Перайсці да зместу

Магон I Вялікі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Магон I Вялікі
пунічн.: 𐤌𐤂‬𐤍‬
monarch of Carthage[d]
550 да н.э. — 530 да н.э.
Папярэднік Малх Карфагенскі
Пераемнік Гасдрубал I

Нараджэнне VI стагоддзе да н.э.
Смерць VI стагоддзе да н.э.
Род Маганіды[d]
Дзеці Гасдрубал I і Hanno[d]

Магон Вялікі — карфагенскі палкаводзец і дзяржаўны дзеяч VI ст. да н. э.

Быў прызначаны галоўнакамандуючым («рабімаханатам», фінік. רְבמחַנתְּ) пасля звяржэння Малха. Правёў ваенную рэформу, якая была накіравана на ўзмацненне дысцыпліны, але фактычна легалізавала выкарыстанне атрадаў наймітаў, якія слухаліся толькі таго, хто ім плаціў. Дзякуючы гэтаму сканцэнтаваў у сваіх руках уладу, якую параўноўвалі з манархічнай.

Вёў актыўную знешнюю палітыку. Жанаты на сіракузянцы, спрабаваў пашырыць прысутнасць карфагенян на Сіцыліі. Заключыў саюз з этрускім горадам Цэрэ, накіраваны супраць факейцаў. У бітве пры Алаліі (535 г. да н. э.) саюзнікі знішчылі амаль увесь флот суперніка. Факейцы вымушаны былі прызнаць Сардзінію карфагенскім уладаннем і эвакуіраваць з вострава ўсіх грэчаскіх каланістаў.

Карыстаючыся безумоўным аўтарытэтам сярод суграмадзян фактычна перадаў уладу ў спадчыну сваім сынам і ўнукам, сфармаваўшы сямейны клан або «дынастыю» Маганідаў.

Зноскі

  • Hazel, John; «Who’s who in the Greek World», «Mago», Routledge (2000)