Леанід Міхайлавіч Сушчэня

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Леанід Міхайлавіч Сушчэня
Дата нараджэння 11 лістапада 1929(1929-11-11)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 19 красавіка 2015(2015-04-19)[2] (85 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці заолаг, гідрабіёлаг
Месца працы
Навуковая ступень доктар біялагічных навук (1970)
Навуковае званне
  • прафесар[d]
Альма-матар
Член у
Узнагароды
ордэн Айчыны II ступені ордэн Айчыны III ступені ордэн Дружбы ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга ордэн Дружбы народаў
Заслужаны дзеяч навукі БССР

Леанід Міхайлавіч Сушчэня (11 лістапада 1929, вёска Малыя Лукі, Баранавіцкі раён, Брэсцкая вобласць — 19 красавіка 2015, Мінск) — беларускі заолаг, гідрабіёлаг. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1980; член-карэспандэнт з 1972), акадэмік АН СССР (1990), Расійскай АН (1991), доктар біялагічных навук (1970), прафесар (1980). Замежны член Польскай АН (1994), Літоўскай АН (1995). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1978). Прэзідэнт Акадэміі навук Беларусі ў 1992—1997 гг.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт (1953). З 1956 г. асістэнт кафедры заалогіі беспазваночных біялагічнага факультэта Белдзяржуніверсітэта, з 1959 г. навуковы супрацоўнік Севастопальскай біялагічнай станцыі АН СССР, з 1964 г. загадчык аддзела фізіялогіі Інстытута біялогіі паўднёвых мораў АН УССР. З 1971 г. загадчык Аддзела заалогіі і паразіталогіі АН БССР, з 1980 г. дырэктар Інстытута заалогіі АН БССР (з 1995 г. ганаровы дырэктар Інстытута), адначасова ў 1979—1992 гг. акадэмік-сакратар Аддзялення біялагічных навук АН Беларусі, у 1992—1997 гг. прэзідэнт Акадэміі навук Беларусі, з 1997 г. саветнік Прэзідыума НАН Беларусі.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Аўтар прац па першаснай і другаснай прадукцыі вадаёмаў, экалагічнай фізіялогіі, харчаванню, дыханню, росту і балансу энергіі водных беспазваночных, ахове прыроды і навакольнага асяроддзя. Даследаваў інтэнсіўнасць фотасінтэзу планктону і размеркаванне ўзважанага арганічнага рэчыва ў трапічнай зоне Атлантычнага акіяна, Міжземным, Карыбскім морах і Рыжскім заліве. Распрацаваў важныя колькасныя аспекты трафалогіі і экалагічнай энергетыкі водных жывёл, устанавіў суадносіны паміж інтэнсіўнасцю метабалізму і ростам ракападобных у розных экалагічных умовах.

Аўтар больш за 180 навуковых прац, у тым ліку 7 манаграфій.

Асноўныя працы[правіць | правіць зыходнік]

  • Интенсивность дыхания ракообразных. К.: Наукова думка, 1972.
  • Количественные закономерности питания ракообразных. Мн.: Наука и техника, 1975.
  • Рост водных животных при переменных температурах. Мн.: Наука и техника, 1978 (совм. с Г. А. Галковской).
  • Биология и продукция ледниковых реликтовых ракообразных. Мн.: Наука и техника, 1986 (совм. с В. П. Семенченко, В. В. Вежновцом).
  • Продукция планктонных ракообразных и факторы среды. Мн.: Навука i тэхнiка, 1990 (совм. с В. П. Семенченко, Г. А. Семенюк, И. Л. Трубецковой).
  • Совершенствование принципов и методов охраны и рационального использования животного мира. Мн.: БелНИИНТИ, 1990 (совм. с М. М. Пикуликом).
  • Животный мир и радиация. Мн.: БелНИИНТИ, 1991 (совм. с М. М. Пикуликом, А. Е. Плениным).

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1988), Дружбы народаў (1986), Айчыны II ступені (2009), Айчыны III ступені (1999), Дружбы (1999, Расійская Федэрацыя).

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]