Людвіг Квідэ

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Людвіг Квідэ
ням.: Ludwig Quidde
Ludwig Quidde nobel.jpg
Дата нараджэння 23 сакавіка 1858(1858-03-23)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 5 сакавіка 1941(1941-03-05)[1][2][4] (82 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці палітык, медыявіст, гісторык
Навуковая сфера гісторыя
Месца працы
Навуковая ступень доктар філасофскіх навук
Альма-матар
Партыя
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Людвіг Квідэ (23 сакавіка 1858 — 4 сакавіка 1941) — доктар філасофскіх навук, аўтар многіх гістарычных прац, лаўрэат Нобелеўскай прэміі міру (1927), якую атрымаў «За падрыхтоўку грамадскай думкі Францыі і Германіі да мірнага супрацоўніцтва» разам з Фердынандам Эдуардам Бюісонам (Францыя).

У поўнай меры ахвяра знешняй палітыкі сваёй краіны ў першай палове ХХ стагоддзя, Квідэ двойчы, падчас Першай і ў пачатку Другой Сусветнай вайны вымушаны быў станавіцца палітычным эмігрантам і жыў за мяжой.

Раней ён таксама пабываў у турме — памфлет, высмейваў Вільгельма Другога, што каштавала яму трох месяцаў волі. Квідэ ўдзельнічаў ва ўсіх канферэнцыях пацыфісцкага руху, у тым ліку ў антываеннай канферэнцыі 1915 года, каардынаваў працу міралюбных сілаў. Альтэрнатывай яму бачылася рэгуляванне адносін дзяржаў пры дапамозе міжнароднага права, якое павінна было пазбавіць свет ад бед вайны. Памёр у выгнанні.

Зноскі

  1. а б Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #11874318X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 9 красавіка 2014.
  2. а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
  3. Ludwig Quidde // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. Ludwig Quidde GERMAN HISTORIAN AND POLITICIAN // (unspecified title) Праверана 13 кастрычніка 2018.
  5. Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #11874318X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
  6. Kathari S., Riliet N. Histoire et Guide des cimetières genevoisGenève: Éditions Slatkine, 2009. — P. 502. — ISBN 978-2-8321-0372-2