Людміла Іванаўна Нуйкіна

Людміла Іванаўна Нуйкіна
руск.: Людмила Ивановна Нуйкина
Дата нараджэння	23 кастрычніка 1936(1936-10-23) (87 гадоў)
Месца нараджэння	Верх-Уба, Казахстан
Муж	Віталь Аляксеевіч Нуйкін[d]
Грамадзянства	Расія
Прыналежнасць	Расія
Род войскаў	Служба знешняй разведкі Расійскай Федэрацыі[d]
Званне	палкоўнік у адстаўцы
Узнагароды і званні	Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна» Медаль «Ветэран Узброеных Сіл СССР» Медаль «50 гадоў Узброеных Сіл СССР» Медаль «60 гадоў Узброеных Сіл СССР» Медаль «70 гадоў Узброеных Сіл СССР» Медаль «За бездакорную службу» (СССР) Медаль «За бездакорную службу» (СССР) Медаль «За бездакорную службу» (СССР)
Сувязі	Віталь Нуйкін — муж

Людміла Іванаўна Нуйкіна (руск.: Людмила Ивановна Нуйкина) (нар. 23 кастрычніка 1936, Усходне-Казахстанская вобласць, Казахская АССР — савецкая разведчыца-нелегал, палкоўнік Службы знешняй разведкі Расійскай Федэрацыі у адстаўцы.

Біяграфія

Нарадзілася 23 кастрычніка 1936 года ў сяле Верх-Уба Шэманаіхінского раёна Усходне-Казахстанскай вобласці Казахскай АССР (цяпер — Казахстан).

Скончыўшы медыцынскае вучылішча ва Усць-Каменагорску па спецыяльнасці акушэр-гінеколаг, 5 гадоў прапрацавала фельчарам-акушэркай у роднай вёсцы. У 1960 годзе выйшла замуж за Віталя Нуйкіна, з якім пражыла 38 гадоў да яго смерці ў 1998 годзе.

Разам з мужам служыла ва Упраўленні «C» (нелегальная разведка) Першага галоўнага ўпраўлення (ПГУ, знешняя разведка) Камітэта дзяржаўнай бяспекі (КДБ) пры Савеце Міністраў СССР — КДБ СССР — Службе знешняй разведкі Расійскай Федэрацыі (СЗР Расіі). Прайшла курс спецпадрыхтоўкі разведчыка-нелегала, у дасканаласці авалодаўшы французскай, іспанскай і англійскай мовамі.

Муж і жонка Нуйкіны да 1986 года працавалі ў больш чым у 18 краінах свету. Прымала непасрэдны ўдзел у выкананні шэрагу канкрэтных аператыўных задач цэнтра. Шлюбная пара разведчыкаў-нелегалаў Нуйкіных паспяхова вырашала вялікі комплекс задач, якія стаяць перад разведкай. Працавалі ў дзяржавах з жорсткім адміністрацыйна-паліцэйскім рэжымам ва ўмовах, звязаных з рызыкай для жыцця. Мужна пераадольвалі ўсе цяжкасці.

Па дадзеных Рускай службы Бі-Бі-Сі, муж і жонка Нуйкі выдавалі сябе за ўраджэнцаў франкамоўных краін, асноўная іх дзейнасць адбывалася ў Францыі, а таксама ў Афрыцы і Паўднёва-Усходняй Азіі.

Яны спецыялізаваліся, галоўным чынам, на прамысловай разведцы. У прыватнасці, у 1960-я гады Нуйкіны выкралі на Захадзе тэхналогію, што дазваляе вырабляць буры для бурэння нафта- і газаносных свідравін, дзякуючы якой рэзка павышаўся іх запас трываласці, і выкарыстанне бураў стала магчыма на працягу 3-4 сутак, у той час як буры савецкай вытворчасці пры свідраванні свідравін выходзілі з ладу праз 3-4 гадзіны эксплуатацыі. Авалоданне інавацыйнай па тых часах тэхналогіі павелічэння жыццёвага цыклу бураў дазволіла павысіць прадукцыйнасць на савецкіх нафта — і газарадовішчаў у некалькі разоў. Гэта прынесла Савецкаму Саюзу прыбытак, які ў шмат разоў акупіў выдаткі на ўтрыманне за мяжой дзясяткаў нелегальных разведчыкаў.

