Крэмэнчук
Выгляд
Горад
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Крэмэнчу́к[2] (укр.: Кременчу́к), таксама Крамянчу́г[3] — горад у цэнтральнай Украіне, адміністрацыйны цэнтр Крэмэнчуцкага раёна (не ўваходзіць у яго склад) Палтаўскай вобласці.
З адкрыццём у 1869 годзе Крукаўскага вагона-будаўнічага завода, аднаго з найстарэйшых прадпрыемстваў гэтага тыпу ва Усходняй Еўропе, горад жыве пераважна з прамысловасці.[4]
Складаецца з Аўтазаводскага і Крукаўскага раёнаў. Размешчаны на Дняпры. Крэмэнчуцкая агламерацыя ўваходзіць у дзясятку найбуйнейшых ва Украіне з насельніцтвам каля паўмільёна чалавек.
Прамысловасць
[правіць | правіць зыходнік]Адукацыя і навука
[правіць | правіць зыходнік]Вядомыя асобы
[правіць | правіць зыходнік]- Яўгенія Іонаўна Гурарый (1903—1977) — беларускі і ўкраінскі архітэктар.
- Фёдар Амосавіч Дронаў (1925—1994) — вучоны, эканаміст, доктар эканамічных навук, член-карэспандэнт Акадэміі навук БССР, Заслужаны эканаміст БССР[5].
- Барыс Аляксеевіч Чычыбабін — паэт
- Андрэй Сяргеевіч Бацула (нар. 1992) — украінскі футбаліст.
- Таццяна Ігараўна Макляцова (нар. 1966) — беларускі мастак і дызайнер.
Гарады-пабрацімы
[правіць | правіць зыходнік]- Алітус, Літва (2017)[6]
- Барысаў, Беларусь
- Белая Царква, Украіна[7]
- Быдгашч, Польшча[7]
- Бэрдзянск, Украіна[7]
- Бітала, Паўночная Македонія
- Вэньчжоу[d], Кітай
- Каламыя, Украіна
- Міхалаўцы, Славакія
- Провідэнс, ЗША
- Свіштаў, Балгарыя
- Сніна[d], Славакія
- Сідаарджа[d], Інданезія[7]
- Цзяюйгуань[d], Кітай (2012)[8]
Зноскі
- ↑ Статистичний збірник «Чисельність наявного населення України на 1 січня 2024 року». — Київ: Державна служба статистики України, 2024
- ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»
- ↑ Крамянчуг // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).
- ↑ https://poltava-future.com.ua/uk/eternal-suvora-arhitektura-mista-zavodiv-yakyj-vin-promyslovyj-kremenchuk
- ↑ Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 283. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
- ↑ https://www.alytus.lt/lt/apie-alytu/tarptautinis-bendradarbiavimas-1
- ↑ а б в г https://kremen.gov.ua/?view=city&page-id=46
- ↑ http://www.webcitation.org/6HXP8W4WS
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Крамянчуг // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Крэмэнчук
- Афіцыйны сайт (укр.)
- Фотаздымкі Крэмэнчука (укр.) (англ.)
- Ускраіны Кременчуга — гісторыя горада ў фотаздымках і артыкулах
- Мясцовая газета «Телеграфъ»