Марыя Мікалаеўна (вялікая княжна)

Марыя Мікалаеўна
Марыя Мікалаеўна
	руск.: Мария Николаевна
	; Вялікая княжна Марыя Мікалаеўна, 1914 год.
	; Малы герб Іх Імператарскіх Высокасцяў, Вялікіх Княжнаў, дачок Імператара Расіі.
Вялікая княжна
Вялікая княжна
Нараджэнне	14 (26) чэрвеня 1899; Пецяргоф, Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя
Смерць	17 ліпеня 1918 (19 гадоў); Екацярынбург, Пермская губерня, РСФСР
Месца пахавання	рэшткі часова знаходзяцца ў Новаспаскім мужчынскім манастыры Масквы
Род	Раманавы
Бацька	Мікалай II
Маці	Аляксандра Фёдараўна
Веравызнанне	Руская Праваслаўная Царква
Аўтограф
Узнагароды
	Марыя Мікалаеўна на Вікісховішчы

Мары́я Мікала́еўна (14 (26) чэрвеня 1899, Пецяргоф, Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя — 17 ліпеня 1918, Екацярынбург, Пермская губерня, Савецкая Расія) — Вялікая княжна, трэцяя дачка імператара Мікалая II і імператрыцы Аляксандры Фёдараўны. Тэзаімяніны — 22 ліпеня па юліянскім календары (Марыі Магдаліны).

Пасля 1917 года разам з сям'ёй знаходзілася пад арыштам. У ноч з 16 на 17 ліпеня 1918 года была расстраляная разам са сваёй сям'ёй у паўпадвальным памяшканні дома Іпацьева ў Екацярынбурзе. Шматлікія лжэ-Марыі, якія з'явіліся пасля яе смерці, рана ці позна былі выкрыты як самазванкі.

Услаўлена разам з бацькамі, сёстрамі вялікімі княжнамі Вольгай, Таццянай, Анастасіяй і братам Цэсарэвічам Аляксеем у саборы навамучанікаў Расійскіх на юбілейным Архірэйскім саборы Рускай праваслаўнай царквы у жніўні 2000 года. Раней, у 1981 годзе, яны ж былі кананізаваны Рускай праваслаўнай царквой за мяжой.

У жніўні 2007 года ў Парасёнкавым логу блізу Екацярынбурга былі выяўлены абгарэлыя рэшткі, спачатку ідэнтыфікаваныя як рэшткі Аляксея і Марыі. У 2008 годзе генетычны аналіз, праведзены экспертамі ў ЗША, пацвердзіў, што знойдзеныя рэшткі прыналежаць дзецям Мікалая II^[2].

Радавод[правіць | правіць зыходнік]

Людвіг II Гесенскі^{[К. 1]}

Марыя Аляксандраўна

Вільгельміна Бадэнская^{[К. 2]}

Мікалай II

Фрыдрых Вільгельм Шлезвіг-Гольштэйн-Зондэрбург-Глюксбургскі

Крысціян IX

Луіза Караліна Гесен-Касельская

Марыя Фёдараўна

Вільгельм Гесен-Касельскі

Луіза Гесен-Касельская

Луіза Шарлота Дацкая

Марыя Мікалаеўна

Людвіг II Гесенскі^{[К. 1]}

Карл Гесенскі

Вільгельміна Бадэнская^{[К. 2]}

Фердынанд Эрнст Аўгуст Саксен-Кобургскі

Альберт Саксен-Кобург-Гоцкі

Луіза Саксен-Гота-Альтэнбургская

Аліса Гесенская

Эдуард Аўгуст Кенцкі

Вікторыя

Вікторыя Саксен-Кобург-Заальфельдская

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

Каментарыі[правіць | правіць зыходнік]

↑ ^1,0 ^1,1 З'яўляўся бацькам як прынца Карла Гесенскага, так і Марыі Аляксандраўны, жонкі імператара Аляксандра II. Зрэшты, як лічаць біёграфы, у другім выпадку быў толькі намінальным бацькам, а біялагічным з'яўляўся барон Аўгуст фон Сенарклен дэ Гранмі, з якім з 1820 года жыла сумесна Вільгельміна Бадэнская
↑ ^2,0 ^2,1 З'яўлялася маці як прынца Карла Гесенскага, так і Марыі Аляксандраўны, жонкі імператара Аляксандра II.