У Францыі ў 1970-я гады Нуйкіны змаглі зарэгістраваць фірму і выкрасці ваенна-прамысловыя сакрэты для савецкага Ракетна-касмічнага комплексу. Муж і жонка Нуйкіны таксама вялі збор інфармацыі аб ваенна-палітычнай абстаноўцы ў Заходняй Еўропе. «Некалькі разоў выносілі вялікія сумкі з прыборамі . Першыя камп’ютары мы атрымалі», успамінала Людміла ў 2020 годзе аб перапраўленыя ў СССР «трафеі» шлюбнай пары разведчыкаў.

Зарэкамендавала сябе вынаходлівым і рашучым супрацоўнікам. Аказвала дзейсную дапамогу мужу ў разведвальнай дзейнасці ў асаблівых умовах. За мужнасць і гераізм пры выкананні спецыяльных заданняў узнагароджана ордэнам Чырвонай Зоркі (за здабычу матэрыялаў замежнай сакрэтнай ваеннай распрацоўкі) і медалём «За адвагу». У сувязі са здрадай палкоўніка ПГУ КДБ СССР Алега Гардзіеўскага муж і жонка Нуйкіных былі вымушаныя вярнуцца да 1990 года ў СССР і працягнулі паспяхова працаваць у цэнтральным апараце знешняй разведкі.

З 2006 года палкоўнік Л. І. Нуйкіна — у адстаўцы. Выйшаўшы ў адстаўку працягвала ўдзельнічаць у падрыхтоўцы і выхаванні маладых супрацоўнікаў нелегальнай разведкі.

28 студзеня 2020 года дырэктар СЗР Расіі С. Я. Нарышкін на прэс-канферэнцыі ў МІА «Расія сёння» назваў імёны расійскіх разведчыкаў-нелегалаў, якія зрабілі сваёй гераічнай працай важкі ўклад у забеспячэнне бяспекі краіны і абарону яе інтарэсаў. Сярод названых быў і Віталь Нуйкін. Дадзеныя аб прыналежнасці жонкі Нуйкіна Людмілы Іванаўны да нелегальнай разведкі былі афіцыйна абвешчаныя СЗР у верасні 2017 года.

Асабістае жыццё

Муж — Віталь Нуйкін (1939—1998) — расійскі разведчык-нелегал, палкоўнік Службы знешняй разведкі ў адстаўцы.

У мужа і жонкі Нуйкіных двое сыноў-Юры і Андрэй (Андрэ), двое ўнукаў і дзве ўнучкі. Сын Юрый Вітальевіч Нуйкін — палкоўнік. Сын Андрэй Вітальевіч Нуйкін (нар. 5 снежня 1976) скончыў ваенны інстытут урадавай сувязі-па стане на 2020 год, начальнік аддзела забеспячэння бяспекі інфармацыйных сістэм глабальнай горна-металургічнай кампаніі Еўраз.

Л. Нуйкіна жыве ў Маскве.

Узнагароды

• Ордэн Чырвонай Зоркі;
• Медаль «За адвагу» (06.06.1984);
• медалі СССР і Расійскай Федэрацыі;
• ведамасныя ўзнагароды СВР Расіі.

Спасылкі

• Российская разведчица рассказала о добыче зарубежных военных разработок — Россия 24 (руск.)
• Разведчица-нелегал Людмила Нуйкина Архівавана 8 лютага 2020. (руск.)
• Служили два полковника (руск.)
• Разведчица-нелегал Людмила Нуйкина: 8 марта мы втайне отмечали пельменями (руск.)
• Ветеран разведки привела примеры выдержки, которая помогла избежать провала (руск.)
• Из жизни разведчика: «Одной рукой даешь ребенку бутылочку, другой лезешь в тайник» (руск.)
• МК, 21 февраля 2020. Ева Меркачева. Русская разведчица-нелегал описала роды за границей (руск.)