Лучын (археалагічны помнік)

Лу́чын — археалагічныя помнікі неаліту, бронзавага і жалезнага вякоў, эпохі Кіеўскай Русі (гарадзішча і селішча) каля вёскі Лучын Рагачоўскага раёна Гомельскай вобласці.

Селішча належалі плямёнам верхнедняпроўскай культуры і сярэднедняпроўскай культуры. Выяўлены рэшткі наземных жытлаў з агнішчамі ў цэнтры, знойдзены крамянёвыя прылады працы і іншыя вырабы, ляпны арнаментаваны посуд.

Гарадзішча ўмацавана падковападобным валам, як і селішча належала носьбітам мілаградскай культуры, зарубінецкай культуры і насельніцтву часоў ранняга сярэдневякоўя. Знойдзены ляпная і ганчарная кераміка, вырабы з жалеза і бронзы, фрагменты шкляных бранзалетаў.

Некаторыя даследчыкі лічаць, што тут, магчыма, знаходзіўся летапісны горад Лучын (XII—XIII ст.).

Літаратура

• Лучын (археалагічныя помнікі) // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — С. 379. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).
• Лу́чын // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 439. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.