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

↑ Останки Алексея и Марии Романовых СК передал в Новоспасский монастырь
↑ Останки детей Николая II признаны подлинными. KM.RU (30 красавіка 2008). Праверана 25 лістапада 2009.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Танеева (Вырубова) А. А. старонкі моей жизни / Предисл. Ю. Ю. Рассулина. — М.: Благо, 2000. — 320 с. — англ. пер. доступен в электронном виде
Dehn, Lili. The Real Tsaritsa. — Royalty Digest, 1955.
Gilliard, Pierre. Thirteen Years at the Russian Court. — Вена, 1922.. П. Жильяр. Император Николай II и его семья Вена, 1921
Eagar, Margaret. Six Years at the Russian Court. — 1906.
Kurth, Peter. Anastasia: The Riddle of Anna Anderson. — ew York: Back Bay Books, 1983. — ISBN 0-316-50717-2.. (На русском языке: Курт, Питер. Анастасия. Загадка великой княжны. — М.: Захаров, 2005. ISBN 5-8159-0472-4).
Massie, Robert K. Nicholas and Alexandra. — Dell Publishing Co, 1967. — ISBN 0-4401-6358-7.. (На русском языке: Мэсси, Роберт. Николай и Александра. Биография. — М.: Захаров, 2006. ISBN 5-8159-0630-1.)
Maylunas Andrei. Mironenko Sergei (eds), Galy, Darya (translator). A Lifelong Passion, Nicholas and Alexandra: Their Own Story. — Doubleday, 1997. — ISBN 0-385-48673-1. (Русск. изд.: Мейлунас А., Мироненко С. Николай и Александра. Любовь и жизнь. — М.: Прогресс, 1998. — 655 с. — ISBN 5-93006-001-0.)
Christopher Peter, Kurth Peter, Radzinsky Edvard. Tsar: The Lost World of Nicholas and Alexandra. — Little Brown and Co, 1995. — ISBN 0-316-50787-3.
King Greg, Wilson Penny. The Fate of the Romanovs. — John Wiley and Sons, Inc, 2003. — ISBN 0-471-20768-3..
Radzinsky, Edvard. The Last Tsar. — Doubleday, 1992. — ISBN 0-385-42371-3. (Русск. изд.: Радзинский Э. С. Николай II: жизнь и смерть — М.: АСТ, 2007. — 510 с. — ISBN 978-5-17-043150-2, ISBN 978-5-9713-4632-6)
Lovell, James Blair. Anastasia: The Lost Princess. — Regnery Gateway, 1991. — ISBN 0-89526-536-2.
Vorres, Ian. The Last Grand Duchess. — 3rd ed. — London: Finedawn Press, 1984.
Occleshaw, Michael. The Romanov Conspiracies: The Romanovs and the House of Windsor. — Orion Publishing Group Ltd, 1993. — ISBN 1-85592-518-4..
Т. Мельник-Боткина. Воспоминания о Царской Семье. — Белград, 1921.

[wel1-3] 1,0 ^1,1 З'яўляўся бацькам як прынца Карла Гесенскага, так і Марыі Аляксандраўны, жонкі імператара Аляксандра II. Зрэшты, як лічаць біёграфы, у другім выпадку быў толькі намінальным бацькам, а біялагічным з'яўляўся барон Аўгуст фон Сенарклен дэ Гранмі, з якім з 1820 года жыла сумесна Вільгельміна Бадэнская

[wel2-4] 2,0 ^2,1 З'яўлялася маці як прынца Карла Гесенскага, так і Марыі Аляксандраўны, жонкі імператара Аляксандра II.

[autogenerated2-1] Останки Алексея и Марии Романовых СК передал в Новоспасский монастырь

[km-2] Останки детей Николая II признаны подлинными. KM.RU (30 красавіка 2008). Праверана 25 лістапада 2009.

[1]

[2]

[К. 1]

[К. 2]

Марыя Мікалаеўна (вялікая княжна)

Змест

Радавод[правіць | правіць зыходнік]

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

Каментарыі[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Навігацыя

Знайсці