Людовік Арлеанскі

Пра сына рэгента гл. Людовік дэ Бурбон, герцаг Арлеанскі

Людовік I Арлеанскі
Louis d'Orléans
2-і герцаг Арлеанскі 1392 — 23 лістапада 1407
Папярэднік	Філіп I
Пераемнік	Карл I
1-ы герцаг Валуа 1392 — 23 лістапада 1407
Папярэднік	Філіп II, граф Валуа
Пераемнік	Карл I
граф Ангулемскі 1394 — 23 лістапада 1407
Папярэднік	Іаан II Скупы
Пераемнік	Іаан (Жан) III Добры
граф Перыгорскі 1400 — 23 лістапада 1407
Папярэднік	Аршамбо VI Юны
Пераемнік	Іаан (Жан) I Добры
герцаг Турэньскі 1386 — 1392 (пад імем Людовік II)
Папярэднік	Людовік I Анжуйскі
Пераемнік	Жан Французскі
Нараджэнне	13 сакавіка 1372 Парыж, Каралеўства Францыя
Смерць	23 лістапада 1407 (35 гадоў) Парыж, Каралеўства Францыя
Месца пахавання	Абацтва Сен-Дэні
Род	Дынастыя Валуа
Бацька	Карл V Мудры
Маці	Жанна дэ Бурбон
Жонка	Валянціна Вісконці[d]
Дзеці	Карл, герцаг Арлеанскі, Жан Ангулемскі[d], Маргерыта, Жан дэ Дзюнуа[d] і Філіп[d]
Дзейнасць	ваенны
Бітвы	Стагадовая вайна
Людовік Арлеанскі на Вікісховішчы

Людовік Арлеанскі (фр.: Louis d’Orléans; 13 сакавіка 1372 — 23 лістапада 1407, Парыж) — герцаг Арлеанскі з 1392 года, граф дэ Бамон і дэ Шато-Цьеры, герцаг Турэні з 1386 года, герцаг дэ Валуа, граф Ангулема з 1394 года, граф Перыгора з 1400 года, граф Дро з 1401 года, граф Суасона з 1404 года, герцаг Люксембурга з 1407 года. Сын караля Францыі Карла V Мудрага з дынастыі Валуа і Жанны, дочкі П’ера I дэ Бурбона, брат Карла VI Вар’ята. Яго нашчадак стаў каралём Францыі пад імем Францыска I.

Забіты 23 лістапада 1407 года на Старой Храмавай вуліцы ў Парыжы Раулем д’Анкетанвілем па замове свайго ворага Жана Бясстрашнага

Сям’я

Жонка: з 1389 года Валянціна Вісконці д'Асці (1366—1408). Ад шлюбу 10 дзяцей, у тым ліку:

• Карл Арлеанскі (1394—1465), герцаг Арлеанскі, паэт.
• Філіп Арлеанскі (1396—1420), граф дэ Верцю
• Жан II Добры (1404—1467), граф Ангулемскі
• Маргарыта Арлеанская (1406—1466)

Пазашлюбная сувязь: Марыета д’Энгіен (каля 1380 — каля 1407), адзін сын:

• Жан дэ Дзюнуа (23 лістапада 1402 — 24 лістапада 1468) — выбітны французскі военачальнік.

Літаратура

• Вадим Устинов, «Столетняя война и войны роз», М.: АСТ, 2007.