Лілія Бусарава
| Лілія Бусарава | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 1977 |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | мастачка |
| Вучоба | |
Лілія Бусарава (нар. 1977, Акцябрск Куйбышаўскай вобласці РСФСР) — беларуская мастачка.[1][2]
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
У 2002 годзе скончыла Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя Максіма Танка, факультэт народнай культуры. Супрацоўнічала з выдавецтвам «Белфакс» па ілюстраванні 5 дзіцячых кніжак, займалася дызайнам аўтарскіх магнітаў і кубкаў у кампаніі «Каляровы Парасон». У 2015 годзе ў межах міжнароднага праекта ў Нідэрландах ілюстравала дзіцячую кніжку «Mama gaat het niet geloven» (бел.: Мама не паверыць). Удзельніца праекта пра 16 знакамітых жанчын Беларусі «Яна была» у межах серыі Гендарны маршрут. Ілюстравала кнігу «Стэфка і народзіны» выдавецтва «Янушкевіч». Удзельніца Міжнароднага фестывалю кніжнай ілюстрацыі і візуальнай літаратуры «Морс» (2019).
Станам на 2024 год мастачка жыве і працуе ў Польшчы.
Творчасць Ліліі Бусаравай уключае ілюстрацыі, кніжны графік, скетчы, лялечніцтва, кераміку, акцыі ў любіцельскім тэатры. Працуе ў тэхніцы акварэль і калаж.
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
- Лаўрэатка прэміі Цёткі за мастацкае афармленне кнігі Эдзі Агняцвет «Мой рыжы Бім» (Мастацкая літаратура, 2022).
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Мастацкае журы Прэміі Цёткі назвала найлепш аздобленыя кнігi для дзяцей і падлеткаў. Беларускі ПЭН-цэнтр (14 ліпеня 2020). Праверана 21 лістапада 2021.
- ↑ Сталі вядомыя пераможцы Прэміі Цёткі. Згуртаванне беларусаў свету «Бацькаўшчына» (23 кастрычніка 2020). Праверана 21 лістапада 2021.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх
| Фота, відэа і аўдыё |
|---|
