пачынаў як асістэнт рэжысёра, пазней быў прадзюсарам на тэлебачанні. Дэбютаваў як рэжысёр у 1955 годзе камедыяй «Дзень добры, усмешка».

Фільм «Дробязі жыцця» (1970), з энтузіязмам прыняты на Канскім фестывалі, прынёс Сатэ міжнародную вядомасць, а таксама абазначыў новы віток у кар’еры Ромі Шнайдэр. Супрацоўніцтва Сатэ і Шнайдэр працягнулася ў фільмах «Макс і бляхары», «Сезар і Разалі»; за ролю ў фільме «Простая гісторыя», намінаваным на «Оскар» як найлепшы замежны фільм, Шнайдэр атрымала прэмію «Сезар» як найлепшая актрыса.

У 1993 годзе за фільм «Сэрца зімой» Сатэ атрымаў Сярэбранага льва на Венецыянскім кінафестывалі і прэміі «Сезар» як найлепшы рэжысёр. Тую ж прэмію ён атрымаў тры гады праз свой апошні фільм «Нэлі і спадар Арно».

Памёр ад раку. Пахаваны на могілках Манпарнас.