Луі Дзюпрэ (мастак)
| Луі Дзюпрэ | |
|---|---|
| фр.: Louis Dupré | |
 | |
| Дата нараджэння | 9 студзеня 1789[1][2] |
| Месца нараджэння |
|
| Дата смерці | 12 кастрычніка 1837[1][2] (48 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | мастак |
| Жанр | партрэт |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Луі Дзюпрэ (фр. Louis Dupré; 9 студзеня 1789, Версаль — 12 кастрычніка 1837, Парыж) — французскі мастак і філэлін.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў дэпартаменце Сена і Уаза ў 1789 годзе. Пра яго сям’ю і дзіцячы ўзрост невядома нічога, акрамя таго, што ў яго былі брат і сястра і што яго бацькі ў 1819 годзе яшчэ жылі.
Яго вучоба ў мастацкім вучылішчы, якое стварыў Жак-Луі Давід (афіцыйны мастак Напалеона) вызначыла яго асобу і змест яго мастацтва. Яго знаёмства з кардыналам і біскупам Ліёна Жазефам Фешам (дзядзькам Напалеона), уплывовым царкоўным і палітычным чалавекам і знаўцам мастацтва, аказалася карысным для Дзюпрэ. У 1811 годзе кардынал паслаў яго ў Касель, да двара Жэрома Банапарта, караля Вестфаліі. У тым жа годзе Жэром даў яму тытул прыдворнага мастака.
У Каселі Дзюпрэ прабыў два гады (1811—1812). У 1813 годзе з’ехаў у Рым, дзе прабыў два гады, пасля чаго пераехаў таксама на два гады ў Неапаль (1814—1816). У 1816 годзе ён вярнуўся ў Рым і заставаўся там да 1819 года. У 1817 годзе ён упершыню прыняў удзел у парыжскай выставе, дзе выставіў партрэт мастака Dunouy. У Італіі Дзюпрэ падарожнічаў па краіне, вывучаў і капіраваў помнікі, у асноўным роспісы, і практыкаваецца ў партрэце і пейзажы.
У лютым 1819 года Дзюпрэ наведаў грэчаскія землі разам з трыма англійскімі падарожнікамі (Heyet, Hay і Viwian). Ангельцы ўзялі на сябе яго выдаткі, у абмен на гэта Дзюпрэ павінен быў перадаць ім замалёўкі і карціны помнікаў і краявідаў краіны. Чатыры вандроўцы і іх маленькае суправаджэнне прайшлі ад вострава Керкіра, Эпір, Фесалію, Сярэднюю Грэцыю, Атыку і астравы Сараніцкага заліва.
Падарожнікі расталіся; Дзюпрэ працягнуў сваё падарожжа ў Канстанцінопаль, а затым быў запрошаны Міхаілам Суцасам у Бухарэст, у той час як ангельцы вярнуліся ў Англію. Яго падарожжа скончылася вяртаннем у Рым 18 красавіка 1820 года.
Дзюпрэ быў у рэгіёнах, дзе вылілася Грэчаская рэвалюцыя, за год да яе пачатку. Персанажы, характары і краявіды, адлюстраваныя ім, атрымалі пазней, акрамя мастацкага, і дакументальнае значэнне. Многія гістарычныя працы, якія тычацца гэтай эпохі, суправаджаюцца працамі Дзюпрэ. Дзюпрэ не прымаў непасрэднага ўдзелу ў Вызваленчай вайне Грэцыі, але ў сілу філэлінізму яго прац яго залічаюць да філэлінаў. У 1824 годзе ён прыняў у другі раз удзел у парыжскай выставе, дзе быў узнагароджаны залатым медалём за працу «Марк Фурый Каміл выганяе галат з Рыма» і дзе яго працы з грэцкай тэматыкай атрымалі прыхільны водгук.