Леон Фашэ

Леон Фашэ
фр.: Léon Faucher
кіраўнік урада Францыі[d] 10 красавіка 1851 — 26 кастрычніка 1851
Папярэднік	Альфонс Анры Д’Атпуль
Пераемнік	Напалеон III
Член Палаты дэпутатаў Францыі[d] 17 жніўня 1846 — 24 лютага 1848
Дэпутат Другой французскай рэспублікі[d] 28 мая 1849 — 2 снежня 1851
Нараджэнне	8 верасня 1803(1803-09-08)[…] Лімож, дэпартамент Верхняя В’ена, рэгіён Лімузен, Францыя
Смерць	14 снежня 1854(1854-12-14)[…] (51 год) Марсель, дэпартамент Буш-дзю-Рон, Францыя
Месца пахавання	Пер-Лашэз Grave of Faucher[d]
Жонка	Alexandrine Faucher[d]
Партыя	Партыя парадку[d]
Член у	Акадэмія маральных і палітычных навук[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Леанард Жазэф Леон Фашэ (фр.: Léonard Joseph Léon Faucher; 8 верасня 1803, Лімож — 14 снежня 1854, Марсель) — французскі дзяржаўны дзеяч, які займаў пасаду прэм'ер-міністра Францыі ў 1851 годзе.

Біяграфія

У 1848 годзе, пасля рэвалюцыі і звяржэння караля Луі-Філіпа, стаў дэпутатам Устаноўчага сходу Другой рэспублікі. Ён заняў пасаду міністра грамадскіх работ, а пазней міністра ўнутраных спраў у 1848 годзе.

Быў вядомы жорсткай палітыкай у дачыненні да рэвалюцыйных рухаў і падтрымкай аўтарытарных мераў для ўмацавання парадку. Гэта выклікала крытыку з боку рэспубліканцаў і дэмакратычных сіл.

Быў прэм’ер-міністрам Францыі з 10 красавіка па 24 кастрычніка 1851 года, падчас прэзідэнцтва Луі-Напалеона Банапарта.

Актыўна падтрымліваў узмацненне дзяржаўнага кантролю над прэсай і палітычнымі арганізацыямі, што прывяло да абмежавання свабод, заваяваных падчас рэвалюцыі 1848 года. Ягоная палітыка накіроўвалася на стабілізацыю сітуацыі ў краіне і абмежаванне ўплыву радыкальных сіл.

Аднак ягонае кіраўніцтва не доўжылася доўга: ён сышоў у адстаўку ў кастрычніку 1851 года, саступіўшы месца новым палітычным сілам, якія падтрымлівалі ўсё большую ўладу Луі-Напалеона Банапарта.