Луі Эжэн Кавяньяк

Луі Эжэн Кавяньяк
Луі Эжэн Кавяньяк
	фр.: Louis-Eugène Cavaignac; фр.: Louis Eugène Cavaignac
старшыня Савета міністраў Францыі[d]
	28 чэрвеня 1848 — 20 снежня 1848
Папярэднік	Дамінік Франсуа Араго
Пераемнік	Адылон Баро
Прэзідэнт Францыі
	28 чэрвеня 1848 — 20 снежня 1848
Папярэднік	French Executive Commission[d]
Пераемнік	Напалеон III
Нараджэнне	15 кастрычніка 1802[…]; Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя;
Смерць	28 кастрычніка 1857[…] (55 гадоў); Фле[d], Сарта, рэгіён Пеі-дэ-ла-Луар, Метраполія Францыі, Францыя;
Месца пахавання	могілкі Манмартр;
Бацька	Jean-Baptiste Cavaignac[d]
Маці	Marie-Julie de Corancez[d]
Дзеці	Jacques Marie Eugène Godefroy Cavaignac[d]
Партыя	Другая французская рэспубліка;
Адукацыя	Вышэйшая політэхнічная школа[d];
Званне	дывізійный генерал[d]
Бітвы	Вайна за незалежнасць Грэцыі;
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Луі Эжэн Кавяньяк (фр.: Louis Eugène Cavaignac; 8 верасня 1803, Парыж — 14 снежня 1854, Фле) — французскі дзяржаўны дзеяч, які займаў пасаду прэм'ер-міністра Францыі ў 1848 годзе.

Біяграфія

Атрымаў адукацыю ў Ваеннай школе Сен-Сір і пачаў службу ў арміі. У 1830-х гадах удзельнічаў у заваёве Алжыра, дзе набыў рэпутацыю жорсткага, але здольнага камандзіра.

Падчас рэвалюцыі 1848 года, якая прывяла да звяржэння караля Луі-Філіпа I і ўсталявання Другой французскай рэспублікі, быў прызначаны ваенным губернатарам Алжыра. У чэрвені таго ж года яго выклікалі ў Парыж, дзе ён атрымаў надзвычайныя паўнамоцтвы для здушэння рабочага паўстання.

23–26 чэрвеня 1848 года пад яго камандаваннем улады жорстка падавіли Чэрвеньскае паўстанне, у выніку чаго загінулі тысячы людзей. За гэтыя дзеянні ён атрымаў шырокую падтрымку кансерватараў і быў прызначаны кіраўніком урада.

Займаў пасаду прэм’ер-міністра з 28 чэрвеня па 20 снежня 1848 года. Ён балатаваўся на прэзідэнцкіх выбарах супраць Луі-Напалеона Банапарта, але атрымаў толькі каля 20 % галасоў супраць 74 % у Банапарта.

Пасля паразы ён пакінуў палітыку і вярнуўся ў армію. Пасля перавароту 2 снежня 1851 года і ўсталявання Другой французскай імперыі яго часова арыштавалі, але пазней адпусцілі.

Крыніцы

↑ ^а ^б Eugène, Louis Cavaignac // Sycomore / Assemblée nationale Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q193582"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15271528"></a>
↑ Louis Eugène Cavaignac // Léonore database — ministère de la Culture. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2886420"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q384602"></a>
↑ Кавеньяк Луи Эжен // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
↑ Louis Eugène Cavaignac // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>
↑ Find a Grave — 1996. Праверана 29 чэрвеня 2024.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q63056"></a>

[_0a77122f9f518dee-1] а ^б Eugène, Louis Cavaignac // Sycomore / Assemblée nationale Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q193582"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15271528"></a>

[_716366d728bf7328-2] Louis Eugène Cavaignac // Léonore database — ministère de la Culture. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2886420"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q384602"></a>

[_d02f15614c8297ae-3] Кавеньяк Луи Эжен // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>

[_c87a27454f79fdca-4] Louis Eugène Cavaignac // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>

[_ed5f84821e0df371-5] Find a Grave — 1996. Праверана 29 чэрвеня 2024.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q63056"></a>

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Кіраўнікі ўрадаў Францыі
Стары парадак	Сюлі Вілеруа Канчыні Люйн Рышэльё Мазарыні Кальбер Лувуа Дзюбуа Філіп Арлеанскі Бурбон-Кандэ Флёры Шуазэль Мапу Цюрго Мурэпа Вержэн Брыен Некер Брэтэйль Некер Сент-Эрам
Рэстаўрацыя Бурбонаў	Талейран-Перыгор Рышэльё Дэсоль Дэказ Рышэльё Вілель Мартыньяк Паліньяк Рашуар дэ Мартэмар
Ліпеньская манархія	Лафіт Пер’е Сульт Жэрар Марэ Марцье Бральі Цьер Мале Сульт Цьер Сульт Гізо Мале Цьер
Другая рэспубліка	Дзюпон дэ Л’Эр Араго Кавяньяк Баро Д’Атпуль Фашэ
Другая імперыя	Аліўе Кузен-Мантабан
Трэцяя рэспубліка	Трашу Дзюфор Бральі Курто дэ Сісэ Бюфэ Дзюфор Сімон Бральі Рашбуэ Дзюфор Вадынгтан Фрэйсінэ Феры Гамбета Фрэйсінэ Дзюклерк Фальер Феры Брысон Фрэйсінэ Габле Руўе Цірар Флаке Цірар Фрэйсінэ Лубэ Рыбо Дзюпюі Казімір-Пер’е Дзюпюі Рыбо Буржуа Мелен Брысон Дзюпюі Вальдэк-Русо Комб Руўе Сар’ен Клемансо Брыян Маніс Каё Пуанкарэ Брыян Барту Думерг Рыбо Вівіяні Брыян Рыбо Пенлевэ Клемансо Мільеран Лейг Брыян Пуанкарэ Франсуа-Марсаль Эрыё Пенлевэ Брыян Эрыё Пуанкарэ Брыян Тардзьё Шатан Тардзьё Стэг Лаваль Тардзьё Эрыё Поль-Банкур Даладзье Саро Шатан Даладзье Думерг Фландэн Буасон Лаваль Саро Блюм Шатан Блюм Даладзье Рэйно Петэн
Рэжым Вішы	Лаваль Фландэн Дарлан Лаваль Брынон
Часовы ўрад	дэ Голь Гуэн Бідо Блюм
Чацвёртая рэспубліка	Рамадзье Шуман Мары Шуман Кей Бідо Кей Плевен Кей Плевен Фор Пінэ Мэер Ланьель Мендэс-Франс Фор Мале Буржэс-Мануры Гаяр Пфлімлен дэ Голь
Пятая рэспубліка	Дэбрэ Пампіду Куў дэ Мюрвіль Шабан-Дэльмас Месмер Шырак Бар Маруа Фабіус Шырак Ракар Крэсон Берэгавуа Баладзюр Жупэ Жаспен Рафарэн Вільпен Фіён Эро Вальс Казнёў Філіп Кастэкс Борн Аталь Барнье Байру