Мастэрс 2013 (снукер)

Гэты артыкул уваходзіць у лік выдатных
З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Мастэрс 2013, снукер)


Мастэрс 2013
Фота
Сезон 2012/2013
Тэрміны 13 — 20 студзеня 2013
Арэна «Аляксандра-палац»
Горад Лондан
Краіна Англія
Арганізацыя WPBSA
Спонсар Betfair
Фармат Нярэйтынгавы турнір
Агульны прызавы фонд £500,000
Прызавыя пераможцы £175,000
Мінулы чэмпіён Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан
Фінал
Пераможца Сцяг Англіі Марк Сэлбі
Фіналіст Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан
Лік 10:6
Статыстыка турніру
Колькасць удзельнікаў 16
Колькасць матчаў 15
Колькасць фрэймаў 152
Колькасць соценных серый 20
Найвышэйшая серыя 138 (Марк Ален)
←2012Мастэрс2014→

Ма́стэрс 2013 (англ.: Masters 2013, таксама вядомы як Betfair Masters 2013 — ад назвы спонсара) — прафесійны нярэйтынгавы турнір па снукеры, які праходзіў з 13 па 20 студзеня 2013 года ў Аляксандра-палацы ў Лондане, Англія. Найпрэстыжнейшае і найбуйнейшае па прызавых грошах запрашальнае снукернае спаборніцтва, а таксама другое спаборніцтва Трайной кароны ў сезоне 2012/2013. Турнір стаў 39-м розыгрышам Мастэрс, які праходзіць штогод з 1975 года. Кампанія «Betfair» упершыню спансавала турнір Мастэрс. Прызавы фонд турніру склаў £500 000, з якіх £175 000 (на £25 000 больш, чым у мінулым годзе) атрымаў пераможца. Першы прыз Мастэрс 2013 стаў самым высокім на турніры з 2003 года.

У турніры прыняло ўдзел 16 снукерыстаў, якія займалі найвышэйшыя пазіцыі ў сусветным рэйтынгу. Яны ўсе гулялі на выбыванне пачынаючы са стадыі 1/8 фіналу. Замест Стывена Лі (дзявятага нумара рэйтынгу), які быў адхілены ад удзелу ў прафесійных турнірах у сувязі з расследаваннем справы аб падазроных стаўках, у турніры ўдзельнічаў Марк Дэвіс, які займаў 17-ы радок у рэйтынгу. Усе паядынкі турніру гуляліся за адным сталом на арэне Аляксандра-палаца.

Чатырохразовы пераможца Мастэрс Роні О’Саліван упершыню з 1993 года не прымаў удзел на турніры. На стадыі 1/4 фіналу другі нумар сусветнага рэйтынгу Джад Трамп атрымаў разгром з лікам 6:1 ад шатландца Грэма Дота, які ўпершыню ў сваёй кар’еры дайшоў да паўфіналу Мастэрс, але саступіў там лідару рэйтынгу Марку Сэлбі з лікам 5:6. У другім паўфінале гулялі абодва фіналісты леташняга розыгрышу Ніл Робертсан і Шон Мёрфі, і аўстраліец, які перайграў Мёрфі ў фінале 2012 года з лікам 10:6, зноў атрымаў перамогу над праціўнікам (6:2), і ў другі раз запар выйшаў у фінал лонданскага запрашальнага спаборніцтва. Найвышэйшую серыю на Мастэрс 2013, 138 ачкоў, выканаў Марк Ален у чвэрцьфінальным паядынку супраць Ніла Робертсона.

Пераможцам турніру стаў Марк Сэлбі, які перамог на шляху да тытула Сцюарта Бінэма (6:5), выйграўшы 5 фрэймаў запар пасля ліку 1:5 на карысць апанента, двухразовага пераможцу Мастэрс Марка Уільямса (6:1), Грэма Дота (6:5) у паўфінальным паядынку, які доўжыўся больш за чатыры з паловай гадзіны, і Ніла Робертсана ў фінальным матчы з лікам 10:6. Такім чынам, Ніл Робертсан упершыню прайграў матч у Аляксандра-палацы, спыніўшы сваю пераможную серыю на гэтай арэне, якая дасягнула 7 матчаў. Сэлбі, які выйграваў на гэтым спаборніцтве ў 2008 і 2010 гадах, у трэці раз перамог на турніры і стаў шостым снукерыстам у гісторыі, які выйграў Мастэрс больш за два разы, пасля Кліфа Торбурна, Стывена Хендры, Стыва Дэвіса, Пола Хантэра і Роні О’Салівана. Перамогшы на Мастэрс, Марк Сэлбі выйграў другі тытул «Трайной кароны» запар (да гэтага ён атрымаў перамогу на чэмпіянаце Вялікабрытаніі ў снежні 2012 года), што адбылося ўпершыню з сезона 2002/2003, калі валіец Марк Уільямс выйграў усе турніры «Трайной кароны». Гэтая перамога стала чацвёртым прафесійным тытулам Сэлбі ў сезоне 2012/2013 і адзінаццатым у кар’еры.

Турнір[правіць | правіць зыходнік]

«Аляксандра-палац» — месца праведзення Мастэрс

Мастэрс 2013 года стаў 39-м розыгрышам турніру Мастэрс, які праходзіць штогод з 1975 года. Турнір з'яўляецца адным з трох турніраў Трайной снукернай кароны (разам з чэмпіянатам Вялікабрытаніі і чэмпіянатам свету), а таксама самым прэстыжным і самым высокааплатным з запрашальных нярэйтынгавых спаборніцтваў. З самога заснавання Мастэрс праходзіць у Лондане, з 2012 года — у Аляксандра-палацы[1][2][3][4][5].

Мастэрс 2013 праходзіў пад эгідай сусветнай асацыяцыі прафесійнага більярда і снукера (англ.: World Professional Billiards and Snooker Association)[6] і ўваходзіў у каляндар мэйн-тура, а таксама з'яўляўся адным з запрашальных турніраў снукернага сезона 2012/2013[7].

Матчы найбуйнейшага запрашальнага снукернага турніру (15 паядынкаў) гуляліся за адным сталом на арэне ў Аляксандра-палацы[8].

Прызавыя грошы[правіць | правіць зыходнік]

У 2013 годзе спонсарам турніру Мастэрс упершыню стала біржа ставак Betfair[9]. Прызавы фонд турніру не змяніўся ў параўнанні з 2012 годам, склаўшы £500,000[10]. Толькі прызавыя фонды іншых турніраў Трайной снукернай кароны, чэмпіянату свету (£1,111,000[11]) і чэмпіянату Вялікабрытаніі (£637,500[12]), а таксама найбуйнейшага з кітайскіх спаборніцтваў, International Championship (£600,000[13]), перавысілі суму ў £500,000 у сезоне 2012/2013.

Першы прыз турніру вырас у параўнанні з леташнім спаборніцтвам на £25,000 і склаў £175,000[10], стаўшы найвышэйшым першым прызам Мастэрс з 2003 года[14]. Для параўнання, першыя прызы чэмпіянату Вялікабрытаніі 2012 і International Championship 2012 склалі па £125,000[12][13]. Толькі першы прыз чэмпіянату свету па снукеры 2013 года, які склаў £250,000[11], перавысіў першы прыз турніру Мастэрс у сезоне 2012/2013.

Дасягненне Прызавыя
Пераможца
£175,000
Фіналіст
£85,000
Паўфіналісты
£40,000
Чвэрцьфіналісты
£20,000
1/8 фіналу
£9,000
Вышэйшы брэйк
£8,000
Агульны прызавы фонд
£500,000

Фармат турніру[правіць | правіць зыходнік]

На Мастэрс 2013 прыняло ўдзел 16 ігракоў, якія займалі найвышэйшыя пазіцыі ў сусветным снукерным рэйтынгу. У першым раўндзе сышліся 8 першых нумароў пасеву з астатнімі ўдзельнікамі. Пасля гэтага пераможцы працягвалі гуляць на выбыванне ў чвэрцьфіналах, паўфіналах і фінальным паядынку. Такім чынам, лёсаванне турніру прадвызначала немагчымасць сустрэчы ігракоў топ-8 раней за чвэрцьфінальную стадыю, ігракоў з першай чацвёркі сеяных — раней за паўфіналы і двух першых сеяных — раней фінальнага матча Мастэрс. Чатыры раўнды спаборніцтва праходзілі на працягу васьмі дзён на арэне ў Аляксандра-палацы ў Лондане, Англія[8][15].

Стадыя Тэрміны КФ НДП
1/8 фіналу 13—16 студзеня 11 6
1/4 фіналу 17—18 студзеня 11 6
1/2 фіналу 19 студзеня 11 6
Фінал 20 студзеня 19 10

Удзельнікі[правіць | правіць зыходнік]

Дзін Цзюньхуэй — пераможца Мастэрс 2011

Пасеў гульцоў на Мастэрс быў утвораны паводле афiцыйнага рэйтынгу на 5 лістапада 2012 года (пасля International Championship 2012 года). Першы нумар пасеву атрымаў дзеючы чэмпіён Ніл Робертсан, другі — павінен быў атрымаць дзеючы чэмпіён свету Роні О’Саліван, які не ўваходзіў у топ-16, але ён адмовіўся прымаць удзел у турніры[16]. Апроч таго, дзявяты нумар сусветнага рэйтынгу, Стывен Лі, быў адхілены ад удзелу ў прафесійных турнірах у сувязі з расследаваннем справы аб падазроных стаўках[17], у выніку чаго на найбуйнейшае запрашальнае спаборніцтва патрапіў Марк Дэвіс, які займаў семнаццаты радок у рэйтынгу[18].

Прапусціўшы спаборніцтва, Роні О’Саліван перапыніў шэраг сваіх выступаў на Мастэрс, які доўжыўся з 1994 года, калі ён саступіў ва ўайлдкард раўндзе. За 19 выступаў запар О'Саліван чатыры разы станавіўся пераможцам (саступаючы па колькасці толькі Стывену Хендры) і пяць разоў прайграваў у фінальных матчах[19].

Шатландскі снукерыст Джон Хігінс у 19-ы раз патрапіў на Мастэрс, што з'яўляецца найлепшым вынікам сярод удзельнікаў розыгрышу 2013 года[20]. Марк Уільямс прымаў удзел на Мастэрс у 17-ы раз[21]. Грэм Дот і Мэцью Стывенс удзельнічалі на гэтым турніры ў 11-ы раз[22][23].

Двухразовы пераможца Мастэрс Джон Хігінс прымаў удзел у 19-м розыгрышы турніру запар, паўтарыўшы дасягненне Роні О’Салівана, які ўдзельнічаў на дзевятнаццаці турнірах запар з 1994 па 2012 год[20]. Больш за 19 разоў запар на Мастэрс удзельнічалі толькі Стыў Дэвіс (20: 19812000)[24], Стывен Хендры (23: 19892011)[25] і рэкардсмен па гэтым паказчыку Джымі Уайт (26: 19822007)[26].

У 2013 годзе на Мастэрс, на якім да гэтага прымалі ўдзел усяго 82 снукерысты з самога заснавання, дэбютантаў не было. Рыкі Уолдэн і Марк Дэвіс патрапілі на турнір у другі раз[27][28].

З 16 удзельнікаў першынства да гэтага тытул атрымлівалі 6 гульцоў. Марк Сэлбі (2008, 2010)[29], Джон Хігінс (1999, 2006)[20] і Марк Уільямс (1998, 2003)[21] перамагалі на Мастэрс па два разы. Дзеючы пераможца Ніл Робертсан (2012)[30], Дзін Цзюньхуэй (2011)[31] і Мэцью Стывенс (2000)[23] выйгравалі гэты турнір па аднаму разу.

Самым узроставым удзельнікам Мастэрс 2013 года стаў 40-гадовы Марк Дэвіс. Марку Уільямсу і Джону Хігінсу падчас турніру было па 37 гадоў. Самым маладым гульцом, які патрапіў на найбуйнейшы запрашальны снукерны турнір 2013 года, стаў 23-гадовы Джад Трамп. Дзіну Цзюньхуэю было 25 гадоў, Марку Алену — 26.

Ніжэй прадстаўлена табліца, якая дэманструе статыстыку выступленняў удзельнікаў спаборніцтва на ўсіх папярэдніх розыгрышах Мастэрс[2][3][4][5].

