Мастарава
Мастарава | |
---|---|
эрз.: Масторава | |
Аўтар | Аляксандр Шаронаў[d] |
Мова арыгінала | эрзянская мова |
Дата першай публікацыі | 1994 |
Ма́старава (Масторава) — мардоўскі паэтычны эпас, створаны ў 1994 г. Аляксандрам Шаронавым і іншымі на аснове народных песень[1].
У «Мастараве» сістэмна прадстаўлены касмаганічная міфалогія мардвы, нябесны і зямны пантэон, гераічная эпіка. У эпасе прадстаўлены старадаўнія песні і паданні, абрадавая паэзія, прыказкі і прымаўкі. Прадстаўлены язычніцкія багі і героі: Інешкіпаз (стваральнік свету), Ангэ (жонка Інешкіпаза, багіня прыгажосці), Ідэмеўсь (Д'ябал, антыпод Інешкіпаза), Пур'гінепаз (бог грома і дажджу), Мастарава (багіня зямлі), Кудадэй (заснавальнік мардоўскага народа), Нарчатка (макшанская княгіня, смелая ваяўніца), Саманька (дзяўчына, якая дапамагае Івану Грознаму скарыць Казань) і інш. Разам узятыя, яны ўтвараюць калектыўны вобраз народа.
У 18 паданнях «Мастаравы», якая складаецца з 5 частак, у паэтычных вобразах адлюстраваны матэрыяльная і духоўная культура народаў эрзя і мокша, іх грамадска-палітычная гісторыя, пачынаючы са старажытных часоў да сярэдзіны XVI стагоддзя, калі эрзянская і макшанская землі канчаткова ўвайшлі ў склад Маскоўскай дзяржавы.[2]
Зноскі
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- «Мастарава» атрымала ўсерасійскае прызнанне Архівавана 19 чэрвеня 2013.