Маркіўці (Ніжынскі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Маркіўці
укр.: Марківці
Краіна
Вобласць
Раён
Каардынаты
Першая згадка
1720
Насельніцтва
  • 1 211 чал. (2012)
Часавы пояс
Паштовыя індэксы
17421
КААТУУ
7420684401
Маркіўці на карце Украіны ±
Маркіўці (Ніжынскі раён) (Украіна)
Маркіўці (Ніжынскі раён)
Маркіўці (Ніжынскі раён) (Чарнігаўская вобласць)
Маркіўці (Ніжынскі раён)

Маркіўці[1] (укр.: Марківці́) — вёска ў Ніжынскім раёне Чарнігаўскай вобласці Украіны. Уваходзіць у склад Бабровыцкай гарадской грамады. Да 2020 года вёска адносілася да Бабровыцкага раёна. Насельніцтва — 1109 чалавек (2020 г.) на 750 двароў. Каля вёскі ёсць два дачныя пасёлкі.

Вёска вядомая тым, што ў 1846 годзе ў маёнтку памешчыкаў Кацярынічаў спыняўся і напісаў некалькі іх партрэтаў Тарас Шаўчэнка.

Назва вёскі паходзіць ад заснавальніка Марка Боклана.

Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Марківіцкая чыгуначная платформа
Возера Рэўня (Рэмня)
Ставок у дачным пасёлку

Маркіўці — найзаходнейшая вёска раёна на мяжы з Кіеўскай вобласцю. На захадзе тэрыторыя сельсавета выходзіць на левы бераг Трубіжа. Праз вёску з паўночнага захаду на паўднёвы ўсход праходзіць аўтадарога Т 2528 Казэлэць — Бабровыця, якая адразу за вёскай перасякае магістральную чыгуначную лінію Кіеў — Масква (перагон Заворычы — Бабровыця). Каля вёскі ёсць тры чыгуначныя прыпыначныя платформы: Трубіж (1990-я), Яраслаўка (1974) і Маркіўці (1929), дзе спыняюцца прыгарадныя электрацягнікі Кіеў — Ніжын. Са сталіцы да вёскі можна даехаць электрацягніком менш як праз 2 гадзіны (са станцыі Дарныця — прыкладна праз гадзіну). Таксама ёсць прыпынак міжгародняга аўтобуса.[2]

У геамарфалагічных адносінах тэрыторыя вёскі адносіцца да Левабярэжнай Прыдняпроўскай раўніны, размешчанай на старажытнай тэрасе Дняпра. Вышыня над узроўнем мора — 117 м.[3] Клімат — умерана-цёплы, мяккі з дастатковай вільготнасцю. Карысныя выкапні — цагляна-чарапічная сыравіна (гліна, пясок).[4]

Глебы каля вёскі вельмі змешаныя. Большая частка вёскі пабудавана на цёмна-шэрых ападзоленых глебах лёгкасугліністага складу. Крайні паўднёвы захад вёскі трапіў у зону дзярнова-слабкападзолістых і дзярнова-сярэднепадзолістых пясчаных, глініста-пясчаных і супясчаных глеб. Крайні паўночны ўсход ляжыць на тыповых слаба- і малагумусных чарназёмах і асаладзелых (лучна-чарназёмных і дзярновых) глебах лёгкасугліністага складу.

Урочышчы: Балачыха, Барыскава Лаза, Волкавая Гара, Гала, Голікаўшчына, Гара, Каўбаня, Каціўшчына, Лявадкі, Лысая Гара, Сытнэ, Трубайла, Туркіўшчына, Царыцынэ, Чайка.

Даліны: Панская, Панчанкава, Семянцавая.

Рака: Трубіж.

Азёры: Рэўня (Рэмня), Круглае.

Балота: Пільковае.

Лес: Са́жалка.

Курган: Княжэдвір’я.

Зноскі

  1. Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»
  2. Фото автобусної зупинки.(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 вересня 2015. Праверана 6 серпня 2015.
  3. Надвор’е ў Маркіўцах
  4. Бабровіцкі раён на сайце Чарнігаўскай аблдзяржадміністрацыі.(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 23 верасня 2015. Праверана 7 жніўня 2015.