Леташні пераможца
Чэмпіён свету
Дэбютант турніру
П Р[у 1] Ігрок ДН Дэбют Найлепшы вынік АС М В П Ф ВФ ПФ 50+[у 2] 100+[у 2] НС[у 2] Ф/50+[у 2] Ф/100+[у 2] ПГ (£)[у 3]
1 5 Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан 11.02.1982 2004 Перамога (2012) 7 13 7 6 53,8% 126 66 60 52,4% 45 12 140 2,8 10,5 235,000
2 2 Сцяг Англіі Джад Трамп 20.08.1989 2009 1/2 фіналу (2012) 2 4 2 2 50% 36 19 17 52,8% 14 4 140 2,57 9 33,500
3 1 Сцяг Англіі Марк Сэлбі 19.06.1983 2008 Перамога (2008, 2010) 5 15 12 3 80% 168 94 74 56% 71 18 141 2,37 9,33 410,000
4 3 Сцяг Шатландыі Джон Хігінс 18.05.1975 1995 Перамога (1999, 2006) 18 38 22 16 57,9% 365 194 171 53,2% 114 18 140 3,2 20,3 667,000
5 4 Сцяг Англіі Шон Мёрфі 10.08.1982 2001 Фінал (2012) 8 16 8 8 50% 157 81 76 51,6% 58 12 139 2,71 13,1 184,000
6 7 Сцяг Уэльса Марк Уільямс 21.03.1975 1995 Перамога (1998, 2003) 16 37 23 14 62,2% 363 202 161 55,6% 104 19 133 3,49 19,1 690,500
7 6 Сцяг Шатландыі Стывен Магуайр 13.03.1981 2005 1/2 фіналу (2007, 2009, 2010) 8 15 7 8 46,7% 139 67 72 48,2% 38 11 142 3,66 12,6 156,000
8 9 Сцяг Паўночнай Ірландыі Марк Ален 22.02.1986 2009 1/2 фіналу (2011) 4 9 5 4 55,6% 87 47 40 54% 31 4 124 2,81 21,8 77,000
9 10 Сцяг Англіі Сцюарт Бінэм 21.05.1976 2006 1/8 фіналу (2006, 2012) 3 4 1 3 25% 40 18 22 45% 6 0 73 6,67 27,000
10 8 Сцяг Кітая Дзін Цзюньхуэй 01.04.1987 2004 Перамога (2011) 8 20 13 7 65% 189 104 85 55% 82 17 147 2,3 11,1 297,500
11 13 Сцяг Англіі Рыкі Уолдэн 11.11.1982 2009 1/8 фіналу (2009) 1 2 1 1 50% 19 11 8 57,9% 6 0 94 3,17 14,000
12 12 Сцяг Шатландыі Грэм Дот 12.05.1977 2002 1/4 фіналу (2006, 2011, 2012) 10 14 4 10 28,6% 134 60 74 44,8% 31 5 116 4,32 26,8 150,250
13 15 Сцяг Уэльса Мэцью Стывенс 11.19.1977 1996 Перамога (2000) 10 15 6 9 40% 148 75 73 50,7% 44 7 122 3,36 21,1 288,250
14 14 Сцяг Англіі Алістэр Картэр 25.07.1979 2000 1/4 фіналу (2009) 7 10 3 7 30% 87 35 52 40,2% 21 3 130 4,14 29 100,000
15 17 Сцяг Англіі Бары Хокінс 23.04.1979 2007 1/8 фіналу (2007) 2 2 0 2 0% 17 5 12 29,4% 3 0 87 5,67 14,000
16 16 Сцяг Англіі Марк Дэвіс 12.08.1972 2003 Уайлдкард раўнд (2003) 1 1 0 1 0% 11 5 6 45,5% 3 2 107 3,67 5,5 12,000
  1. У табліцы падаецца рэйтынг на момант пачатку турніру, які ўсталяваўся 7 студзеня 2013 пасля 6-га этапу еўрапейскага туру. Пасеў на турнір адбываўся паводле рэйтынгу, які ўсталяваўся 5 лістапада 2012 пасля турніру International Championship.
  2. а б в г д Лічацца толькі серыі, зробленыя ў асноўных стадыях турніру
  3. Лічацца без уліку бонусных прызавых за найлепшы брэйк турніру

Рэферы[правіць | правіць зыходнік]

Ян Вярхаас — адзін з самых аўтарытэтных рэферы ў свеце.

На матчах Мастэрс 2013 працавалі трое рэферы з розных краін Еўропы.

Суддзёй фінальнага паядынку быў абраны Тэры Камільеры з Мальты, які ўпершыню абслугоўваў матчы найбуйнейшага запрашальнага снукернага спаборніцтва, а таксама ўпершыню працаваў на фінальным матчы турніру Трайной кароны. Камільеры стаў прафесійным рэферы ў 2001 годзе, а ў 2006 годзе дэбютаваў у Крусібле ў матчы перашага круга паміж Джонам Хігінсам і Маркам Сэлбі. У агульнай колькасці абслугоўваў пяць чвэрцьфінальных матчаў чэмпіянатаў свету і чатыры паўфінальных паядынкі чэмпіянатаў Вялікабрытаніі, а таксама працаваў на трох рэйтынгавых фіналах на кубку Мальты 2007, Шанхай Мастэрс 2008 і адкрытым чэмпіянаце Уэльса 2012[32].

Апроч яго, яшчэ адным дэбютантам турніру Мастэрс сярод рэферы стаў 54-гадовы шатландскі суддзя Леа Скальян. Ён абслугоўваў свой першы прафесійны матч у 1999 годзе, а ў 2001 адбыўся яго дэбют на ТБ-матчах падчас турніру Scottish Masters. У 2010 годзе Скальян упершыню працаваў на чэмпіянаце свету, у 2011 абслугоўваў свой свой першы рэйтынгавы фінал на адкрытым чэмпіянаце Кітая, а пазней яшчэ два фінальных паядынкі на рэйтынгавым узроўні — на World Open 2012 і чэмпіянаце Вялікабрытаніі 2012[33].

Трэцім рэферы турніру стаў адзін з самых аўтарытэтных і дасведчаных снукерных судзей у свеце Ян Вярхаас, які рэгулярна абслугоўваў матчы найбуйнешых снукерных турніраў, уключаючы фінальныя паядынкі Мастэрс у 2001, 2002, 2004, 2007, 2009 і 2010 гадах[34].

Ніжэй прадстаўлены спіс трох рэферы, якія працавалі на спаборніцтве, а таксама іх даты нараджэння і матчы, якія яны абслугоўвалі ў рамках турніру[6].

Рэферы ДН Матчы, якія абслугоўваў
Сцяг Мальты Тэры Камільеры 19.01.1974 Фінал, 2 чвэрцьфіналы і 2 матчы 1/8 фіналу
Сцяг Шатландыі Леа Скальян 10.04.1958 Паўфінал, чвэрцьфінал і 3 матчы 1/8 фіналу
Сцяг Нідэрландаў Ян Вярхаас 05.10.1966 Паўфінал, чвэрцьфінал і 3 матчы 1/8 фіналу

Расклад і кошт квіткоў[правіць | правіць зыходнік]

Мастэрс 2013 года праходзіў на працягу 8 дзён (з нядзелі 13 студзеня па нядзелю 20 студзеня) за адным сталом на арэне ў Аляксандра-палацы ў Лондане, Англія. Кожны дзень на турніры праходзіла па дзве гульнявыя сесіі. Кошт квіткоў на матчы спаборніцтва залежаў ад стадыі турніру, сесіі (у кожны гульнявы дзень, акрамя першага, чым пазней пачыналася сесія, тым даражэй каштавалі квіткі). На матчы першага раўнда квіткі каштавалі ад £10 да £15, на чвэрцьфіналы — ад £20 да £25, на паўфіналы — ад £35 да £40, на фінальны паядынак — £40 і £45. Апроч таго, гледачы мелі магчымасць набыць квіткі адразу на ўвесь гульнявы дзень (дзве сесіі). На матчы першага раўнда такія квіткі каштавалі ад £20 да £25, на чвэрцьфіналы — £40, на паўфіналы — £65, на фінальны паядынак — £75[35].

Дата Дзень тыдня Стадыя Сесія (пачатак сесіі[кк 1]) Кошт квіткоў
Квіткі на адну сесію Квіткі на абедзве сесіі
13 студзеня Нядзеля 1/8 фіналу Дзённая сесія (13.00) £15 £25
Вячэрняя сесія (19.00) £15
14 студзеня Панядзелак 1/8 фіналу Дзённая сесія (13.00) £10 £20
Вячэрняя сесія (19.00) £15
15 студзеня Аўторак 1/8 фіналу Дзённая сесія (13.00) £10 £20
Вячэрняя сесія (19.00) £15
16 студзеня Серада 1/8 фіналу Дзённая сесія (13.00) £10 £20
Вячэрняя сесія (19.00) £15
17 студзеня Чацвер Чвэрцьфіналы Дзённая сесія (13.00) £20 £40
Вячэрняя сесія (19.00) £25
18 студзеня Пятніца Чвэрцьфіналы Дзённая сесія (13.00) £20 £40
Вячэрняя сесія (19.00) £25
19 студзеня Субота Паўфіналы Дзённая сесія (13.00) £35 £65
Вячэрняя сесія (19.00) £40
20 студзеня Нядзеля Фінал Дзённая сесія (13.00) £40 £75
Вячэрняя сесія (19.00) £45
  1. Пачатак сесіі ўказаны па мясцовым часе (UTC+0).

Ход турніру[правіць | правіць зыходнік]

Гульні першага раўнда[правіць | правіць зыходнік]

Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан — Сцяг Кітая Дзін Цзюньхуэй[правіць | правіць зыходнік]

Мастэрс 2013 года пачаўся 13 студзеня ў 13:00 па лонданскім часе. Матчам адкрыцця турніру стаў паядынак з удзелам трыумфатараў двух апошніх розыгрышай цэнтральнага запарашальнага спаборніцтва ў снукерыНіл Робертсан - Дзін Цзюньхуэй[36][37]. Абодва, аўстралійскі і кітайскі снукерысты, дэбютавалі на Мастэрс у 2004 годзе, атрымаўшы ўайлдкард[38]. Пасля гэтага Ніл тры разы даходзіў да чвэрцьфінальнай стадыі на турніры[39][40][36], а ў 2012 годзе выйграў тытул, перамогшы ў фінале Шона Мёрфі з лікам 10:6[37]. Дзін ужо ў 2007 годзе здолеў дайсці да фіналу Мастэрс, але быў разгромлены ў вырашальным паядынку Роні О’Саліванам з лікам 10:3[39], а ў 2011 сустрэўся ў фінале з іншым азіяцкім снукерыстам Маркам Фу і атрымаў упэўненую перамогу — 10:4[36], стаўшы першым прадстаўніком Азіі, які перамог на гэтым спаборніцтве[2]. Да гэтага Робертсан і Дзін перасякаліся паміж сабой 10 разоў і ў 6 выпадках выйграваў аўстралійскі гулец. Упершыню спартоўцы гулялі ў 1/4 фіналу чэмпіянату Вялікабрытаніі 2005 года, дзе Дзін перайграў саперніка з лікам 9:5. Апроч таго, яны сустракаліся ў фінальным матчы Гран-пры 2009 і ў чвэрцьфінале чэмпіянату Вялікабрытаніі 2011 года, і ў абодвух матчах перамогу святкаваў Ніл Робертсан. У іх апошнім матчы ў 2012 годзе аўстралійскі снукерыст перамог саперніка ў паядынку прэм'ер-лігі з лікам 4:2[41]. У першай палове сезона 2012/2013 Робертсан даходзіў да фіналу на International Championship, дзе саступіў Джаду Трампу[42], і да чвэрцьфіналу чэмпіянату Вялікабрытаніі[43], а таксама перамог на турніры PTC у Гдыні[44]. Кітайскі снукерыст няўдала выступаў на рэйтынгавых турнірах і не праходзіў далей за стадыю 1/8 фіналу, але два разы гуляў у фіналах міні-рэйтынгавых спабрніцтваў, атрымаўшы тытул на адкрытым чэмпіянаце Шатландыі[45][46][47].

«Здавалася, матч ужо прайграны. Яму крыху не пашанцавала, калі б ён зрабіў падбой у дзесятым фрэйме, матч быў бы скончаны. У цэлым, я лічу, што гэта быў вялікі матч. Два чэмпіёны, вялікія брэйкі і баявыя фрэймы. Я вельмі задаволены сваім клірэнсам у дзясятым фрэйме. І я быў бы шчаслівы, калі б мне сказалі, што я буду гуляць так астатнюю частку турніру».

«Я быў трохі расчараваны пасля чэмпіянату Вялікабрытаніі і International Championship. Здавалася, гульня не лепіцца, але вынік прыходзіць з трэніроўкамі, так што да Мастэрс я падрыхтаваўся вельмі добра».

