Людміла Мікалаеўна Зензіна

Людміла Мікалаеўна Зензіна
Дата нараджэння	20 чэрвеня 1937(1937-06-20) (86 гадоў)
Месца нараджэння	Краснаярск, Краснаярскі край, РСФСР, СССР
Альма-матар	Новасібірскі інжынерна-будаўнічы інстытут імя В. У. Куйбышава (1963)
Месца працы	Іркуцкі Прамбудпраект[d] Белмясцпрампраект
Член у	Саюз архітэктараў СССР

Людміла Мікалаеўна Зензіна (20 чэрвеня 1937, г. Краснаярск, РСФСР) — беларускі архітэктар. Жонка архітэктара Альберта Канстанцінавіча Зензін.

Біяграфія

Скончыла ў 1963 годзе Новасібірскі інжынерна-будаўнічы інстытут імя В. У. Куйбышава (выкладчыкі Віталь Сямёнавіч Масленікаў, Яўген Андрэевіч Ашчэпкаў, А. Кузьмін). Член Саюза архітэктараў СССР з 1970 года.

У 1964—1970 гадах архітэктар, старэйшы архітэктар, кіраўнік групы, галоўны архітэктар аддзела Іркуцкага Прамбудпраекта (з 1969 інстытут ператвораны ў Іркуцкае аддзяленне «Дзяржхімпраект»); у 1971—1982 гадах кіраўнік групы, начальнік сектара прамэстэтыкі Праектна-тэхналагічнага інстытута «Белмясцпрампраект»; у 1982-94 гадах мастак Мінскага мастацка-вытворчага аб’яднання.

Член Саюза архітэктараў СССР з 1970 года. Пражывала ў Мінску.

Творчасць

Асноўныя працы: Дом быту ў Іркуцку (1968); інтэр’еры рэстарана «Алмаз» у Іркуцку (1967); адміністрацыйна-бытавы корпус Полацкага НПЗ (1966, у сааўтарстве з А. Зензіным, Л. Гаплеўскай); адміністрацыйны будынак інстытута «Дзіпрагазпалівапрам» у Ангарску (1966); інтэр’еры прамысловых, адміністрацыйных і бытавых памяшканняў, добраўпарадкаванне тэрыторый на прадпрыемствах Усходняй Сібіры (у аўтарскім калектыве Э. Бакшын, Т. Ражкова, А. Барадзін): Брацкі алюмініевы завод (БрАЗ) (1970), Вогнетрывалы завод (1967), завод «Іркуцккабель» (1968), Новасібірскі электролізны завод (НовЭЗ) (1970); інтэр’еры прамысловых, бытавых і адміністрацыйных памяшканняў на прадпрыемствах Беларусі (у аўтарскім калектыве Д. Бабкін, Н. Баратава, А. Мароз): падшыпнікавы і маторны завод (1976) у Мінску, Фабрыка піяніна г. Барысаве (1975), Завод сантэхабсталявання ў Гомелі (1974); інтэр’еры (у аўтарскім калектыве Н. Бархатава, А. Мароз) адміністрацыйнага будынка Міністэрства ўнутраных спраў у Мінску (1980), Міністэрства будматэрыялаў (1980).

Ва ўсесаюзным конкурсе (1977—1978, у сааўтарстве Н. Бархатавай) па тэхнічнай эстэтыцы прысвоена 2-е месца за распрацоўку дызайну мэблі для бытавых і адміністрацыйных памяшканняў вытворчых будынкаў.

Займаецца жывапісам (алей, акварэль).

Літаратура

• Зензина Людмила Николаевна // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)
• Зензина Людмила Николаевна // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)