Левы фронт (Расія)

Левы фронт
Левы фронт
	руск.: Левый фронт
Лідар	калектыўнае кіраўніцтва
Заснавальнік	Сяргей Удальцоў; Анастасія Удальцова; Гейдар Джэмаль
Дата заснавання	18 кастрычніка 2008
Штаб-кватэра	Масква, Расія
Краіна	Расія;
Ідэалогія	марксізм-ленінізм, камунізм, антыфашызм, антыкапіталізм
Саюзнікі і блокі	КПРФ, Левы фронт Францыі
Колькасць членаў	9 000
Дэвіз	Іншы свет магчымы!
Гімн	Інтэрнацыянал
Сайт	leftfront.org
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Левы фронт — расійскі грамадска-палітычны рух левага толку.

Левы фронт быў заснаваны на ўстаноўчым з’ездзе ў кастрычніку 2008 года ён быў абраны ў раду і выканаўчы камітэт «Левага фронту» і стаў каардынатарам яго арганізацыйнага аддзела. Акрамя яго ў кіраўніцтва «Левага фронту» ўвайшлі Ілля Панамароў, лідэр РКП-КПСС Аляксей Прыгарын, дырэктар інстытута «Калектыўнае дзеянне» і жонка дэпутата Дзяржаўнай думы Алега Шэіна Карын Клеман і кіраўнік Ісламскага камітэта Расіі Гейдар Джэмаль^[1].

Найбольшую вядомасць Левы фронт атрымаў падчас пратэстаў 2011-2013 гадоў. Сябры фронту актыўна ўдзельнічалі ў пратэстных акцыях, Анастасія Удальцова стала адным з заяўнікаў мітынгу на Балотнай плошчы 10 снежня 2011 года і шэсця па Якіманцы^[2]^[3], а Сяргей Удальцоў выступіў у якасці галоўнага арганізатара марша мільёнаў 6 мая 2012 года^[4], які сабраў, паводле некаторых ацэнак, да 200 000 чалавек і скончыўся сутыкненнямі з паліцыяй.

Зноскі

↑ Алексей Челноков. Неуловимый Удальцов // Сытый бунт. "Грязное белье" оппозиции. — М., 2012. — 288 с. — ISBN 978-5-9955-0463-4.
↑ Анастасия Удальцова, заявитель шествия по Якиманке и митинга на Болотной площади 4 февраля, признана виновной в нарушении порядка организации подобных мероприятий (руск.). Эхо Москвы. Архівавана з першакрыніцы 28 ліпеня 2019. Праверана 28 ліпеня 2019.
↑ На организаторов митинга на Болотной решили завести дело (нявызн.). РБК. Архівавана з першакрыніцы 28 ліпеня 2019. Праверана 28 ліпеня 2019.
↑ "Марш миллионов" в Москве завершился массовыми арестами (руск.). BBC News Русская служба. Архівавана з першакрыніцы 28 ліпеня 2019. Праверана 28 ліпеня 2019.

[1] Алексей Челноков. Неуловимый Удальцов // Сытый бунт. "Грязное белье" оппозиции. — М., 2012. — 288 с. — ISBN 978-5-9955-0463-4.

[2] Анастасия Удальцова, заявитель шествия по Якиманке и митинга на Болотной площади 4 февраля, признана виновной в нарушении порядка организации подобных мероприятий (руск.). Эхо Москвы. Архівавана з першакрыніцы 28 ліпеня 2019. Праверана 28 ліпеня 2019.

[3] На организаторов митинга на Болотной решили завести дело (нявызн.). РБК. Архівавана з першакрыніцы 28 ліпеня 2019. Праверана 28 ліпеня 2019.

[4] "Марш миллионов" в Москве завершился массовыми арестами (руск.). BBC News Русская служба. Архівавана з першакрыніцы 28 ліпеня 2019. Праверана 28 ліпеня 2019.

[1]

[2]

[3]

[4]