Дзеючы пераможца Мастэрс Ніл Робертсан хутка ўвайшоў у паядынак і, пачаўшы атаку бліскучым дальнім ударам, набраў 20 балаў, але памыліўся пры выкананні планта, пасля чаго Дзін выдатна зрэзаў чырвоны шар у вуглавую лузу, але біток упаў у сярэднюю лузу, і лік стаў 24:0 на карысць аўстралійца. Пасля адыгрышаў Ніл атрымаў шанец, зноў забіўшы дальні чырвоны, і аформіў пераможны брэйк у 76 ачкоў. Адразу пасля стартавага ўдару Робертсана ў другой партыі кітаец спрабаваў забіць дальні шар, але дапусціў памылку, дазволіўшы апаненту пачаць атаку, выканаўшы паспяховы зваротны дальні ўдар. Пяты нумар рэйтынгу набраў 17 балаў, але памыліўся на чорным, які стаяў на пачатковым месцы, а пазней яго праціўнік атрымаў пазіцыю для атакі і зрабіў серыю ў 34 балы, пасля чаго памыліўся пры выхадзе на чырвоны і не забіў складаны шар у дальні вугал. Ніл Робертсан лепей адыгрываўся і майстарскімі ўдарамі забіваў дальнія шары, а пры ліку 35:38 забіў перадапошні чырвоны цудоўным даблам у вуглавую лузу і зачысціў стол да чорнага шара, адарваўшыся ад апанента на два фрэймы. У пачатку трэцяй партыі аўстраліец забіў чырвоны шар, пасля чаго паставіў снукер за руды, а яго праціўнік тры разы памыляўся пры выхадзе з яго, аддаўшы Нілу 15 балаў, аднак з чацвёртай спробы выйшаў з снукера, але пакінуў апаненту шанец на атаку. Робертсан забіў чырвоны і сіні шары, але не здолеў выйсці на наступны чырвоны, быў вымушаны адыгрывацца і пакінуў чырвоны побач з бліжняй лузай, пасля чаго азіят забіў дальні шар, пачаўшы атаку, і аформіў першы соценны брэйк на турніры — 103. Пасля пазіцыйнай барацьбы ў пачатку наступнага фрэйма Ніл Робертсан спрабаваў забіць дальні шар, але недарэзаў і пакінуў яго каля лузы, што дазволіла Дзіну пачаць атаку і зрабіць лік 54:0 на сваю карысць. Пасля гэтага Ніл здолеў скараціць адставанне да ліку 11:54, але памыліўся на жоўтым шары і пакінуў праціўніку перадапошні чырвоны шар, які стаў фрэйм-болам для кітайскага снукерыста, які такім чынам зраўняў лік у матчы да перапынку — 2:2. У пятай партыі Дзін Цзюньхуэй забіў дальні чырвоны шар, але памыліўся пры адыгрышы на чорным, бо біток стукнуўся ў губку сярэдняй лузы, і дазволіў аўстралійскаму гульцу пачаць серыю. Робертсан выканаў брэйк у 46 балаў, пасля чаго памыліўся пры выхадзе і быў вымушаны адыгрывацца, але пазней зноў забіў дальні чырвоны і выканаў пераможны падыход у 24 ачкі, пакінуўшы 43 балы на стале. У шостым фрэйме падчас тактычнай барацьбы Ніл прамазаў па чырвонаму шару і забіў чорны, які стаяў каля лузы, атрымаўшы фол і дазволіўшы пачаць атаку кітайцу, які выканаў клірэнс і адначасова свой другі сэнчуры, 127 ачкоў, і зноў зраўняў лік у матчы — 3:3. Пасля доўгага пачатку сёмай партыі, які складаўся з адыгрышаў і кароткіх падыходаў, якія завяршаліся памылкамі, Дзін зрабіў серыю ў 20 балаў, павёўшы ў ліку 27:4, але памяліўся на нескладаным чырвоным шары, а пазней яго апанент скараціў адставанне да 25:27 пры чатырох чырвоных шарах на стале пасля некалькіх забітых шароў і дзвюх выпадковых памылак азіяцкага снукерыста, калі пасля ўдараў біток падаў у лузу. Пры гэтым ліку Цзюньхуэй смела пайшоў на атаку і забіў дальні чырвоны шар, пасля чаго завяршыў партыю, якая доўжылася больш за 30 хвілін, пераможным брэйкам у 42 балы і ўпершыню ў паядынку выйшаў наперад — 4:3. У пачатку восьмага фрэйма кітаец забіў дальні чыровны шар, пасля чаго паставіў снукер, які прынёс яму 8 штрафных балаў і магчымасць павесці атаку пасля трэцяй спробы Ніла Робертсана выйсці з снукера. Ён набраў 15 ачкоў, зрабіўшы лік 24:0, але памыліўся пры гульне сіняга ў дальні вугал, дазволіўшы апаненту пачаць зваротную серыю, аднак аўстраліец забіў чырвоны шар і адразу памыліўся на дальнім чорным, вярнуўшы пазіцыю Дзіну, які аформіў пераможны брэйк у 54 балы, і лік у матчы стаў 5:3 на яго карысць. Такім чынам, пераможца Мастэрс 2011 года выйграў тры партыі запар, а яго праціўнік сумеў набраць толькі 26 ачкоў у трох апошніх фрэймах. 25-гадовы снукерыст з Азіі пайшоў на атаку ў пачатку дзявятага фрэйма, але памыліўся на дальнім чырвоным шары і пакінуў пазіцыю для серыі Нілу, які выканаў свой першы соценны брэйк у матчы, 100 балаў, скараціўшы адставанне да адной партыі. 30-гадовы аўстраліец пачаў серыю ў дзясятым фрэйме, забіўшы складаны чырвоны ў сярэднюю лузу, але пасля забітага чорнага і другога чырвонага памыліўся пры гульне чорнага і аддаў атаку свайму апаненту. Дзін Цзюньхуэй, які з-за сваёй няўдалай гульні ў пачатку сезона, быў пасеяны на Мастэрс толькі пад 10-м нумарам, вёў брэйк і набліжаўся да перамогі, але пры ліку 50:9 пасля ўдару па сінім шары няўдала выканаў спліт і, не выйшаўшы на чырвоны, быў вымушаны адыгрывацца, а пазней дзеючы чэмпіён Мастэрс пачаў атаку і ў цудоўным стылі зачысціў стол да апошняга чорнага, выканаўшы пераможную серыю ў 62 ачкі і перавёўшы паядынак у вырашальную партыю — 5:5. У вырашальнай партыі Цзюньхуэй няўдала выканаў стартавы ўдар і пакінуў свайму апаненту просты чырвоны шар у сярэднюю лузу. Ніл забіў гэты шар, пасля чаго правёў выдатную серыю ў 90 балаў, выкрыкнуўшы фразу «You beauty!» пасля забітага фрэйм-бола, і перамог у матчы з лікам 6:5, пакінуўшы за сабой тры апошнія фрэймы. Такім чынам, пераможца розыгрышу 2012 года зрабіў першы крок да абароны свайго тытула і ў пяты раз у кар'еры (у трэці раз запар) выйшаў у чвэрцьфінал Мастэрс[30], дзе патрапіў на пераможцу матча паміж Маркам Аленам і Маркам Дэвісам[48][49][51][50][52][53][54].

Вырашальны фрэйм матча 1/8 фіналу Мастэрс 2013 (Ніл Робертсан - Дзін Цзюньхуэй)

13 студзеня, 13.00[хт 1]. Рэферы: Леа Скальян
Ніл Робертсан (1)
Сцяг Аўстраліі Аўстралія
6–5 Дзін Цзюньхуэй (10)
Сцяг Кітая Кітай
100-0 (76), 65-38, 22-103 (103), 11-73 (53), 70-2, 0-135 (127), 25-69, 1-78 (54), 100-0 (100), 71-50 (50 Дзін, 62), 90-0 (90)[хт 3]
Соценныя серыі: Робертсан: 100; Дзін: 127, 103

Сцяг Паўночнай Ірландыі Марк Ален — Сцяг Англіі Марк Дэвіс[правіць | правіць зыходнік]

Марк Ален

У вячэрняй сесіі першага гульнявога дня вызначаўся сапернік Ніла Робертсона па чвэрцьфінале. Восьмы нумар пасеву Марк Ален гуляў супраць Марка Дэвіса, які займаў толькі семнаццаты радок у сусветным рэйтынгу пасля турніру International Championship, і патрапіў на Мастэрс з-за адсутнасці дзявятага нумара рэйтынгу Стывена Лі[58]. Марк Дэвіс, які ў канцы 2002 года выйграў турнір Benson & Hedges Championship[59], а з ім і пуцёўку на свой дэбютны Мастэрс, дзе прайграў ва ўайлдкард-раўндзе[60], толькі праз 10 гадоў наблізіўся да топ-16 і, такім чынам, толькі ў другі раз прымаў удзел у гэтым турніры[28]. Марк Ален з Паўночнай Ірландыі ў пяты раз запар прыехаў на Мастэрс, дэбютаваўшы ў 2009 годзе[61]. Яго найлепшым дасягненнем на гэтым турніры з'яўлялася 1/2 фіналу розыгрышу 2011 года, дзе ён саступіў Марку Фу з лікам 4:6[36]. Да гэтага матча снукерысты 5 разоў перасякаліся адзін з адным, і ў чатырох паядынках мацней быў больш малады спартсмен. Іх першым і адзіным на той момант рэйтынгавым матчам была гульня 1/8 фіналу чэмпіянату свету 2010 года, дзе Ален упэўнена перайграў свайго апанента з лікам 13:5[62]. У першай палове сезона 2012/2013 снукерыст з Паўночнай Ірландыі дайшоў да чвэрцьфіналу на International Championship[62], а таксама атрымаў сваю першую міні-рэйтынгавую перамогу на адкрытым чэмпіянаце Антверпена[63]. Ален дайшоў да фіналу на чэмпіянаце Вялікабрытаніі 2011 года[64], але пасля гэтага не выйграў ніводнага матча на турнірах Трайной кароны[37][65][43]. У сваю чаргу, 40-гадовы англічанін цудоўна правёў пачатак сезона, атрымаўшы перамогу на чэмпіянаце свету па снукеры з шасцю чырвонымі шарамі[66], а таксама ўпершыню дайшоўшы да рэйтынгавага паўфіналу на Усі Класік 2012[67] і паўтарыўшы гэтае дасягненне на адкрытым чэмпіянаце Аўстраліі[68] і чэмпіянаце Вялікабрытаніі[43][47].

«Гуляў добра, стартаваў добра і скончыў матч таксама добра. Задаволены гульнёй, але мне яшчэ ёсць, над чым працаваць. Апошнім часам я не хапаў зорак з неба і не выйграваў у рамках BBC турніраў больш за год, доўгачаканая перамога. Я адчуваю сур'ёзны ціск па многіх прычынах, але не хачу гаварыць пра гэта, я проста шчаслівы, што прайшоў далей».


26-гадовы Ален пачаў паядынак з выдатнага дальняга ўдару, услед за якім рушыла соценная серыя ў 136 балаў. Пасля доўгай пазіцыйнай барацьбы ў другой партыі Марк Дэвіс пачаў атаку, атрымаўшы пазіцыю пры ліку 13:1, і давёў пераможную серыю да 62 балаў. 9-ы нумар рэйтынгу дамінаваў у доўгім трэцім фрэйме і, дзякуючы некалькім выніковым падыходам, зноў выйшаў наперад у матчы з найлепшым падыходам у 31 бал, 2:1, а яго праціўнік выканаў два падыходы ў 43 і 42 ачкі ў наступнай партыі, і да перапынку лік стаў 2:2. Абодва ігракі дэманстравалі выдатны ўзровень гульні ў першай палове паядынку і мелі па 97% па паказчыку выніковасці пасля чатырох згуляных партый. Пасля таго, як Дэвіс памыліўся пры гульне складанага чырвонага шара ў сярэднюю лузу ў пачатку пятага фрэйма, Марк Ален атрымаў шанец для атакі з выдатным размяшчэннем чырвоных шароў на стале і зрабіў серыю ў 79 балаў, зрабіўшы лік 3:2 і ў трэці раз у паядынку выйшаўшы наперад. Снукерыст з Паўночнай Ірландыі адкрыў лік у шостым фрэйме, але, забіўшы два чырвоныя і чорны шары, памыліўся на простым чорным з яго стандартнага месца, пасля чаго атака перайшла да яго апанента, які таксама набраў толькі 7 ачкоў і няўдала выйшаў на каляровы, але вырашыў гуляць ружовы даблам у сярэднюю і памыліўся, аддаўшы пазіцыю Алену. Больш малады спартсмен набраў 42 ачкі, вядучы складаную серыю, бо на бліжняй палове стала не было чорнага і ружовага шароў, і зрабіў няўдалы выхад, але пасля гэтага 40-гадовы Марк Дэвіс, які выйграваў чэмпіянаты свету па снукеры з шасцю чырвонымі шарамі ў 2009[71] і 2012[66] гадах, памыліўся на дальнім чырвоным і дазволіў апаненту давесці партыю да перамогі падыходам у 16 балаў. Паўфіналіст Мастэрс 2011 пачаў атаку ў сёмым фрэйме пасля грубай памылкі праціўніка, але пры ліку 12:0 яму спатрэбілася гуляць з пашыраным рэстам, дліна якога была амаль роўная дліне снукернага стала. У выніку гэтага ўдару ён памыліўся і, хутка прыбіраючы рэст, зачапіў піраміду чырвоных шароў, раскідаўшы іх па стале, пасля чаго атрымаў фол у 4 ачкі і аддаў апаненту добрую пазіцыю для атакі (відэа)[72]. Дэвіс пачаў серыю, але памыліўся на 35 ачках пры гульні ружовага ў вугал, пасля чаго пакінуў пазіцыю праціўніку, які зрабіў зваротны падыход у 18 балаў, пасля чаго дапусціў памылку на чырвоным шары. Англічанін забіў чырвоны і ружовы, але не здолеў трапна пракаціць апошні чырвоны шар па бліжняму борту і пакінуў яго апаненту, які зачысціў стол да чорнага шара і выйграў партыю, пакінуўшы за сабой трэцяе ачко запар і зрабіўшы лік 5:2. У восьмым фрэйме англічанін пачаў атаку, забіўшы дальні чырвоны шар, але пры ліку 9:0 гуляў сіні шар вельмі моцна, каб зрабіць спліт піраміды, у выніку чаго ў лузу патрапіў чырвоны шар, а яго апанент атрымаў пазіцыю для атакі. Марк Ален скарыстаўся сваім шанцам і з брэйкам у 80 балаў зрабіў лік 6:2 і ў чацвёрты раз выйшаў у чвэрцьфінальную стадыю турніру Мастэрс[61][73][69][51][50][74][53][75].

13 студзеня, 19.00. Рэферы: Ян Вярхаас
Марк Ален (8)
Сцяг Паўночнай Ірландыі Паўночная Ірландыя
6–2 Марк Дэвіс (16)
Сцяг Англіі Англія
136-0 (136), 1-75 (62), 73-0, 0-85, 79-0 (79), 65-7, 58-46, 85-9 (80)
Соценныя серыі: Ален: 136

Сцяг Шатландыі Джон Хігінс — Сцяг Англіі Алістэр Картэр[правіць | правіць зыходнік]

Джон Хігінс

На другі гульнявы дзень, 14 студзеня, падчас першай сесіі ў Аляксандра-палацы да стала выйшлі двухразовы пераможца Мастэрс Джон Хігінс і пасеяны пад 14-м нумарам Алістэр Картэр. Шатландскі снукерыст прымаў удзел у 19-м розыгрышы Мастэрс запар, дэбютаваўшы ў 1995 годзе[20]. За гэтыя гады ён атрымаў два тытулы ў 1999 і 2006 гадах, перамогшы ў фіналах Кена Доэрці (10:8)[78] і Роні О’Салівана (10:9)[79] адпаведна, а таксама два разы прайграваў Роні О’Салівану ў вырашальных матчах у 1995[80] і 2005[81] гадах (3:9 і 3:10 адпаведна), і да пачатку Мастэрс 2013 меў паказчык у 57,9% выйгрышаў, займаючы чацвёртую пазіцыю сярод усіх удзельнікаў, аднак у 18-ці папярэдніх розыгрышах чатырохразовы чэмпіён свету 10 разоў прайграваў у першым жа раўндзе[20]. Алістэр Картэр выйграў Benson and Hedges Championship у 1999 годзе[82], што дазволіла яму дэбютаваць на найбуйнейшым запарашальным турніры 2000 года, а пачынаючы з 2007 года ўдзельнічаў ва ўсіх розыгрышах Мастэрс. З 10 матчаў, згуляных да гэтага ў рамках Мастэрс, Картэр выйграў толькі 3 і толькі аднойчы, у 2009 годзе, даходзіў да 1/4 фіналу[40][83]. Снукерысты 20 разоў перасякаліся паміж сабой на снукерных першынствах, і ў 15 паядынках перамагаў Джон, прычым ён быў мацней ва ўсіх сямі сустрэчах гульцоў на рэйтынгавым узроўні, уключаючы фінальны матч адкрытага чэмпіянату Уэльса 2010 года, дзе шатландзец адолеў апанента з лікам 9:4, і апошні рэйтынгавы матч спартсменаў у чвэрцьфінале Шанхай Мастэрс 2012, дзе Хігінс быў мацней з лікам 5:3[84]. У першай палове сезона 2012/2013 Хігінс выйграў рэйтынгавы тытул на Шанхай Мастэрс, перайграўшы ў фінале Джада Трампа з лікам 10:9[85], і міні-рэйтынгавы турнір у Глостэры, дзе ў фінальным матчы таксама быў пераможаны Трамп (4:2)[86]. Картэр таксама задавальняюча правёў першую частку бягучага сезона, дайшоўшы да чвэрцьфіналу Шанхай Мастэрс, дзе саступіў Хігінсу[85], і да паўфіналу чэмпіянату Вялікабрытаніі[43], дзе ў матчы да 9 перамог з Шонам Мёрфі ішоў наперадзе з лікам 8:4, але прайграў 5 фрэймаў запар і не здолеў дайсці да вырашальнага матча[87]. За тыдзень да Мастэрс абодва снукерысты атрымалі перамогі ў дзвюх першых групах турніру Championship League, прычым у першай групе Хігінс перамог Картэра ў фінальным матчы з лікам 3:1[88][89][90][91][92].

