Лідзія Андрэеўна Русланава

Лідзія Андрэеўна Русланава
руск.: Лидия Русланова
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	14 (27) кастрычніка 1900
Месца нараджэння	Alexandrovka[d], Ключаўскі сельсавет[d], Маласердабінскі раён[d], Saratov Okrug[d], Ніжне-Волжскі край, СССР
Дата смерці	21 верасня 1973(1973-09-21) (72 гады)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Краіна	Расійская імперыя  СССР
Муж	Міхаіл Навумавіч Гаркаві[d] і Уладзімір Віктаравіч Крукаў[d]
Альма-матар	Саратаўская дзяржаўная кансерваторыя імя Л. В. Собінава
Музычная дзейнасць
Прафесіі	спявачка
Пеўчы голас	мецца-сапрана, сапрана і кантральта[d]
Інструменты	вакал
Жанры	руская народная песня[d], Russian urban romance[d], Cruel romance[d] і праваслаўная музыка[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лідзія Андрэеўна Русланава (руск.: Ли́дия Андре́евна Русла́нова; пры нараджэнні Праскоўя Андрыянаўна Лейкіна-Гаршэніна; 14 (27) кастрычніка 1900, сяло Чарнаўка, Саратаўская губерня — 21 верасня 1973, Масква) — расійская і савецкая спявачка, Заслужаная артыстка РСФСР (1942). Асноўнае месца ў рэпертуары Русланавай займалі рускія народныя песні. Лідзія Русланава была адным з самых папулярных выканаўцаў у СССР, а яе выкананне рускіх народных песень лічаць эталонным.

Валодала прыгожым і моцным голасам шырокага дыяпазону. Стварыла свой стыль выканання народных песень, якія збірала ўсё жыццё. Сярод найбольш папулярных яе песень: «Стэп ды стэп наўкол», «Ліпа векавая», «Я на горку ішла», «Залатыя горы», «Свеціць месяц», «Валёнкі» і многія іншыя. Лідзія Русланова выконвала і песні савецкіх кампазітараў. Адной з першых выканала «Кацюшу». У 1945 годзе рэпрэсіравана.

Літаратура

• Русланава Лідзія Андрэеўна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 470. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).