Ліберальны саюз (Германія)

Ліберальны саюз
Ліберальны саюз
	ням.: Liberale Vereinigung
Дата заснавання	1880
Дата роспуску	1884
Краіна	Германская імперыя;
Ідэалогія	класічны лібералізм[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ліберальны саюз (ням.: Liberale Vereinigung) — праіснаваўшая кароткі час ліберальная палітычная партыя Германскай імперыі. Яна ўзнікла ў 1880 годзе адкалоўшыміся членамі Нацыянал-ліберальнай партыі, таму таксама атрымаўшыя назву сецэсіяністы^[1] і пазней уз’яднаўшаяся з леваліберальнай Германская прагрэсісцкай партыяй у Нямецкую вольнадумную партыю (ням.: Deutsche Freisinnige Partei, DFP) у 1884 годзе.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Левая фракцыя Нацыянал-ліберальнай партыі выказала незадавальненне падтрымкай кіраўніцтвам партыі кансерватыўнага ўрада Ота фон Бісмарка^[2]. Больш таго, яна падтрымалі свабодны гандаль^[1], тады як нацыянал-ліберальныя лідары Рудольф фон Бенігсен і Ёган фон Мікель падтрымлівалі стратэгію тарыфнай забароны Бісмарка («Schutzzollpolitik»). Іншыя спрэчныя моманты ўключалі антысацыялістычныя законы (Sozialistengesetze)^[3] Kulturkampf супраць каталіцкай царквы і сямігадовага ваеннага бюджэта (Septennat). Ліберальны саюз з’яўляўся партыяй арыстакратыі (ням.: Honoratiorenpartei), маючы электарат у асноўным сярод прадстаўнікоў вышэйшых класаў Паўночнай і Усходняй Германіі, аптовых гандляроў і інтэлектуалаў. Арганізацыйная структура была даволі свабоднай. Тым не менш, новая партыя была першапачаткова паспяховай, атрымаўшы 46 месцаў у рэйхстагу на федэральных выбарах у 1877 годзе — столькі, колькі і іх папярэднікі, нацыянал-лібералы^[3].

У рэшце рэшт сецэсіяністы планавалі аб’яднаць усіх нямецкіх лібералаў у адзіную цэлую ліберальную партыю (адсюль і назва Ліберальны саюз), якія стаяць на пазіцыях лібералізма і парламенцкіх манархістаў на ўзор брытанскай ліберальнай партыі і ў ідэале кіраваць пад началам будучага імператара Фрыдрыха III^[4]. Аднак нацыянал-лібералы ясна заявілі, што не пакінуць лаяльную Бісмарку большасць, таму прадстаўнік сецэсіяністаў Франц фон Штаўфенберг вёў перамовы з Эйгенам Рыхтэрам, лідарам левай ліберальнай Германскай прагрэсісцкай партыі на пачатку 1884 года. Ужо ў сакавіку 1884 года заканадаўцы абедзвюх партый стварылі сумесную парламенцкую групу, якая ў сукупнасці мела 100 месцаў. Своечасова да федэральных выбараў у кастрычніку была створана Нямецкая вольнадумная партыя^[3]. Пасля парламенцкае прадстаўніцтва скарацілася толькі да 64 членаў рэйхстага.

Зноскі

↑ ^а ^б Eley, Geoff (1992). Bismarckian Germany. Modern Germany Reconsidered: 1870-1945. Routledge. p. 17.
↑ Harris, James F. (1984). A Study in the Theory and Practice of German Liberalism: Eduard Lasker, 1829-1884. University Press of America. p. 38.
↑ ^а ^б ^в Archived copy (нявызн.). LeMO: Lebendiges Museum Online. Deutsches Historisches Museum. Архівавана з першакрыніцы 16 August 2014. Праверана 16 August 2015.
↑ Nipperdey, Thomas (1995). Deutsche Geschichte 1866-1918. Vol. II. C.H. Beck. p. 327.

[Eley-1] а ^б Eley, Geoff (1992). Bismarckian Germany. Modern Germany Reconsidered: 1870-1945. Routledge. p. 17.

[Harris-2] Harris, James F. (1984). A Study in the Theory and Practice of German Liberalism: Eduard Lasker, 1829-1884. University Press of America. p. 38.

[Lemo-3] а ^б ^в Archived copy (нявызн.). LeMO: Lebendiges Museum Online. Deutsches Historisches Museum. Архівавана з першакрыніцы 16 August 2014. Праверана 16 August 2015.

[4] Nipperdey, Thomas (1995). Deutsche Geschichte 1866-1918. Vol. II. C.H. Beck. p. 327.

[1]

[2]

[3]

[4]