«Я чакаў, што Алі зробіць камбэк і трохі хваляваўся падчас апошняга клірэнса, але я рады, што прайшоў далей».

«Вельмі рады перамозе, асабліва пасля двух прайграных фрэймаў на старце. Хоць і тады я быў задаволены сваёй гульнёй. Ёсць толькі вы і ваша стаўленне да гульні. Пры ліку 0-2 я па-ранейшаму верыў у сябе, а гэта палова справы. Ён адпусціў мяне. Трэці фрэйм быў ключавым. У яго быў шанец перамагчы, і калі б ён узяў яго, то матч мог скласціся інакш».


У першым фрэйме 37-гадовы Джон Хігінс атрымаў шанец на атаку і зрабіў серыю ў 59 балаў, аднак памыліўся на простым чорным шары, які быў фрэйм-болам, пасля чаго яго праціўнік здолеў зачысціць стол брэйкам у 64 ачкі і выдрапаць перамогу ў стартавай партыі. Пасля няўдалага адыгрыша Картэра шатландскі снукерыст павёў атаку ў наступным фрэйме, але не зрабіў выхад і страціў пазіцыю пры ліку 36:0, а пасля наступнага ўдару Алістэра ў лузу ўпаў флюк, што дапамагло яму пачаць серыю і скараціць адставанне да ліку 34:36, пакінуўшы тры чырвоныя шары. Джон павёў атаку пасля промаху англічаніна на дальнім удары, і лік стаў 63:34 пры 22 ачках на стале. Картэр здолеў зрабіць два снукеры на каляровых, якія прынеслі яму 10 штрафных ачкоў, бо яго праціўнік папаў у ружовы пры снукеры на рудым шары, а пазней памыліўся пры выкананні кручанага ўдару па рудым, пасля чаго Алі набраў 15 балаў і скараціў адставанне да ліку 59:63 пры апошнім чорным на стале. Пасля таго, як абодва ігракі памыліліся на заключным шары, 32-гадовы снукерыст з Англіі здолеў выканаць выдатны дальні удар і падвоіў сваю перавагу ў матчы — 2:0. У трэцяй партыі Картэр зноў мог выканаць добрую серыю, але дапусціў памылку на простым чырвоным шары пры ліку 21:0, што дазволіла Хігінсу аформіць цудоўны клірэнс у 117 балаў і пакінуць фрэйм за сабой. З падыходамі ў 44 і 46 ачкоў Джон выйграў і чацвёртую партыю, пасля чаго снукерысты пайшлі на перапынак пры ліку 2:2. Шатландзец дамінаваў у пятай партыі, пакінуўшы яе за сабой з найвышэйшым падыходам у 32 балы і выйшаўшы наперад у матчы, а яго апанент не змог набраць ніводнага ачка ў фрэйме. У пачатку шостай партыі Алістэр паставіў снукер праціўніку, што прынесла яму 13 штрафных ачкоў, але пазней двухразовы фіналіст чэмпіянатаў свету, які ўжо амаль 40 хвілін не забіваў шароў у паядынку, памыліўся пры гульне на дальнім чырвоным і пакінуў Хігінсу пазіцыю для атакі, якой той скарыстаўся, выканаўшы серыю ў 97 балаў, і зрабіў лік 4:2 на сваю карысць. Такім чынам, Картэр прайграў чатыры фрэймы запар, прычым забіў толькі адзін шар у апошніх трох партыях, не забіваўшы шароў каля гадзіны гульнявога часу. У сёмай партыі Джон зноў атрымаў магчымасць павесці брэйк, але памыліўся пры гульні чырвонага шара ў сярэднюю лузу пры ліку 38:0 і дазволіў Алістэру правесці зваротную серыю ў 83 балы і скараціць адставанне ў матчы да ліку 3:4. Хігінс зрабіў некалькі выдатных снукераў, якія прынеслі яму 24 штрафныя ачкі ў восьмым фрэйме, які доўжыўся амаль 40 хвілін, а пры ліку 70:28 на яго карысць і трох чырвоных на стале паміж снукерыстамі зацягнулася пазіцыйная барацьба. Пасля таго, як Алі Картэр спрабаваў згуляць складаны плант і памыліўся, яго апанент скарыстаўся магчымасцю і з пераможным падыходам у 14 балаў зрабіў лік 5:3. Снукерыст з Англіі павёў атаку ў дзявятай партыі, забіўшы дальні чырвоны адразу пасля стартавага ўдару праціўніка, аднак памыліўся на ружовым шары пры ліку 54:0, чым дазволіў трэцяму нумару сусветнага рэйтынгу здзейсніць клірэнс у 65 балаў і атрымаць перамогу ў матчы з лікам 6:3. Такім чынам, Картэр у сёмы раз (з васьмі згуляных турніраў) прайграў у 1/8 фіналу Мастэрс[83], а Джон Хігінс, які дайшоў да паўфіналу розыгрышу 2012 года[37], у дзявяты раз выйшаў у 1/4 фіналу запрашальнага спаборніцтва ў Лондане на пераможцу матча паміж Шонам Мёрфі і Рыкі Уолдэнам[20][93][95][96][94][97][98][99][100][101].

14 студзеня, 13.00. Рэферы: Ян Вярхаас
Джон Хігінс (4)
Сцяг Шатландыі Шатландыя
6–3 Алістэр Картэр (14)
Сцяг Англіі Англія
63-64 (59 Хігінс, 64), 63-66, 117-21 (117), 91-1, 82-0, 97-13 (97), 38-83 (83), 84-28, 65-54 (54 Картэр, 65)
Соценныя серыі: Хігінс: 117

Сцяг Шатландыі Стывен Магуайр — Сцяг Шатландыі Грэм Дот[правіць | правіць зыходнік]

У вячэрняй сесіі другога гульнявога дня на Мастэрс гулялі яшчэ два шатландскія снукерысты: шосты нумар рэйтынгу Стывен Магуайр і чвэрцьфіналіст двух апошніх розыгрышаў Грэм Дот. Грэм дэбютаваў на Мастэрс у 2002 годзе і прымаў удзел у васьмі паслядоўных розыгрышах да 2009 года, аднак толькі адзін раз, у 2006 годзе[79], дайшоў да чвэрцьфіналу. Прапусціўшы турнір 2010 года, ён зноў вярнуўся ў топ-16 у наступным сезоне і паўтарыў сваё найлепшае дасягненне ў 2011 і 2012 гадах[36][37][22]. Стывен упершыню патрапіў на Мастэрс у 2005 годзе, атрымаўшы ўайлдкард, пасля чаго не прапусціў ніводнага розыгрышу спаборніцтва, дайшоўшы да паўфіналаў у 2007[39], 2009[40] і 2010[106] гадах[107][108]. Да гэтага паядынку снукерысты перасякаліся паміж сабой 8 разоў, і 5 разоў перамагаў Магуайр, уключаючы іх апошні матч на турніры PTC у Глостэры ў жніўні 2012 года. На рэйтынгавых першынствах Магуайр і Дот сустракаліся 3 разы, з якіх Стывен атрымаў перамогу толькі ў першым матчы на Гран-пры 2006 года (3:1). У сваю чаргу Грэм Дот быў мацней за апанента на чэмпіянаце свету ў 2010 годзе (13:6) і ў чвэрцьфінале German Masters 2011 (5:2). У 2009 годзе шатландцы сышліся на турніры Мастэрс, дзе на стадыі 1/8 фіналу з лікам 6:5 перамог Стывен[109]. Магуайр няўдала правёў першую палову сезона 2012/2013, ніводнага разу не дайшоўшы да чвэрцьфіналу буйных рэйтынгавых турніраў, аднак быў у фіналах на двух першых этапах серыі PTC[110], атрымаўшы перамогу на першым з іх[111][112]. У сваю чаргу Дот дайшоў да 1/4 фіналу на турнірах Усі Класік 2012[67] і Шанхай Мастэрс 2012[85], а за тыдзень да Мастэрс дайшоў да фіналу на міні-рэйтынгавым адкрытым чэмпіянаце Фюльстэнфельдбрука, дзе з лікам 3:4 саступіў Марку Сэлбі[113][92].

«Здавалася, што Стывен зробіць выдатны ўдар і, калі б ружовы шар не ўпаў у лузу, ён бы даставіў мне масу непрыемнасцей. Зразумела, я задаволены перамогай, але хацеў бы выйграць па-іншаму. Мы добрыя сябры, і гэта была жудасная параза для Стывена».

«Увесь матч я думаў, што ў мяне няма шанцаў перамагчы. Я ўжо некалькі разоў прайграваў у вырашальных фрэймах на гэтым турніры і думаў, што гэта здарыцца зноў. У выніку, я проста стараўся рабіць правільныя ўдары і добра адыгрывацца».

«Я няшмат здабыў форму падчас PTC у Германіі на мінулым тыдні, і, як быццам, справы пайшлі на лад. Каб выйграць турнір, мне трэба будзе гуляць лепш, чым сёння, але цяпер у мяне хаця б будзе шанец».

Пасля пазіцынай барацьбы ў пачатку сустрэчы пры ліку 9:4 Магуайр пайшоў на вельмі рызыкоўную атаку і не забіў чырвоны шар, пасля чаго Грэм Дот, які няўдала выступаў на двух апошніх турнірах Трайной кароны[65][43], выканаў серыю ў 61 ачко, пакінуўшы 51 бал на стале пры ліку 65:9. Магуайр выйшаў з надзеяй адыграць адставанне з дапамогай фалоў праціўніка і пасля доўгай пазіцыйнай барацьбы, у якой Стывен набраў 15 ачкоў, згуляўшы два чырвоныя з каляровымі, а таксама зарабіў 4 штрафныя ачкі, дзякуючы аднаму з снукераў, Дот атрымаў магчымасць забіць дальні чырвоны і завяршыў доўгі першы фрэйм, які працягваўся 33 хвіліны. Другая партыя таксама пачалася з тактычнай барацьбы праціўнікаў і нятрапнасць 31-гадовага Магуайра пры адыгрышы дазволіла Доту забіць чырвоны шар і, пачаўшы серыю, зрабіць лік 22:0, пасля чаго ён не здолеў зрабіць добры выхад на чырвоны і адыграўся. Пры ліку 28:1, пасля таго, як Стывен Магуайр мог павесці серыю, але біток упаў у лузу пасля забітага сіняга, а пазней дрэннна выканаў адыгрыш, пакінуўшы апаненту магчымасць пачаць атаку, і 35-гадовы Грэм павёў яшчэ адзін брэйк і паспяхова завяршыў яго, набраўшы 69 балаў (відэа), падвоіўшы лік у матчы. Стывен забіў дальні чырвоны адразу пасля стартавага ўдару апанента ў наступным фрэйме і выканаў выдатны соценны брэйк у 110 ачкоў, скараціўшы адставанне ў матчы да ліку 1:2. Пры ліку 5:5 у чацвёртай партыі, пасля таго, як у абодвух снукерыстаў нечакана падаў біток пасля паспяховых удараў, Магуайр забіў дальні чырвоны і выканаў серыю ў 19 балаў, пасля чаго памыліўся на ружовым шары, дазволіўшы свайму праціўніку павесці зваротную атаку. Дот набраў 20 ачкоў і зрабіў недастаткова добры выхад для працягу атакі і перавёў гульню ў тактычную барацьбу, у выніку якой Стывен Магуайр пачаў брэйк пасля памылкі апанента, але памыліўся пры гульне чырвонага ў цэнтр пры ліку 38:25 і чатырох чырвоных шарах на стале. Пасля некалькіх няўдалых спроб абоіх спартсменаў пачаць атаку Магуайр усё ж забіў чырвоны ў дальні вугал і выканаў пераможны падыход у 41 ачко, зачысціўшы стол да ружовага шара, і зраўняў лік да перапынку — 2:2. Пры ліку 7:0 у пятай партыі чэмпіён свету 2006 года памыліўся на дальнім чырвоным шары, што дазволіла Магуайру выканаць серыю ў 65 балаў, пасля чаго Грэм, якому для перамогі было неабходна зарабіць 7 штрафных ачкоў за кошт памылак праціўніка, не здолеў адыграцца, і 31-гадовы шатландзец узяў трэці фрэйм запар пасля забітага апошняга жоўтага, выйшаўшы наперад у паядынку ў першы раз — 3:2. Стывен забіў чырвоны шар у пачатку наступнай партыі, але памыліўся на няскладаным зялёным шары і зрабіў падбой піраміды, якім скарыстаўся яго праціўнік, які набраў 34 балы, пасля чаго вымушаны быў адыграцца з-за няўдалага выхаду. Снукерысты дапускалі шмат памылак у працягу шостага фрэйма, які доўжыўся больш за 20 хвілін, а пры ліку 43:7 Грэм Дот забіў дальні шар і скончыў партыю падыходам у 11 балаў. У пачатку сёмага фрэйма снукерысты па чарзе памыліліся на дальніх шарах, пасля чаго Магуайр атрымаў просты чырвоны, але забіў толькі чырвоны і жоўты, а пасля ўдару па трэцім чырвоным шары біток упаў у сярэднюю лузу, і Дот атрымаў магчымасць павесці атаку і набраў 15 балаў, а пазней, пасля няўдалага выхаду з снукера Магуайра, Грэм яшчэ раз атрымаў добрую пазіцыю і выканаў выдатны брэйк у 92 ачкі, узнавіўшы сваю перавагу ў паядынку. Грэм Дот пачаў атаку ў восьмым фрэйме пасля памылкі праціўніка і набраў 39 балаў, памыліўшыся пры гульне сіняга ў сярэднюю лузу, пасля чаго пры ліку 7:39 Стывен паставіў снукер і вымусіў Дота памыліцца, атрымаўшы 4 штрафныя ачкі, а таксама павёў атаку, але забіў толькі чырвоны і зялёны, дапусціўшы памылку на нескладаным чырвоным шары. Яго апанент забіў два чырвоныя з зялёным, набраўшы 8 ачкоў, і зноў недарэчна памыліўся, пасля чаго пры ліку 15:43 пераможца чэмпіянату Вялікабрытаніі 2004 года не забіў просты чырвоны шар у сярэднюю лузу і здаў партыю, хоць на стале яшчэ заставалася 51 ачко, у выніку чаго атрымаў папярэджанне ад рэферы і £250 штрафу за неспартыўныя паводзіны. У пачатку дзявятай партыі Грэм спрабаваў згуляць дальні чырвоны, але памыліўся і пакінуў шанец Магуайру, які забіў чырвоны і правёў паўсоценны брэйк, 56, пасля чаго страціў пазіцыю і адыгрываўся, а пры ліку 0:57 яго апанент не папаў у чырвоны шар пры адыгрышы і аддаў атаку Стывену, які забіў фрэйм-бол і падыходам у 27 балаў скончыў фрэйм, скараціўшы адставанне да ліку 4:5. Пасля пачатковага ўдару Стывена Магуайра ў дзясятай партыі 12-ы нумар рэйтынгу спрабаваў забіць дальні чырвоны, але дапусціў памылку і пакінуў атаку Магуайру, які здзейсніў цудоўны тотал-клірэнс у 131 бал і перавёў паядынак у вырашальную партыю. Дот пачаў сваю атаку ў пачатку адзінаццатага фрэйма, але памыліўся на 7 ачках пры ўдары па чорным шары, а ў адказ Стывен набраў 26 балаў і адыграўся. Пры ліку 7:27 Грэм выдатным удрам забіў дальні чырвоны і чорны пасля яго, але не працягнуў атаку, нягледзячы на выканне спліта, а пазней шосты нумар афіцыйнага рэйтынгу дапусціў памылку, пакінуўшы шар каля лузы, што дазволіла Грэму Доту пачаць яшчэ адну серыю і набраць 15 балаў, зрабіўшы лік 30:27, пасля чаго ён памыліўся на ружовым шары. Пасля серыі адыгрышаў Магуайр пайшоў на атаку ў дальнюю лузу, але памыліўся, дазволіўшы свайму праціўніку павесці чарговую атаку і набраць яшчэ 13 балаў, і лік стаў 43:31 пры адным чырвоным на стале. Дот забіў і апошні чырвоны шар пасля памылкі апанента, а таксама сіні, і пры ліку 49:31 на яго карысць на стале засталіся толькі каляровыя шары. Жоўты шар дастаўся Грэму, пасля чаго пачалася пазіцыйная барацьба за зялёны шар. Магуайр зрабіў спробу паставіць снукер за ружовы шар, які стаяў каля лузы, але ружовы ўпаў, пасля чаго Стывен атрымаў штраф у 6 балаў, а яго адставанне павялічылася да 26 ачкоў пры 25 на стале. Грэм Дот выканаў выдатны дабл, забіўшы зялёны, і здабыў перамогу ў паядынку з лікам 6:5, у трэці раз запар і ў чацвёрты ў сваёй кар'еры выйшаўшы ў чвэрцьфінал турніру Мастэрс[22][114][115][96][94][116][99][117].

