Максімільен дэ Бецюн дэ Сюлі

Максімільен дэ Бецюн дэ Сюлі
фр.: Maximilien de Béthune
Суперінтэндант фінансаў Францыі[d] 1598 — 1611
Нараджэнне	13 снежня 1560 Rosny-sur-Seine[d], canton of Mantes-la-Ville[d], arrondissement of Mantes-la-Jolie[d], дэпартамент Сена і Уаза, Францыя
Смерць	22 снежня 1641(1641-12-22) (81 год) Château de Villebon[d], Villebon[d], canton of Courville-sur-Eure[d], акруга Шартр[d], дэпартамент Эр і Луар, рэгіён Цэнтр — Даліна Луары, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	Нажан-ле-Ратру Château de Sully-sur-Loire[d]
Род	House of Bethune[d]
Бацька	François I de Béthune, Baron de Rosny et de Baye[d]
Маці	Charlotte Dauvet[d]
Жонка	Anne de Courtenay[d] і Rachel de Cochefilet[d]
Дзеці	Marguerite de Béthune[d], Maximilien II de Béthune[d] і François de Béthune, Duc d'Orval, Comte de Muret et de Villebon[d]
Адукацыя	Бургундскі каледж[d]
Дзейнасць	палітыка, дзяржаўная служба і ваенная справа
Род войскаў	Сухапутныя войскі Францыі[d]
Званне	маршал Францыі[d]
Бітвы	Рэлігійныя войны ў Францыі Franco-Savoyard War (1600–1601)[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Максімільен дэ Бецюн, герцаг дэ Сюлі (фр.: Maximilien de Béthune, duc de Sully; 13 снежня 1559, Рані-сюр-Сен — 22 снежня 1641, Вільбон) — французскі дзяржаўны дзеяч XVI-XVII стагоддзяў, маршал і старшыня ўрада Каралеўства Францыя пры каралі Генрыху IV.

Біяграфія

Нарадзіўся ў дваранскай сям’і. У маладосці далучыўся да гугенотаў і прыняў удзел у рэлігійных войнах на баку Генрыха Наварскага (будучага караля Генрыха IV). Прайшоўшы ваенную службу, стаў адным з галоўных памочнікаў караля, асабліва пасля яго ўзыходжання на трон Францыі ў 1589 годзе.

Пасля пераходу Генрыха IV у каталіцтва і яго ўмацавання на троне Сюлі атрымаў шэраг высокіх пасад:

• У 1599 годзе быў прызначаны генеральным суперінтэндантам фінансаў, фактычна стаўшы кіраўніком урада.
• Праводзіў рэформы, скіраваныя на скарачэнне дзяржаўнага доўгу, павелічэнне даходаў і развіццё сельскай гаспадаркі.
• Прасоўваў палітыку эканоміі і супрацьстаяў непатрэбным выдаткам каралеўскага двара.
• Спрыяў развіццю інфраструктуры: дарог, каналаў і гаваняў.
• Падтрымліваў гандаль і рамёствы, заахвочваў каланіяльную экспансію.

Пасля забойства Генрыха IV у 1610 годзе ўплыў Сюлі на палітыку саслабеў, і ён сышоў у адстаўку. Адышоўшы ад дзяржаўных спраў, ён прысвяціў сябе напісанню мемуараў. Герцаг дэ Сюлі лічыцца адным з найбольш здольных фінансістаў свайго часу. Яго рэформы дапамаглі закласці аснову эканамічнай стабільнасці Францыі, якая пазней спрыяла росквіту краіны.