Леанід Віктаравіч Раманоўскі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Леанід Віктаравіч Раманоўскі
Дата нараджэння 1 мая 1943(1943-05-01)
Месца нараджэння
Дата смерці 24 ліпеня 2002(2002-07-24) (59 гадоў)
Месца пахавання
Грамадзянства
Дзеці Ганна Леанідаўна Раманоўская
Род дзейнасці мастак, педагог
Месца працы
Жанр пейзаж, нацюрморт і тэматычная карціна[d]
Вучоба
Уплыў Анатоль Васільевіч Бараноўскі і Іван Нічыпаравіч Стасевіч
Член у

Леанід (Лявон) Віктаравіч Раманоўскі (1 мая 1943, в. Харошкі, Магілёўская вобласць — 24 ліпеня 2002) — беларускі мастак, педагог.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў аддзяленне жывапісу Беларускага тэатральна-мастацкага інстытута ў 1975 годзе. Вучыўся ў А. Бараноўскага, I. Стасевіча. Працаваў у газеце «Звязда», з 1978 года выкладаў у Мінскім мастацкім вучылішчы. Удзельнік мастацкіх выставак з 1979 года.

У 1994 годзе ўступіў у творчую суполку «Пагоня» і БСМ.

Памёр 24 ліпеня 2002 года. Пахаваны на Каладзішчанскіх могілках у Мінску.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Працуе ў станковым жывапісе ў жанрах пейзажа, нацюрморта, тэматычнай карціны. Творы вызначаюцца экспрэсіўнасцю, каларыстычнай згарманізаванасцю, манументальнасцю. Аўтар карцін «Свежы вецер», «Нарачанскі краявід», «Вясковая дарога», «Ля мёртвага возера», «Стары парк», «Наваградак», «Свята», «Раўбічы», «Вечар», «Наваградскі краявід», «Успаміны», «Кветкі» і інш., напісаных у 1980—1990-я гг.

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

У шлюбе з Вольгай Раманоўскай меў дачку Ганну (нар. 1979), таксама мастачку.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Купава М. М. Раманоўскі Леанід Віктаравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
  • Раманоўскі Леанід Віктаравіч // Беларускі саюз мастакоў: энцыклапедычны даведнік / складальнік Б. А. Крэпак. — Мінск, 1998.
  • Строгіна, С. Сучаснае выяўленчае мастацтва Магілёўшчыны : зборнік артыкулаў / Святлана Строгіна. — Мінск, 2009. — С. 139.