14 студзеня, 19.00. Рэферы: Тэры Камільеры
Стывен Магуайр (7)
Сцяг Шатландыі Шатландыя
5-6 Грэм Дот (12)
Сцяг Шатландыі Шатландыя
28-70 (61), 1-97 (69), 110-4 (110), 79-25, 67-31 (65), 7-54, 3-115 (92), 15-51, 88-0 (56), 131-0 (131), 31-60
Соценныя серыі: Магуайр: 110, 131

Сцяг Англіі Джад Трамп — Сцяг Англіі Бары Хокінс[правіць | правіць зыходнік]

Джад Трамп

На трэці гульнявы дзень першым матчам быў паядынак паміж англічанамі Джадам Трампам, паўфіналістам леташняга розыгрышу Мастэрс[37], і Бары Хокінсам, семнаццатым нумарам сусветнага рэйтынгу[18]. Хокінс дэбютаваў на найбуйнейшым запрашальным турніры ў 2007 годзе[39], калі ўпершыню ўвайшоў у топ-16[120], пасля чаго атрымаў перамогу на кваліфікацыйным турніры да наступнага розыгрышу[121], прыняўшы ўдзел на Мастэрс 2008 года ў другі раз[122]. Розыгрыш 2013 года стаў трэцім турнірам Мастэрс для Бары, які да гэтага не выйграў ніводнага матча і не зрабіў ніводнай соценнай серыі ў рамках гэтага першынства[123]. Джад, у сваю чаргу, перамог на кваліфікацыйным турніры да гэтага спаборніцтва праз год пасля Хокінса[124] ў 19-гадовым узросце, дзякуючы чаму дэбютаваў на Мастэрс у 2009 годзе[40]. У сезоне 2011/2012 ён увайшоў у 16 найлепшых снукерыстаў[125] і здолеў дайсці да 1/2 фіналу на турніры 2012 года[37]. Да гэтага снукерысты чатыры разы перасякаліся паміж сабой, і ў трох выпадках перамагаў Бары Хокінс, але апошняя і адзіная рэйтынгавая сустрэча на Шанхай Мастэрс 2012 засталася за Трампам з лікам 5:3[126]. 23-гадовы Трамп выдатна правёў першую палову сезона 2012/2013, атрымаўшы перамогу на галоўным кітайскім спаборніцтве рэйтынгавага ўзроўню International Championship[42] і дайшоўшы да фіналу іншага рэйтынгавага турніру ў КітаіШанхай Мастэрс[85]. Апроч таго, другі нумар рэйтынгу два разы быў у фіналах турніраў серыі PTC з Джонам Хігінсам, адзін з якіх, адкрыты чэмпіянат Балгарыі, выйграў[86][127]. Яго праціўнік Бары Хокінс летам 2012 года ўпершыню ў сваёй кар'еры выйграў рэйтынгавы тытул, адкрыты чэмпіянат Аўстраліі[68], што дапамагло яму патрапіць у топ-16 і атрымаць месца на турніры Мастэрс[128][129][130].

«На Мастэрс няма простых сапернікаў, Бары гуляў вельмі добра і выконваў усе цяжкія ўдары, так што спадзяюся, гэтая перамога дапаможа мне ў наступных матчах. Я не хацеў вылецець у першым раўндзе, і прыемна прайсці далей пасля ліку 3:5. Мне не было складана выйграць пасля адставання, складана было не разгубіцца і засяроджвацца на кожным фрэйме».

«Я па-ранейшаму не лічу сябе фаварытам. Фаварытам любога турніру з'яўляецца Джон Хігінс. Яму ўжо няма чаго даказваць, а ў мяне толькі тры турнірныя перамогі. Я ўпэўнены ў сабе, але трэба яшчэ шмат чаму навучыцца і я да гэтага часу вучуся».


23-гадовы англічанін выйшаў да стала ў пантофлях «Rollerboy» ад дызайнера Крысціяна Лубутэна за €2,000, што прыцягнула вялікую ўвагу аматараў снукера і журналістаў. Ён пачаў атаку ў стартавым фрэйме, але пры ліку 34:0 зрабіў няўдалы выхад і спыніў серыю, пасля чаго сумеў павялічыць адрыў да 47 ачкоў. Яго апанент дапусціў некалькі грубых памылак у пачатку фрэйма, але здолеў выйсці наперад у ліку 50:47 пры пяці каляровых шарах на стале, пасля чаго зрабіў снукер на зялёным шары і атрымаў 11 штрафных ачкоў за кошт памылак Джада, а пазней давёў фрэйм да перамогі на каляровых шарах. Любімец публікі Трамп, які саступіў у першым матчы на чэмпіянаце Вялікабрытаніі за месяц да гэтага турніру[43], зрабіў серыю ў 57 балаў у другой партыі, а пазней вёў у ліку 65:42 пры 22 ачках на стале, пасля чаго пры яго адыгрышы на рудым шары біток упаў у лузу. 32-гадовы Бары забіў руды, сіні і ружовы шары, але пасля няўдалага адыгрыша на чорным шары дазволіў праціўніку забіць апошні шар і зраўняць лік — 1:1. Пасля другой партыі Джад памяняў абутак, які аказўся занадта кіўзкім, аб чым ён сказаў пасля паядынку. Хокінс зноў выйшаў наперад у матчы з брэйкам у 83 балы, але яго апанент адказаў серыяй у 99 балаў і зрабіў лік да перапынку 2:2. У пятым фрэйме 15-ы нумар пасеву першым пачаў атаку, але пры ліку 37:0 няўдала выканаў спліт і быў вымушаны адыгрывацца. Джад аформіў брэйк у 73 ачкі і ўпершыню выйшаў наперад у паядынку, а яго праціўнік выканаў першы сэнчуры ў матчы ў шостым фрэйме, 109 балаў, і зраўняў лік — 3:3. У сёмай партыі самы малады снукерыст на турніры першым пачаў серыю, але пры ліку 41:0 страціў пазіцыю пасля няўдалага выхаду, а пазней дазволіў Хокінсу пачаць зваротную атаку, якая завяршылася пераможнай серыяй у 85 балаў, і Бары зноў выйшаў наперад у матчы. Ён дамінаваў у наступным фрэйме і з чарговым паўсоценным брэйкам, 61, зрабіў лік 5:3 на сваю карысць, наблізіўшыся да свайго першага чвэрцьфіналу на Мастэрс. Пасля памылкі свайго апанента Джад Трамп выканаў соценную серыю, 105 балаў, у дзявятым фрэйме, скараціўшы адставанне да аднаго ачка, а ў дзясятай партыі шматлікія грубыя памылкі Бары Хокінса дазволілі яго апаненту павесці ў ліку 49:20. Хокінс сумеў павесці атаку пасля фола праціўніка, але пры ліку 35:49 дапусціў памылку пры гульне простага чорнага шара ў сярэднюю лузу пасля апошняга чырвонага. У выніку пазіцыйнай барацьбы за жоўты шар Трамп атрымаў яшчэ адзін фол, пасля чаго яго праціўнік атрымаў свабодны шар і, выбраўшы ў якасці яго ружовы, забіў яго, а пазней атрымаў шанец зачысціць стол, але, забіўшы жоўты, зялёны і руды шары, памыліўся на апошнім сінім пры ліку 50:49 і дазволіў Трампу забіць сіні і ружовы і перавесці матч у вырашальную партыю. У самым пачатку адзінаццатага фрэйма Джад атрымаў шанец павесці атаку і выканаў цудоўны брэйк у 107 балаў, здабыўшы перамогу ў матчы і выйшаўшы ў чвэрцьфінальную стадыю на Грэма Дота[131][132][96][134][133][135][136][137].

Вырашальны фрэйм матча 1/8 фіналу Мастэрс 2013 (Джад Трамп - Бары Хокінс)

15 студзеня, 13.00. Рэферы: Тэры Камільеры
Джад Трамп (2)
Сцяг Англіі Англія
6–5 Бары Хокінс (15)
Сцяг Англіі Англія
47-79, 72-61 (57 Трамп), 27-83 (83), 99-0 (99), 73-37 (73), 0-122 (109), 41-85 (85), 11-77 (61), 105-0 (105), 60-50, 107-0 (107)
Соценныя серыі: Трамп: 105, 107; Хокінс: 109

Сцяг Англіі Шон Мёрфі — Сцяг Англіі Рыкі Уолдэн[правіць | правіць зыходнік]

Увечары 15 студзеня на арэну Аляксандра-палацу выйшлі яшчэ два снукерысты з Англіі: Шон Мёрфі, чацвёрты нумар сусветнага рэйтынгу[18], і Рыкі Уолдэн, які ў другі раз прымаў удзел на турніры Мастэрс[27]. Мёрфі атрымаў перамогу на Benson & Hedges Championship у 2000 годзе[141], што дазволіла яму здзейсніць дэбют на Мастэрс у 2001 у 18-гадовым узросце, калі ён не ўваходзіў нават у першую сотку снукерыстаў свету. У 2005 годзе ён стаў чэмпіёнам свету[142], аўтаматычна атрымаўшы месца на Мастэрс у 2006 годзе, пасля чаго не прапусціў ніводнага розыгрышу спаборніцтва. З 2006 па 2011 гады Шон чатыры разы даходзіў да стадыі 1/4 фіналу, але не праходзіў далей, а ў 2012 выйшаў у фінал Мастэрс, дзе саступіў Нілу Робертсану з лікам 6:10[143][37]. Уолдэн выйграў свой першы рэйтынгавы тытул, Шанхай Мастэрс, у 2008 годзе[144] і атрымаў уайлдкард на Мастэрс 2009, дзе выйграў адзін матч[40], пасля чаго некалькі сезонаў знаходзіўся на мяжы топ-16, але толькі ў 2013 годзе здолеў у другі раз патрапіць на найбуйнейшы запрашальны турнір па снукеры[27]. Снукерысты дзевяць разоў перасякаліся паміж сабой, і ў сямі выпадках перамогу святкаваў Мёрфі. З пяці сустрэч на рэйтынгавым узроўні Шон быў мацней 4 разы, уключаючы два апошнія паядынкі паміж імі ў першай палове 2012 года на German Masters і World Open — 5:2 і 5:3 адпаведна. Адзінай рэйтынгавай перамогай Уолдэна быў чвэрцьфінальны матч на чэмпіянаце Вялікабрытаніі ў 2011 годзе, дзе Рыкі перамог з лікам 6:3[145]. Шон Мёрфі выдатна правёў першую палову сезона 2012/2013, дайшоўшы да паўфіналаў на Шанхай Мастэрс[85] і International Championship[42], а таксама да фіналу першага турніру Трайной кароны чэмпіянату Вялікабрытаніі[43], дзе саступіў Марку Сэлбі. Апроч таго, чэмпіён свету 2005 года ў ліпені 2012 дайшоў да фіналу чэмпіянату свету па снукеры з шасцю чырвонымі шарамі, дзе прайграў Марку Дэвісу[66]. Рыкі Уолдэн, у сваю чаргу, выйграў свой другі рэйтынгавы тытул у кар'еры на першым турніры сезона Усі Класік[67], а таксама дайшоў да чвэрцьфіналу на International Championship[42][146][130].

