Леанід Генрыхавіч Зорын

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Л. Зорын)
Леанід Генрыхавіч Зорын
руск.: Леонид Генрихович Зорин
Імя пры нараджэнні руск.: Леонид Генрихович Зальцман
Род дзейнасці пісьменнік, драматург, сцэнарыст, перакладчык, паэт
Дата нараджэння 3 лістапада 1924(1924-11-03)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 31 сакавіка 2020(2020-03-31)[4][5] (95 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Дзеці Andrei Zorin[d]
Альма-матар
Партыя
Узнагароды і прэміі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Леанід Генрыхавіч Зорын (руск.: Леони́д Ге́нрихович Зо́рин; сапраўднае прозвішча Зальцман; 3 лістапада 1924, Баку — 31 сакавіка 2020, Масква) — расійскі празаік, паэт, перакладчык, драматург і сцэнарыст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Азербайджанскі універсітэт імя С. М. Кірава (1946), затым Літаратурны інстытут імя М. Горкага (1947).

У 1948 годзе пераехаў з Баку ў Маскву. Член КПСС з 1952 года.

У 1949 годзе ў маскоўскім Малым тэатры была пастаўлена першая п’еса Зорына — «Маладосць». У далейшым яго новыя п’есы з’яўляюцца амаль штогод, па некаторых з іх здымаюцца фільмы. Многія яго п’есы мелі няпросты тэатральны лёс — часта забараняліся да паказу ужо гатовыя спектаклі. Адзін з самых папулярных у СССР фільмаў паводле яго, фактычна аўтабіяграфічнай (у вобразе Косціка Зорын вывеў самога сябе) п’есе — «Пакроўскія вароты» (1982).

Памёр у Маскве ноччу 31 сакавіка 2020 года ва ўзросце 95 гадоў ад спынення сэрца. Пахаваны на Траякураўскіх могілках.

Зноскі

  1. Зорин Леонид Генрихович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
  2. Internet Movie Database — 1990. Праверана 16 кастрычніка 2015.
  3. Зорин Леонид Генрихович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  4. https://rg.ru/2020/03/31/umer-avtor-pokrovskih-vorot-leonid-zorin.html
  5. Умер автор пьесы "Покровские ворота" Леонид Зорин
  6. ТАСС — 1904.