Мадлен (печыва)
Мадлен (фр.: madeleine) — французскае бісквітнае печыва невялікага памеру з Камерсі, звычайна ў форме марскіх грабеньчыкаў[1]. Гэта выпечка карыстаецца нязменным поспехам у Францыі і Еўропе ў цэлым.
Цеста, замяшанае на харчовай содзе з мукі, цукровай пудры, яйкаў, сметанковага масла і рому, выкладваецца ў адмысловую бляху з фігурнымі паглыбленнямі з дапамогай кандытарскага шпрыца.
Найбольш распаўсюджаная версія паходжання гэтага печыва звязана з імем тытулярнага караля польскага і вялікага князя літоўскага, апошняга герцага Латарынгіі ў 1737—1766 гг. — Станіслава Ляшчынскага (1677—1766). У 1755 годзе Ляшчынскі даваў урачысты абед у сваім замку ў Камерсі (Латарынгія), але перад прыёмам яму паведамілі, што паміж інтэндантам і кухаром адбылася сварка, у выніку якой кухар звольніўся і сышоў, не прыгатаваўшы дэсерт. Служанка Мадлен Пальмье (Madeleine Paulmier) прапанавала прыгатаваць пірожныя па рэцэпце сваёй бабулі. Вынік перасягнуў усе чаканні, і новую страву назвалі па яе імі[2][3].
Сваёй сусветнай вядомасцю «мадленка» абавязаны раману Марселя Пруста «У кірунку да Свана» (першаму ў цыклі з сямі раманаў «У пошуках страчанага часу»). У адной з самых знакамітых сцэн сусветнай літаратуры галоўны герой мачае печыва ў чай — і на сотні старонак пераносіцца ў дзяцінства, з якім у яго навечна асацыюецца смак гэтага печыва. Андрэ Маруа звязвае гэта з дзіцячымі аўтабіяграфічнымі ўспамінамі самога пісьменніка[4]. У французскай мове выраз «мадленка Пруста» ператварыўся ў метафару, якая абазначае «смак дзяцінства»[5].
Філосаф Жыль Дэлёз падрабязна разглядае праблему мадлен як міжвольнага шлюза для «цэлага абвалу ўспамінаў» у працы «Марсель Пруст і знакі»[6].
Зноскі
- ↑ Antoine Beauvilliers. The art of French cookery (англ.)
- ↑ "Ромовая баба - десерт бабушки королей из королевской булочной". ИноСМИ.Ru [руская]. 2012-12-29. Праверана 2017-10-08.
- ↑ Кулинарная энциклопедия. Том 18. Л-М (Логанова ягода — Малосольные огурцы). — Litres, 2017-09-05. — 336 с. — ISBN 9785040537150.
- ↑ Андре Моруа. От Монтеня до Арагона. Марсель Пруст. 17v-euro-lit.niv.ru. Праверана 8 кастрычніка 2017.
- ↑ Идрис Лаор, Жослин Херц. Душа между телом и духом. — Litres, 2017-09-05. — 166 с. — ISBN 9785040032754.
- ↑ Жиль Делез. Марсель Пруст и знаки
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Пруст М. В поисках утраченного времени. Полное издание в двух томах. Том 1: В сторону Свана. Под сенью девушек в цвету. Германт. / Пер. с фр. — М.: «Издательство АЛЬФА-КНИГА», 2009. — 1247 с.: ил. — (Полное издание в двух томах)
- Жиль Делёз. (2004) Пруст и знаки (Marsel Proust et les signes) / Пер. с фр. Е. Г. Соколова. — СПб.: Лаб. метафиз. исслед. при Философ. фак. СПбГУ: Алетейя, 1999.
- Моруа А. От Монтеня до Арагона / Пер. с фр. Сост. и предисл. Ф. С. Наркирьера. Комм. С. Н. Зенкина. Ред. З. В. Федотова. — М.: Радуга, 1983. — 678 с.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мадлен (печыва)
Слоўнікі і энцыклапедыі | |
|---|---|
| Нарматыўны кантроль |