«Пры ліку 4:1 усё было добра, але потым я дапусціў некалькі памылак, а Рыкі загуляў бліскуча. Я шмат працаваў на працягу Калядаў і Новага года, адсюль і некалькі добрых серый, але сёння мне не хапала шанцавання. Гульня расклейвалася, і я нават падумаў, што ён зробіць клірэнс, перамога была пад вялікім сумневам пасля маёй памылкі на найпростым чорным».

Пра ўчынак Уолдэна: «Калі нам калі-небудзь спатрэбіцца даказаць прыстойнасць снукерыстаў… проста ўспомніце, як гульцы абвяшчаюць аб сваіх фалах — гэта неверагодна».


Пры ліку 1:4 у першай партыі Уолдэн пачаў атаку, але, набраўшы толькі 34 балы, няўдала выйшаў на чырвоны шар і дапусціў памылку, а пасля серыі адыгрышаў Мёрфі згуляў плант і пачаў серыю, якая стала клірэнсам у 79 балаў, які дапамог яму адкрыць лік у паядынку. У другім фрэйме праціўнікі доўга не маглі павесці брэйк, а пры ліку 6:13 Шон набраў 37 ачкоў, пасля чаго памыліўся на простым чорным шары, пакінуўшы 43 балы на стале. 30-гадовы Рыкі Уолдэн забіў чырвоны, чорны і апошні чырвоны шары, але таксама памыліўся на простым чорным, які займаў сваю пазнаку, дазволіўшы апаненту забіць чатыры каляровыя шары і падвоіць перавагу ў гульні. 11-ы сеяны турніру дамінаваў у трэцяй партыі і з падыходамі ў 26 і 31 ачко зрабіў лік у матчы 1:2, а ў самым пачатку чацвёртага фрэйма павёў у ліку 35:0, але памыліўся на чырвоным шары пры гульні з рэстам. 30-гадовы Мёрфі зрабіў два выніковыя падыходы да стала, набраўшы 25 і 39 балаў, і лік у матчы да перапынку стаў 3:1 на карысць леташняга фіналіста Мастэрс. У пятай партыі Рыкі Уолдэн здзейсніў няўдала пачатковы ўдар, пасля чаго яго праціўнік пачаў атаку і выканаў тотал-клірэнс у 130 балаў, адарваўшыся ад Рыкі на тры фрэймы. Шон Мёрфі, які з турніраў Трайной кароны не парамагаў толькі на Мастэрс[142][149], наблізіўся да поспеху і ў шостым фрэйме, але пры ліку 41:0 дапусціў памылку на складаным чырвоным шары, дазволіўшы свайму праціўніку павесці пераможную серыю і набраць 55 балаў, пакінуўшы на стале толькі чорны шар і скараціўшы адставанне да ліку 2:4. Мёрфі пачаў брэйк у самым пачатку сёмай партыі, але пры ліку 47:0 няўдала выканаў разбой групы чырвоных шароў і вымушаны быў адыгрывацца. Уолдэн у адказ забіў дальні чырвоны шар і павёў зваротную серыю, набраўшы 49 балаў і пакінуўшы адзін чырвоны на стале. Апошні чырвоны шар дастаўся Шону Мёрфі, але пасля гэтага ён не забіў зялёны шар, а Рыкі набраў 20 балаў на каляровых шарах і зрабіў лік 3:4. Пасля серыі адыгрышаў у восьмай партыі Мёрфі забіў плант у сярэднюю лузу, але адразу памыліўся на чорным шары са сваёй пазнакі і аддаў апаненту добрую пазіцыю для атакі, пасля чаго Рыкі Уолдэн набраў 65 ачкоў і зраўняў лік у матчы — 4:4. Пяты сеяны турніру, які прайграў тры партыі запар, забіў дальні чырвоны адразу пасля стартавага ўдару праціўніка ў дзявятым фрэйме, але, набраўшы толькі 6 ачкоў, страціў пазіцыю і няўдала адыграўся, дазволіўшы Рыкі таксама забіць дальні чырвоны шар. Уолдэн павёў серыю, але спыніўся на 20 ачках, а пры ліку 23:6 няўдала выканаў дальні ўдар па чырвонаму шару і аддаў пазіцыю Шону, які выканаў дзве паспяховыя атакі ў 43 і 38 балаў і зноў выйшаў наперад у паядынку — 5:4. У дзясятай партыі Мёрфі зноў здолеў пачаць атаку з дальняга чырвонага шара, але пры ліку 16:0 памыліўся на чорным шары, які займаў сваю пазнаку, на што Уолдэн адказаў зваротным падыходам у 14 балаў, памыліўшыся на чырвоным шары, які ён спрабаваў забіць з борту. Шон Мёрфі з графства Эсэкс атрымаў пазіцыю для брэйка і набраў 44 ачкі, пасля чаго памыліўся на простым чорным шары, пакінуўшы на стале толькі 43 ачкі пры ліку 60:14. Рыкі Уолдэн забіў чырвоны і чорны шары, пасля чаго паставіў праціўніку снукер на апошнім чырвоным, прымусіўшы Шона памыліцца, і атрымаў неабходныя 4 штрафныя ачкі. Пасля гэтага ён забіў апошні чырвоны і ружовы і спрабаваў дамагчыся перагулёўцы чорнага шара, бо пры забіцці ўсіх каляровых шароў Уолдэнам лік у фрэйме станавіўся роўным. Рыкі забіў жоўты, зялёны і руды шары, а пры ліку 42:60 і спробе адыграцца ад сіняга шара закрануў чорны шар кашуляй і абвясціў аб гэтым фоле, які не заўважыў рэферы, атрымаўшы сем ачкоў штрафу. Такім чынам, перамога дасталася Шону Мёрфі, які забіў сіні шар з дальняй дыстанцыі і зрабіў лік 6:4 на сваю карысць. Пасля матча Шон з павагай адзначыў сумленны ўчынак свайго саперніка, пры чым толькі напярэдадні спаборніцтва ён зварачваў увагу на кантраст паміж адсутнасцю сумленнай гульні ў футболе ў параўнанні з снукерам[150]. Англічанін у шосты раз у кар'еры і ў другі раз запар выйшаў у чвэрцьфінал турніру Мастэрс[143], а яго праціўнікам у чвэрцьфінале стаў шатландзец Джон Хігінс, якога Шон абыграў на Мастэрс 2012 года ў паўфінальным матчы[37][147][148][96][134][135][151][152].

15 студзеня, 19.00. Рэферы: Леа Скальян
Шон Мёрфі (5)
Сцяг Англіі Англія
6-4 Рыкі Уолдэн (11)
Сцяг Англіі Англія
84-35 (79), 57-22, 8-82, 75-35, 130-0 (130), 41-55 (55), 48-69, 1-65 (65), 87-23, 72-42
Соценныя серыі: Мёрфі: 130

Сцяг Уэльса Марк Уільямс — Сцяг Уэльса Мэцью Стывенс[правіць | правіць зыходнік]

Марк Уільямс

У рамках дзённай сесіі чацвёртага гульнявога дня сустракаліся два валійскія снукерысты: двухразовы пераможца Мастэрс Марк Уільямс і 15-ы нумар рэйтынгу Мэцью Стывенс. Уільямс перамог на турніры Benson & Hedges Championship у 1994 годзе[156] і, такім чынам, дэбютаваў на прэстыжным запрашальным турніры ў 1995[80], а з 1997 па 2008 гады прымаў удзел ва ўсіх розыгрышах Мастэрс, атрымаўшы перамогі ў 1998[157] і 2003[60] гадах і саступіўшы ў фінальным матчы ў 2002[158]. Прапусціўшы толькі адно спаборніцтва, у 2009 годзе[40], калі ён выляцеў з топ-16, ён зноў вярнуўся на турнір у 2010, дайшоўшы там да паўфіналу[106], і, такім чынам прымаў удзел на чацвёртым Мастэрс запар[21]. Стывенс перамог на Benson & Hedges Championship у 1995 годзе[159], дэбютаваўшы на Мастэрс праз год пасля Марка, у 1996 годзе[160], а ў 2000 у другі раз прымаў удзел на турніры і атрымаў перамогу, перайграўшы ў фінале Кена Доэрці[161]. Пасля гэтага ён яшчэ восем разоў гуляў на Мастэрс, але заўсёды саступаў у 1/8 фіналу[23]. Суайчыннікі 21 раз сустракаліся паміж сабой, і ў 11 выпадках мацней быў Марк Уільямс, уключаючы 4 апошнія паядынкі паміж імі. З 9 рэйтынгавых матчаў Марк перамог у 5 сустрэчах, уключаючы дзве апошнія. У сезоне 2012/2013 яны перасякліся на этапе PTC у Глостэры, дзе двухразовы чэмпіён свету перамог з лікам 4:0. У 2004 годзе Уільямс і Стывенс гулялі ў 1/8 фіналу Мастэрс, дзе Марк атрымаў перамогу ў вырашальным фрэйме — 6:5[162]. У першай палове сезона Марк Уільямс дайшоў да чвэрцьфіналу на Усі Класік[67] і да паўфіналу на Шанхай Мастэрс[85], а Мэцью дайшоў да 1/4 фіналу на першым турніры Трайной каронычэмпіянаце Вялікабрытаніі[43][163][164][165].

«Я быў здзіўлены памылкай Мэцью на рудым шары. Пры ліку 2:4 зразумеў, што калі выйграю яшчэ некалькі фрэймаў, ціск пяройдзе на яго. Калі вы сядзіце ў куце пры ліку 1:4, робіце дурныя памылкі, а пра дальнія ўдары і гаворкі не ідзе, хочацца проста знайсці яму і праваліцца туды. Я рады, што я не здаўся і шчыраваў на 100%, хоць і не вельмі добра гуляў. Гэтая перамога можа стаць паваротным момантам, але ў наступным раўндзе мне трэба будзе гуляць нашмат лепш».


Пачатак першага фрэйма праходзіў у доўгай пазіцыйнай барацьбе, падчас якой 37-гадовы Марк Уільямс спрабаваў атакаваць, але дапускаў памылкі на простых шарах, аднак пры ліку 1:34 Стывенс, які выйграў свой адзіны рэйтынгавы тытул на чэмпіянаце Вялікабрытаніі ў 2003 годзе[169], дапусціў памылку і пакінуў магчымасць для серыі свайму праціўніку. Марк аформіў серыю ў 41 ачко, але дапусціў памылку на простым чорным, які стаяў на пачатковым месцы, пасля чаго пры ліку 34:42 атаку атрымаў Мэцью. Ён забіў два апошнія чырвоныя з каляровымі, а таксама жоўты і зялёны шары, але памыліўся на дальнім рудым. Трэці каляровы і сіні дасталіся Уільямсу, а пазней пасля серыі адыгрышаў ён памыліўся на ружовым шары, пакінуўшы яго апаненту, які забіў два апошнія шары і скончыў фрэйм, які працягваўся амаль 30 хвілін, на сваю карысць. Другая партыя таксама пачалася з тактычных удараў, а пры ліку 9:25 сёмы нумар сусветнага рэйтынгу павёў атаку і зрабіў брэйк у 52 ачкі, пасля чаго памыліўся на чырвоным шары, пакінуўшы яго каля лузы і, такім чынам, дазволіў Мэцью Стывенсу пайсці ў контратаку і набраць 16 балаў, скараціўшы адставанне да ліку 41:61 пры адным чырвоным на стале, а таксама паставіць снукер, пасля якога Уільямс спачатку аддаў праціўніку 4 штрафныя балы, а пасля магчымасць пачаць яшчэ адну атаку, якой Мэцью зачысціў усе чары да чорнага і з лікам 70:61 падвоіў свой адрыў у паядынку. Стывенс, які паказаў выдатныя вынікі на двух апошніх турнірах Трайной кароны, дайшоўшы да паўфіналу чэмпіянату свету[65] і да чвэрцьфіналу чэмпіянату Вялікабрытаніі[43], пачаў атаку ў трэцім фрэйме, забіўшы чырвоны ў сярэднюю лузу, але пры ліку 26:0 памыліўся на ружовым, пакінуўшы апаненту выдатную пазіцыю для серыі. Уільямс набраў 15 балаў і дапусціў памылку пры гульні ружовага ў сярэднюю лузу, а наступная атака Мэцью стала пераможным брэйкам у 55 балаў, і лік стаў 3:0 на яго карысць. Пры ліку 0:15 у чацвёртай партыі Марк зрабіў брэйк у 55 балаў, пасля чаго не выканаў неабходны спліт і страціў пазіцыю, што дазволіла Стывенсу забіць дальні чырвоны і пачаць зваротную серыю. Ён паспяхова даганяў праціўніка, але пры ліку 42:55 нечакана памыліўся на апошнім рудым і дазволіў Уільямсу зноў падысці да стала і давесці фрэйм да перамогі, зрабіўшы лік 1:3 да перапынку. У пятым фрэйме пасля няўдалага адыгрышу Марка Уільямса Мэцью забіў дальні чырвоны і зрабіў серыю ў 67 ачкоў, пакінуўшы столькі ж на стале, а пазней давёў партыю да перамогі, забіўшы яшчэ чырвоны і ружовы, і зноў адарваўся ад апанента на тры балы. У наступным фрэйме Стывенс зноў сумеў пачаць добрую атаку пасля памылкі праціўніка і выканаў брэйк у 59 ачкоў, пакінуўшы на стале 75, а пасля серыі адыгрышаў былы лідар рэйтынгу скараціў адставанне да ліку 38:59, але, забіўшы ўсе чырвоныя шары, ён памыліўся на апошнім амаль прамым жоўтым з пазнакі. Пасля тактычнай барацьбы жоўты дастаўся Мэцью, які гуляў зялёны фрэйм-бол, але дапусціў памылку на простым шары, а пазней меў магчымасць згуляць просты руды фрэйм-бол пасля таго, як праціўнік не забіў яго, і таксама памыліўся, страціўшы шанец павялічыць свой адрыў да чатырох партый, бо пасля гэтага Уільямс забіў астатнія шары і з лікам 63:61 зрабіў лік 2:4. Снукерысты працягвалі дапускаць грубыя памылкі ў наступных фрэймах, і пасля чарговай памылкі Стывенса яго апанент забіў чырвоны шар з сярэдняй дыстанцыі і выканаў брэйк у 59 балаў, скараціўшы адставанне да аднаго ачка. Марк пачаў атаку ў восьмай партыі і пры ліку 32:0 не змог зрабіць спліт скопішча чырвоных, страціўшы пазіцыю, а пры ліку 37:0 ён памыліўся на рудым шары і пакінуў Мэцью Стывенсу выдатную пазіцыю для серыі, пасля чаго той набраў 48 ачкоў. Пры ліку 44:48 і адным чырвоным на стале Уільямс адыграўся, пасля чаго яго апанент не папаў у бачны шар, і Марк зачысціў стол да чорнага, усталяваўшы лік 4:4. Пасля трох запар прайграных фрэймаў Стывенс страціў гульню, і пасля яго чарговай недарэчнай памылкі ў дзявятай партыі праціўнік аформіў пераможную серыю ў 68 ачкоў пры ліку 12:1 і ўпершыню ў паядынку выйшаў наперад, а падыходы ў 48 і 44 балы прынеслі яму перамогу ў матчы з лікам 6:4, пасля таго як Мэцью не забіў чорны шар са сваёй пазнакі. Такім чынам, Марк Уільямс у 12-ы раз у кар'еры і ў другі раз запар выйшаў у чвэрцьфінальную стадыю Мастэрс[21][166][167][170][171][172][173].

