Леанід Рыгоравіч Івашоў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Леанід Рыгоравіч Івашоў
Дата нараджэння 31 жніўня 1943(1943-08-31)[1] (80 гадоў)
Месца нараджэння
Альма-матар
Месца працы
Грамадзянства
Прыналежнасць Расія
Званне генерал-палкоўнік
Узнагароды і званні
ордэн «За заслугі перад Айчынай» III ступені Order of Military Merit Ордэн «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» ордэн «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» II ступені ордэн «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» III ступені медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна» юбілейны медаль «300 гадоў Расійскаму флоту» медаль «За адзнаку ў вайсковай службе» I ступені Медаль «У памяць 850-годдзя Масквы» юбілейны медаль «Дваццаць гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» медаль «Ветэран Узброеных Сіл СССР» медаль «За ўмацаванне баявой садружнасці» юбілейны медаль «50 гадоў Узброеных Сіл СССР» юбілейны медаль «60 гадоў Узброеных Сіл СССР» юбілейны медаль «70 гадоў Узброеных Сіл СССР» медаль «За бездакорную службу» I ступені медаль «За бездакорную службу» II ступені медаль «За бездакорную службу» III ступені медаль «За ўмацаванне дружбы па зброі»
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Леанід Рыгоравіч Івашоў (руск.: Леонид Григорьевич Ивашов; нар. 31 жніўня 1943) – расійскі ваенны, грамадскі і палітычны дзеяч. Адзін з вядучых экспертаў у пытаннях геапалітыкі[5].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 31 жніўня 1943 года ў горадзе Фрунзэ (цяпер Бішкек) Ошскай вобласці Кіргізскай ССР.

У 1964 годзе скончыў Ташкенцкае вышэйшае агульнавайсковае каманднае вучылішча, у 1974 годзе — Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзэ. З 1976 года служыў у цэнтральным апараце Міністэрства абароны СССР, быў памочнікам міністра абароны маршала Д. Ф. Усцінава. З 1987 года — начальнік упраўлення справамі Міністэрства абароны. У 1992—1996 гадах — сакратар Савета міністраў абароны дзяржаў СНД; са жніўня 1999 года — начальнік штаба па каардынацыі ваеннага супрацоўніцтва дзяржаў-удзельніц СНД. У 1996—2001 гадах — начальнік Галоўнага ўпраўлення міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва Міністэрства абароны Расійскай Фндэрацыі.

Пасля заканчэння ваеннай службы сышоў у навуку і грамадска-палітычную дзейнасць. Яшчэ ў 1998 голу стаў прэзідэнтам Акадэміі геапалітычных праблем. Атрымаў ступень доктара гістарычных навук і прафесара кафедры міжнароднай журналістыкі МДІМА. У 2002 годзе заснаваў і ўзначаліў Ваенна-дзяржаўны саюз Расіі. Член вышэйшага афіцэрскага савета Расіі. У лістападзе 2006 года абраны старшынёй манархічнай арганізацыі «Саюз рускага народа».

Палітычныя погляды[правіць | правіць зыходнік]

З’яўляецца паслядоўным праціўнікам пашырэння НАТА на ўсход. У артыкулах і выступах паслядоўна папярэджвае аб небяспеках, якія, на яго думку, пагражаюць Расіі.

Выступаў супраць уварвання ва Украіну[6][7].

Працы[правіць | правіць зыходнік]

  • Леонид Ивашов. Маршал Язов (роковой август 91-го) (1992)
  • Леонид Ивашов. Россия и мир в новом тысячелетии. Геополитические проблемы (2000)
  • Л. Г. Ивашов. Россия или Московия? Геополитическое измерение национальной безопасности России — М.: Эксмо, 2002. — 416 с. — (История XXI века). — 4100 экз. — ISBN 5-699-01230-3.
  • Леонид Ивашов. Хоронить не спешите Россию — М.: Яуза, Эксмо, 2003. — 288 с. — (Путь России). — 4000 экз. — ISBN 5-87849-137-0.

Зноскі

  1. ↑ а б https://centrasia.org/newsA.php?st=1376910720
  2. ↑ а б https://vecherka.kg/doc/239662_general_ivashov:_rossiia_i_kyrgyzstan_obrecheny_byt_vmeste.html
  3. ↑ https://mgimo.ru/people/ivashov/
  4. ↑ https://cyberleninka.ru/article/n/17070738.pdf
  5. ↑ Леонид Ивашов: выживет ли Россия в XXI веке?
  6. ↑ "«Национал-патриот» генерал Ивашов выступил против войны с Украиной". Радио Свобода. 2022-02-06. Архівавана з арыгінала 2022-02-26. Праверана 2022-02-06.
  7. ↑ Когда генералы запрещают воевать Архівавана 26 лютага 2022. // Росбалт, 7 февраля 2022

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Леанід_Рыгоравіч_Івашоў&oldid=4576153"