Людвіг фон Ройтэр

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Людвіг фон Ройтар)
Людвіг фон Ройтэр
Дата нараджэння 9 лютага 1869(1869-02-09)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 18 снежня 1943(1943-12-18)[1] (74 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род войскаў Германскі імперскі флот
Званне
Контр-адмірал
Контр-адмірал
Контр-адмірал
Бітвы/войны
Узнагароды і званні
Ордэн Чырвонага арла 2-й ступені з мячамі
Ордэн Чырвонага арла 2-й ступені з мячамі
Рыцарскі крыж Каралеўскага ордэна Дома Гогенцолернаў з мячамі
Рыцарскі крыж Каралеўскага ордэна Дома Гогенцолернаў з мячамі
Жалезны крыж 1-га класа
Жалезны крыж 1-га класа
Жалезны крыж 2-га класа
Жалезны крыж 2-га класа
Ордэн Кароны
Ордэн Кароны
Крыж «За выслугу гадоў» ( 25 гадоў службы) (Каралеўства Прусія)
Баварскі ордэн «За ваенныя заслугі»
Баварскі ордэн «За ваенныя заслугі»
Ганзейскі крыж Гамбурга
Ганзейскі крыж Гамбурга
Ордэн Альбрэхта
Ордэн Альбрэхта
Крыж Фрыдрыха Аўгуста
Крыж Фрыдрыха Аўгуста
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Людвіг фон Ройтэр (ням.: Ludwig von Reuter; 9 лютага 1869, Губен, Прусія — 18 снежня 1943, Патсдам) — германскі ваенна-марскі дзеяч, віцэ-адмірал. Вядомы затапленнем караблёў свайго Флоту адкрытага мора (1919).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям’і з даўнімі ваеннымі традыцыямі. Падчас Першай сусветнай вайны камандаваў крэйсерамі ў складзе германскага ВМФ.

З 11.9.1916 — камандзір 2-й разведвальнай групы (у сакавіку—маі 1916 — выконваючы абавязкі), 26.11.1916 узведзены ў контр-адміралы.

З 22.1.1918 прызначаны 2-м камандуючым 1-й разведвальнай групай, у лютым і жніўні 1918 замяшчаў адмірала Франца фон Хіпера на пасадзе камандуючага лёгкімі сіламі флоту.

З 11.08.1918 — першы камандуючы разведвальнымі сіламі флоту і камандуючы 1-й разведвальнай групай.

Стаў апошнім камандуючым германскага Флота адкрытага мора, змяніўшы ў 2-й палове лістапада 1918 адмірала фон Хіпера.

Пасля Лістападаўскай рэвалюцыі ў Германіі і падзення імперскага ўрада (9 лістапада 1918), Першая сусветная вайна была ўжо фактычна скончана і крах быў непазбежны, а флот знаходзіўся на мяжы паўстання.

Пасля капітуляцыі Германіі па загадзе з Берліна па ўмовах перамір’я, Флот адкрытага мора пад камандаваннем Л. фон Ройтэра павінен быў быць інтэрнаваны на базе брытанскіх Каралеўскіх ВМС Скапа-Флоу на Аркнейскіх астравах. У ходзе «Аперацыі ZZ» 21 лістапада 1918 60 лінкараў Антанта эскартавалі 11 лінейных караблёў, 5 лінейных крэйсераў, 8 крэйсераў і 48 эскадраных мінаносцаў Флоту адкрытага мора на стаянку ў Скапа-Флоу, дзе ўтрымліваліся больш за паўгода, чакаючы, пакуль пераможцы вырашаць іх лёс. На судах былі пакінутыя нямецкія экіпажы, і без дазволу камандуючага контр-адмірала Людвіга фон Ройтэра, англічане не падымаліся на борт нямецкіх караблёў.

Напярэдадні заканчэння тэрміну перамір’я і падпісання Версальскага дагавора фон Ройтэр, не без падстаў баючыся перадачы германскага флоту саюзнікам, з мэтай не дапусціць гэтага, прыняў рашэнне затапіць свае караблі.

21 чэрвеня 1919 года контр-адмірал Людвіг фон Ройтэр загадаў камандам затапіць караблі, каб яны не дасталіся брытанцам. Усяго па яго загадзе быў затоплены 51 германскі карабель, у тым ліку, 10 лінкар, 5 лінейны і 4 лёгкія крэйсеры, 32 эсмінцы.

Нягледзячы на ўвесь цяжар сітуацыі, сваімі паводзінамі Людвіг фон Ройтэр змог заслужыць павагу не толькі ўласных падначаленых, але і англічан. 21.6.1919 ён здаў камандаванне і адбыў у Германію, дзе быў сустрэты, як нацыянальны герой.

Праз пяць месяцаў пасля вяртання з Англіі, фон Ройтэру было прапанавана падаць у адстаўку са складу ВМФ. Версальскі дагавор вымусілі Германію рэзка паменшыць свой флот, застаўшыся без адпаведнай каманды, і ўлічваючы званне і ўзрост, фон Ройтэр сышоў з флоту.

Пераехаўшы ў Патсдам, стаў саветнікам. Напісаў кнігу аб затапленні Флоту адкрытага мора.

29 жніўня 1939 года, у гонар юбілею бітвы пад Таненбергам, быў узведзены ў чын поўнага адмірала.

Памёр у Патсдаме ад сардэчнага прыступу 18 снежня 1943 года.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. а б Czech National Authority Database Праверана 6 снежня 2021.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Залескі К. А. хто быў хто ў Першай сусветнай вайне. Біяграфічны энцыклапедычны слоўнік. М., 2003

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]