16 студзеня, 13.00. Рэферы: Леа Скальян
Марк Уільямс (6)
Сцяг Уэльса Уэльс
6–4 Мэцью Стывенс (15)
Сцяг Уэльса Уэльс
51-61, 61-70 (52 Уільямс), 15-81 (55), 70-42 (55), 16-74 (67), 63-61 (59 Стывенс), 70-6 (59), 72-48, 80-1 (68), 92-1

Сцяг Англіі Марк Сэлбі — Сцяг Англіі Сцюарт Бінэм[правіць | правіць зыходнік]

Апошнім матчам 1/8 фіналу Мастэрс 2013 стаў паядынак паміж двухразовым чэмпіёнам турніру Маркам Сэлбі і Сцюартам Бінэмам, які ніколі не даходзіў да чвэрцьфіналаў Мастэрс. Марк, які выйграў 12 з 15 папярэдніх матчаў на найбуйнейшым запарашальным першынстве па снукеры і меў найлепшыя суадносіны перамог і параз на турніры сярод удзельнікаў розыгрышу 2013 года, увайшоў у топ-16 у сезоне 2007/2008[176] пасля таго, як дайшоў да фіналу чэмпіянату свету ў 2007 годзе[177]. З першай жа спробы ў 2008 Сэлбі перамог на турніры[122], пасля чаго дайшоў да фіналу ў 2009 годзе, дзе прайграў Роні О’Салівану[40], але ўзяў у яго рэванш у фінале розыгрышу 2010[106]. Такім чынам, пасля менш удалых турніраў у 2011[36] і 2012[37] гадах, Марк Сэлбі прыехаў на Мастэрс у шосты раз у кар'еры. Сцюарт Бінэм перамог на кваліфікацыйным турніры да Мастэрс у 2005 годзе[178] і ў 2006 дэбютаваў на спаборніцтве, дзе прайшоў уайлдкард-раўнд, але саступіў у 1/8 фіналу[79]. У канцы 2006 ён зноў здолеў перамагчы ў кваліфікацыі, дзе ў фінале атрымаў верх над Маркам Сэлбі[179], стаўшы першым снукерыстам, які двойчы дасягнуў гэтага[180], але саступіў у ўайлдкард-раўндзе на Мастэрс 2007[39]. У сезоне 2011/2012 Сцюарт упершыню здолеў увайсці ў 16 найлепшых снукерыстаў свету[181] і ў трэці раз гуляў на лонданскім спаборніцтве, але зноў саступіў у першым матчы[37]. Такім чынам 36-гадовы англічанін, які да гэтага выйграў толькі адну з чатырох сустрэчу ў рамках Мастэрс, прымаў удзел на турніры ў чацвёрты раз. З 16 папярэдніх паядынкаў паміж снукерыстамі, адзін з якіх скончыўся ўнічыю, Сэлбі атрымаў 8 перамог супраць 7 перамог Сцюарта, аднак з 9 матчаў рэйтынгавага ўзроўню Бінэм выйграў 5 — на адзін больш, чым апанент. У сезоне 2012/2013 яны перасякаліся два разы: у чвэрцьфінале першага рэйтынгавага турніру, Усі Класік, Сцюарт Бінэм перамог з лікам 5:4, а ў рамках прэм'ер-лігі ён разграміў Марка з лікам 6:0[182][183]. У першай палове сезона Сэлбі дайшоў да чвэрцьфіналу на Усі Класік[67] і атрымаў перамогу на першым турніры Трайной кароны ў сезоне, чэмпіянаце Вялікабрытаніі[43], а таксама дайшоў да фіналаў двух міні-рэйтынгавых турніраў PTC, выйграўшы тытул на Пол Хантэр Класік[184][63]. Яго праціўнік таксама добра правёў першую частку сезона, у другі раз у кар'еры дайшоўшы да фіналу рэйтынгавага турніру на Усі Класік[67] і да чвэрцьфіналаў на адкрытым чэмпіянаце Аўстраліі[68] і чэмпіянаце Вялікабрытаніі[43]. Апроч таго, ён выйграў прэм'ер-лігу, перамогшы ў фінале Джада Трампа[185], і атрымаў перамогу на двух этапах азіяцкага тура PTC[186][187], што дазволіла яму ўпершыню ў кар'еры ўвайсці ў топ-10 сусветнага рэйтынгу[58][188][165].

«Я не ведаю, як я прайшоў далей пасля такой гульні. Сцюарт гуляў фантастычна, і я не мог бы паскардзіцца нават калі б прайграў 1:6 або 2:6, таму што ён караў мяне кожны раз, калі я дапускаў памылку. Я проста сядзеў, спрабаваў расслабіцца і думаў, ці змагу я выйграць яшчэ адзін ці два фрэймы. Калі лік стаў 3:5, я зразумеў, што ў мяне з'явіўся шанец і што праціўнік апынуўся пад ціскам. Ён стаў памыляцца, а я пачаў перацягваць ініцыятыву на свой бок. Я заўсёды ўспамінаю свае папярэднія камбэкі і не сумняваюся, што магу паўтарыць іх зноў».


Пасля памылкі Бінэма на дальнім чырвоным Марк Сэлбі пачаў атаку ў стартавай партыі і аформіў серыю ў 63 бала, пакінуўшы 6 чырвоных на стале, пасля чаго завяршыў фрэйм падыходам у 14 ачкоў пры ліку 65:7 і адкрыў лік у паядынку. У пачатку другога фрэйма Сцюарт выканаў некалькі выдатных дальніх удараў і правёў брэйк у 30 ачкоў, зрабіўшы лік 32:1 на сваю карысць, але памыліўся на ружовым шары і пакінуў пазіцыю для атакі 29-гадоваму Марку, які набраў 17 ачкоў і памыліўся на чорным шары з кропкі. Пасля гэтага Сцюарт Бінэм здзейсніў пераможны падыход у 40 балаў, зачысціўшы стол да апошняга чорнага, і зраўняў лік у паядынку — 1:1. У трэцяй партыі Сэлбі зрабіў спробу забіць дальні чырвоны, але памыліўся і пакінуў праціўніку шар у сярэднюю лузу, што дазволіла Бінэму набраць 55 ачкоў, пасля чаго ён памыліўся на прамым чырвоным пры гульне ў бліжні кут. Сцюарт спрабаваў узнавіць атаку і ў выдатным стылі забіў яшчэ некалькі дальніх шароў, але два разы пасля яго ўдараў у лузу падаў біток, аднак пры ліку 11:64 Марк памыліўся пры выхадзе з снукера і пакінуў атаку апаненту, які выканаў пераможны падыход у 30 ачкоў, забіўшы ўсе чырвоныя, і выйшаў наперад у паядынку. У пачатку чацвёртага фрэйма пераможца прэм'ер-лігі не забіў дальні чырвоны, пасля чаго ў Марка Сэлбі з'явіўся шанец пачаць серыю, якім ён скарыстаўся, але пры ліку 15:0 няўдала паставіў біток пасля разбоя піраміды і быў вымушаны адыгрывацца, а яго праціўнік павёў зваротную атаку, дзякуючы забітаму дальняму чырвонаму шару, і здзейсніў сваю другую паўсоценную серыю, 78 балаў, зрабіўшы лік 3:1 да перапынку. Сэлбі пачаў атаку ў пятай партыі, але, забіўшы дальні чырвоны, памыліўся пры спробе забіць сіні з пачатковага месца ў дальні вугал і аддаў пазіцыю праціўніку, які набраў 29 ачкоў і адыграўся, пасля чаго Марк выпадкова забіў біток пры адыгрышы, а Сцюарт Бінэм выканаў дальні ўдар з сектара D і аформіў чарговы брэйк за 50 балаў, 86, які стаў пераможным. Снукерысты абмяняліся памылкамі ў пачатку шостай партыі, пасля чаго Бінэм пачаў атаку, але пры ліку 17:0 дапусціў памылку на чорным шары з пазнакі, а пасля падыхода свайго апанента, які набраў 6 ачкоў, забіў дальні чырвоны, выканаў серыю ў 32 балы і адыграўся. Удалыя тактычныя хады і памылкі Сцюарта дазволілі Сэлбі скараціць адставанне да ліку 32:55 пры 5 апошніх каляровых на стале, але пасля пазіцыйнай барацьбы за зялёны, якая доўжылася больш за 15 хвілін, Марк памыліўся пры адыгрышы і пакінуў зялёны шар каля сярэдняй лузы, што дазволіла яго апаненту забіць яго, а таксама яшчэ тры каляровыя шары і скончыць пяты фрэйм запар, які доўжыўся больш за 43 хвіліны, на сваю карысць, зрабіўшы лік 5:1. Праціўнікі зноў прадэманстравалі шмат памылак у пачатку наступнага фрэйма, але пры ліку 9:0 Марк Сэлбі, які да гэтага выканаў цудоўны дабл у сярэднюю, пачаў атаку дальнім ударам і набраў 57 ачкоў, пасля чаго зрабіў яшчэ адзін выніковы падыход у 8 балаў, дзякуючы забітаму дальняму, і давёў партыю да перамогі. Ён таксама дамінаваў у восьмым фрэйме, выканаўшы некалькі выніковых падыходаў і пачаўшы забіваць дальнія шары, на якіх памыляўся ў пачатку гульні, а Бінэм наадварот дапусціў шмат памылак на дальніх шарах пры спробах пачаць атаку, і пры ліку 45:0 Марк забіў чарговы дальні чырвоны і выканаў пераможны брэйк у 45 ачкоў, зачысціўшы ўсе чырвоныя шары і скараціўшы адставанне да дзвюх партый — 3:5. Сцюарт пачаў атаку ў дзявятым фрэйме, забіўшы дальні чырвоны, і набраў 32 балы, дапусціўшы памылку пры гульні чырвонага ў сярэднюю лузу, пасля чаго яго праціўнік правёў зваротную серыю ў 21 бал. Бінэм пайшоў на дальні ўдар, але не забіў чырвоны, а таксама не пракантраляваў ход бітка, які ўпаў у сярэднюю лузу, пасля чаго ў Марка з'явілася магчымасць атакаваць і ён аформіў выдатны клірэнс у 86 балаў, зрабіўшы лік 4:5. У пачатку дзясятага фрэйма Сцюарт Бінэм, які прайграў тры партыі запар, забіў дальні чырвоны, пасля чаго забіў чорны шар і выканаў спліт, але памыліўся пры гульні чырвонага ў сярэдзіну і пакінуў пазіцыю апаненту. Сэлбі зрабіў серыю ў 68 балаў, забіўшы фрэйм-бол і пакінуўшы 59 на стале, пасля чаго Сцюарт працягваў гульню з надзеяй атрымаць неабходныя штрафныя ачкі за кошт снукераў, але прызнаў паразу пасля таго, як Марк забіў апошні жоўты дальнім ударам пры ліку 69:32, і, такім чынам, паядынак быў пераведзены ў вырашальную партыю — 5:5. У адзінаццатым фрэйме пераможца чэмпіянату Вялікабрытаніі памыліўся на дальнім чырвоным, пасля чаго Бінэм забіў яго, але дапусціў памылку пры гульне сіняга ў дальні вугал і дазволіў Марку набраць 24 ачкі, а пазней пры ліку 24:6 Сэлбі выканаў выдатны дальні ўдар і здзейсніў яшчэ адзін выніковы падыход у 22 балы, але памыліўся на няскладаным ружовым шары. Пасля гэтай памылкі Сцюарт пайшоў на рызыкоўную атаку ў сярэднюю лузу і памыліўся, дазволіўшы апаненту аформіць пераможную серыю ў 29 ачкоў і, выйграўшы пятую партыю запар і давёўшы гэты фантастычны камбэк да перамогі ў матчы з лікам 6:5, выйсці ў чвэрцьфінал Мастэрс, дзе яго апанентам стаў Марк Уільямс, у пяты раз у кар'еры і ў другі раз запар[29][189][183][170][190][191][192].

16 студзеня, 19.00. Рэферы: Ян Вярхаас
Марк Сэлбі (3)
Сцяг Англіі Англія
6-5 Сцюарт Бінэм (9)
Сцяг Англіі Англія
79-7 (63), 18-72, 11-98 (55), 15-78 (78), 1-119 (86), 36-73, 78-16 (57), 90-0, 111-32 (86), 71-32 (68), 75-6

Чвэрцьфінальныя гульні[правіць | правіць зыходнік]

Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан — Сцяг Паўночнай Ірландыі Марк Ален[правіць | правіць зыходнік]

17 студзеня падчас дзённай сесіі Ніл Робертсан з Аўстраліі і Марк Ален з Паўночнай Ірландыі, абодва з якіх з'яўляюцца леварукімі ігракамі, адкрывалі чвэрцьфінальную стадыю на Мастэрс 2013. Да гэтага снукерысты, правялі паміж сабой 13 паядынкаў, у 8 з якіх, уключаючы 4 апошнія, перамагаў Ніл. На рэйтынгавых турнірах Робертсан і Ален сустракаліся толькі двойчы ў 2008 годзе: Марк перамог на адкрытым чэмпіянаце Кітая (5:2), калі апаненты ўпершыню перасякліся паміж сабой на прафесійным турніры, а яго праціўнік — у паўфінале чэмпіянату Бахрэйна (6:4). Апроч таго, гэтыя спартоўцы ўжо трэці год запар сустрэліся на Мастэрс. Да гэтага Марк Ален атрымаў перамогу ў чвэрцьфінале ў 2011 годзе (6:4), а Робертсан быў мацней у першым раўндзе розыгрышу 2012 года (6:3)[196][197]. Пасля перамогі над Маркам Дэвісам у 1/8 фіналу Ален падняў свой працэнт перамог на турніры Мастэрс да 60%, а працэнт Ніла Робертсана склаў 57,1% пасля матча 1/8 фіналу, і яны займалі трэцяе і шостае месцы адпаведна па гэтым паказчыку сярод усіх чвэрцьфіналістаў[198][199].

