Кірэнга
Кірэнга | |
---|---|
рус. Киренга | |
![]() | |
Характарыстыка | |
Даўжыня | 746 км |
Басейн | 46 600 км² |
Расход вады | 651 м³/с |
Вадацёк | |
Выток | |
• Месцазнаходжанне | зліццё рэк Правая Кірэнга і Левая Кірэнга |
• Каардынаты | 54°46′03″ пн. ш. 108°09′24″ у. д.HGЯO |
Вусце | Лена |
• Месцазнаходжанне | Кіранск |
• Каардынаты | 57°46′07″ пн. ш. 108°07′50″ у. д.HGЯO |
Размяшчэнне | |
Водная сістэма | Лена → мора Лапцевых |
|
|
Краіна | |
Рэгіён | Іркуцкая вобласць |
Код у ДВР | 18030000312117100007438 |
![]() |
|
![]() ![]() |
|
![]() |
Кі́рэнга[1] (руск.: Ки́ренга[2]) — рака ў Іркуцкай вобласці Расіі, правы прыток ракі Лена.
Даўжыня — 669 км (ад вытоку Левай Кірэнгі — 746 км). Плошча вадазборнага басейна — 46 600 км². Выток ракі знаходзіцца на Байкальскім хрыбце. Працякае па Прыбайкальскай ўпадзіне. Упадае ў Лену каля горад Кіранск. Рака замярзае ў канцы кастрычніка — пачатку лістапада і застаецца пад ледзяным покрывам да канца красавіка — пачатку мая. Расход вады за 18 км ад вусця — 650 м³/с. Мае пераважна дажджавое жыўленне. Суднаходны ўчастак працягласцю 438 км ад сяла Карам да вусця[3]. У вусці Кірэнгі і па абодвух берагах Лены размешчаны горад Кіранск.
Прытокі: Правая Кірэнга, Уян, Сікілі, Чынінга, Талая, Ханда, Чука, Мука, Тулуктумур, Гарынь, Улькан (Левы Улькан), Гарбілак, Акунайка, Міня, Юхта, Папоўка, Чорная, Ічыкта, Палавінка, Асінаўка і інш.[3]
Зноскі
- ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).
- ↑ Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 211. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- ↑ а б Река Киренга (Лев. Киренга) // Государственный водный реестр РФ (руск.)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Ки́ренга // Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 211. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)