Пра ўдар у вырашальным фрэйме «Напэўна, адзін з найлепшых удараў у маёй кар'еры. Мне пашанцавала, але гэта не было флюкам. Сіні знаходзіўся ў цэнтры, што ўскладняла ўдар, трэба было біць па белым так, каб ён прайшоў па дузе міма сіняга, трапіў у чырвоны і зручна выйшаў на чорны шар. Магчыма, я б не паўтарыў гэты ўдар з дзесяці спроб. Я папрасіў прабачэння ў Марка, ён выляцеў з турніру, не дапусціўшы сур'ёзных памылак у гульні. Гэта адзін з тых няшчасных дзён».

«Я гуляю таксама ўдумліва, як і ў мінулым годзе, але спрабую весці серыі крыху хутчэй. Калі б усе снукерысты маглі хоць трохі паскорыць сваю гульню, мы маглі б згуляць больш вялікіх матчаў. Я ніколі не буду гуляць так хутка, як Джад Трамп або Марк Ален, але лічу, што не павінен занадта шмат абараняцца».

«Я добра гуляў супраць выдатных ігракоў на гэтым турніры. І супраць Шона Мёрфі або Джона Хігінса будзе не лягчэй. Мне падабаецца гуляць з топ-гульцамі, можа быць, гэта прымушае мяне паказваць свой лепшы снукер».

Пасля серыі адыгрышаў у пачатку матча Ален забіў чырвоны ў сярэднюю лузу і набраў 20 балаў, але не забіў чырвоны шар, які стаяў крыху вышэй за сектар D, у верхнюю і аддаў атаку праціўніку, які выканаў серыю ў 66 ачкоў, пасля чаго памыліўся на дальнім чырвоным, пакінуўшы на стале 51 бал. Марк забіў дальні чырвоны, але дапусціў памылку на ружовым пасля яго і прайграў фрэйм, бо на стале заставалася 43 ачкі, а перавага Робертсана складала 45. Снукерыст з Паўночнай Ірландыі атрымаў шанец у другой партыі і зрабіў падыход у 38 балаў, але страціў пазіцыю і быў вымушаны адыгрывацца, пасля чаго, пры ліку 1:39, Ніл памыліўся пры адыгрышы і дазволіў 26-гадоваму Алену здзейсніць пераможны падыход у 49 ачкоў і зраўняць лік у паядынку. У пачатку трэцяга фрэйма пасля адыгрыша 30-гадовага Ніла Робертсана біток упаў у лузу, пасля чаго Марк пачаў атаку, згуляўшы чырвоны з сектара D. Пры ліку 13:0 восьмы нумар пасеву не забіў чарговы чорны шар і аддаў пазіцыю апаненту, які пачаў атаку выдатным плантам і аформіў майстэрскі брэйк у 73 ачкі, пакінуўшы тры чырвоныя на стале і зноў выйшаўшы наперад у матчы — 2:1. Пасля пачатковага ўдару ў чацвёртай партыі Марк Ален пакінуў аўстралійцу магчымасць згуляць дальні чырвоны, але той прамазаў, пасля чаго спартсмен з Паўночнай Ірландыі пачаў атаку і аформіў тотал-клірэнс у 138 балаў (відэа), які перавысіў найвышэйшую серыю турніру ў 136 ачкоў, якую ён жа выканаў у першым раўндзе. Пасля перапынку Робертсан няўдала адыграўся ў пачатку пятага фрэйма і пакінуў свайму праціўніку чырвоны каля сярэдняй лузы, пасля чаго Марк выканаў яшчэ адну выдатную атаку і, набраўшы 72 ачкі ў падыходзе, упершыню выйшаў наперад у матчы — 3:2. У шостай партыі дзеючы чэмпіён Мастэрс, які не набраў ніводнага бала ў двух апошніх фрэймах, забіў дальні чырвоны, але, набраўшы толькі 3 ачкі, памыліўся на нескладаным чырвоным у бліжні вугал і аддаў атаку апаненту, які набраў 20 балаў у падыходзе і адыграўся. Пасля наступнага адыгрышу Ніла яго апанент зрабіў спробу атакаваць у сярэднюю лузу, але памыліўся, а Робертсан забіў дальні чырвоны і пачаў серыю, якую давёў да 111 балаў, зачысціўшы ўсе шары на стале і зраўняўшыся з праціўнікам у ліку — 3:3. Ален спрабаваў забіць дальні чырвоны ў пачатку сёмага фрэйма, але дапусціў памылку і дазволіў атакаваць праціўніку, які набраў 21 бал, а пасля складанага чырвонага не здолеў выйсці на каляровы і адыграўся. Марк Ален адыгрываўся, але прыцэльны чырвоны шар закрануў сіні і выпадкова пайшоў ад яго ў лузу, што дазволіла спартоўцу павесці серыю і набраць 20 ачкоў, пасля чаго ён памыліўся на чорным шары. Аўстралійскі снукерыст узнавіў атаку, дзякуючы забітаму дальняму чырвонаму, але пры ліку 45:20 зноў страціў пазіцыю, не зрабіўшы выхад на чырвоны, а пазней Ален не здолеў выйсці са складанага снукера і атрымаў фол, а таксама аддаў атаку Нілу, які набраў 9 ачкоў і павёў у ліку 58:20 пры 43 ачках на стале. Пасля памылкі чэмпіёна свету 2010 года на сінім шары яго апанент спрабаваў забіць чырвоны ў сярэдзіну, але прамазаў і дазволіў Нілу Робертсану забіць фрэйм-бол, пасля чаго выпадкова забіў апошні чырвоны, на якім хацеў паставіць снукер, і прызнаў паразу ў фрэйме пасля няўдалай спробы згуляць амаль немагчымы чорны даблам — 3:4. Пасля памылкі Робертсана ў пачатку наступнай партыі Марк сумеў павесці серыю і набраць 68 ачкоў, забіўшы фрэйм-бол і пакінуўшы 5 чырвоных на стале, а Робертсан сабраў 30 балаў на чатырох чырвоных, але памыліўся пры спробе паставіць снукер на апошнім чырвоным і здаў фрэйм. Ніл забіў дальні чырвоны ў пачатку дзявятай партыі, але не змог працягнуць атаку, а пазней зноў атрымаў магчымасць павесці серыю пасля памылкі апанента на адыгрышы і выканаў свой другі сэнчуры-брэйк, 101 ачко, зноў выйшаўшы наперад у ліку — 5:4. У пачатку дзясятага фрэйма пяты нумар сусветнага рэйтынгу зноў забіў дальні чырвоны шар, але памыліўся пры гульне ружовага ў сярэдзіну і пакінуў пазіцыю праціўніку, які павёў серыю і набраў 60 ачкоў, але таксама не здолеў забіць чарговы шар у сярэднюю лузу, пакінуўшы 75 балаў на стале. Ніл Робертсан забіў пяць чырвоных праз каляровыя, набраўшы 38 ачкоў, але дрэнна выйшаў на апошні чырвоны і зрабіў адыгрыш, пачаўшы пазіцыйную гульню за пятнаццаты чырвоны шар. Пасля добрага снукера, які паставіў Ален, яго апанент аддаў 8 штрафных ачкоў, а пасля таго, як ён усё ж папаў у чырвоны шар, Марк цудоўным ударам забіў фрэйм-бол і перавёў паядынак у апошнюю адзінаццатую партыю. Снукерыст з Паўночнай Ірландыі сумеў забіць дальні чырвоны, але не выйшаў на каляровы і спрабаваў згуляць зялёны з кропкі даблам у ніжнюю лузу, а пазней паставіў праціўніку снукер за жоўты шар, пакінуўшы пры гэтым чырвоны шар каля правай кутняй лузы. Ніл Робертсан правёў біток ад дальняга борту праз увесь стол і забіў чырвоны, атрымаўшы магчымасць павесці атаку, і аформіў пераможны брэйк у 105 ачкоў, паставіўшы кропку ў матчы — 6:5. Пасля паядынку сам Робертсан назваў гэты выніковы ўдар з снукера «адным з найлепшых удараў, якія ён наносіў» (англ.: «one of the best shots I've ever played»). Такім чынам, аўстраліец у другі раз у кар'еры і запар выйшаў у паўфінал турніру Мастэрс, пакінуўшы магчымасць стаць чацвёртым снукерыстам у гісторыі, які здолеў абараніць тытул гэтага турніру[30][200][201][203][204][205][206].

Вырашальны фрэйм чвэрцьфінальнага матча Мастэрс 2013 (Ніл Робертсан - Марк Ален)

17 студзеня, 13.00. Рэферы: Ян Вярхаас
Ніл Робертсан (1)
Сцяг Аўстраліі Аўстралія
6–5 Марк Ален (8)
Сцяг Паўночнай Ірландыі Паўночная Ірландыя
66-21 (66), 1-88, 73-13 (73), 0-138 (138), 0-72 (72), 114-20 (111), 59-21, 30-68 (68), 102-0 (101), 42-80 (60), 105-6 (105)
Соценныя серыі: Робертсан: 111, 101, 105; Ален: 138

Сцяг Англіі Шон Мёрфі — Сцяг Шатландыі Джон Хігінс[правіць | правіць зыходнік]

Шон Мёрфі

Увечары пятага гульнявога дня на арэну Аляксандра-палацу выйшла другая пара 1/4 фіналу Мастэрс 2013: леташні фіналіст Шон Мёрфі і трэці нумар сусветнага рэйтынгу Джон Хігінс. З 20 папярэдніх сустрэч паміж снукерыстамі Джон перамог у 11, уключаючы дзве апошнія ў паўфінале Шанхай Мастэрс у першай палове сезона (6:3) і ў першай групе турніру Championship League за тыдзень да бягучага спаборніцтва (3:0). З 6 матчаў, якія спартсмены правялі паміж сабой на рэйтынгавых турнірах, Хігінс перамагаў 4 разы, уключаючы фінал чэмпіянату свету 2009 года (18:9). Шон таксама абыгрываў апанента ў рамках сусветнага першынства: у 1/8 фіналу розыгрышу 2005 года, чэмпіёнам якога стаў Мёрфі, ён быў мацней за праціўніка з лікам 13:8. Апроч таго, 2 разы Мёрфі і Хігінс гулялі адзін з адным на Мастэрс, атрымаўшы па адной перамозе: у чвэрцьфінале Мастэрс 2006 года Джон выйграў з лікам 6:4, а ў паўфінале леташняга Мастэрс 2012 Шон перамог шатландца з тым жа лікам[207][208]. Нягледзячы на тое, што чатырохразовы чэмпіён свету Хігінс 10 разоў прайграваў у першым раўндзе турніру Мастэрс, ён меў 59% перамог на спаборніцтве і займаў пятае месца сярод чвэрцьфіналістаў, згуляў найбольшую колькасць матчаў і фрэймаў у рамках Мастэрс сярод удзельнікаў, а таксама зарабіў £667,000 ва ўсіх папярэдніх розыгрышах, саступаючы па прызавых грошах толькі Марку Уільямсу; яго праціўнік, які таксама няўдала выступаў на другім турніры Трайной кароны да таго, як дайшоў да фіналу ў 2012 годзе, у першым раўндзе выйграў дзявяты з семнаццаці паядынкаў і займаў сёмае месца па гэтым паказчыку[209][199].

«Джон — адзін з найвялікшых снукерыстаў у гісторыі, сёння ён і блізка не паказаў сваёй лепшай гульні, але яго было вельмі цяжка перамагчы. Гэта тое, што робіць яго вялікім. Магчыма, мне трэба змяніць нікнэйм з Magician на Houdini пасля гэтай перамогі. Я здолеў выбрацца са складанай сітуацыі, бо мы гуляем да шасці перамог, а не да чатырох. Мінулай ноччу Марк Сэлбі адыграў яшчэ большае адставанне».

«Я заўсёды меў шанец, бо матчы тут складаюцца з адзінаццаці фрэймаў, а не з дзевяці. Я бачыў, як на працягу многіх гадоў вялікія снукерысты гулялі пад ціскам. Я сказаў сабе, калі ішоў да стала: «Давай, пакажы нам, на што ты здольны». На шчасце сёння ў мяне гэта атрымалася».

«Ніл Робертсан фенаменальна гуляе на гэтым турніры, лепш за ўсіх. Я з нецярпеннем чакаю сустрэчы з ім».

Адразу пасля стартавага ўдару праціўніка 37-гадовы Хігінс дапусціў памылку пры адыгрышы і даў магчымасць пачаць атаку Шону, які зрабіў першую серыю ў матчы, 33 ачкі, пасля чаго не сумеў зрабіць выхад на чырвоны і адыграўся. Пасля серыі адыгрышаў і ўзаемных памылак абодвух снукерыстаў Мёрфі пакінуў праціўніку чырвоны шар каля верхняй правай лузы, але біток пасля ўдару шатландскага спартсмена закрануў руды, і, атрымаўшы 4 штрафныя ачкі, 30-гадовы Шон Мёрфі згуляў чырвоны з сектара D і выканаў серыю ў 85 балаў, зачысціўшы стол да чорнага і адкрыўшы лік у паядынку. Пасля доўгай пазіцыйнай барацьбы ў пачатку другой партыі снукерыст з Англіі дапусціў памылку пры адыгрышы, што дазволіла Джону павесці брэйк і набраць 53 ачкі, пасля чаго Хігінс памыліўся на жоўтым шары і аддаў апаненту пазіцыю для атакі. Мёрфі павёў серыю, але груба памыліўся на простым сінім з пазнакі пры ліку 21:53, а пазней няўдала адыграўся пры трох чырвоных на стале і дазволіў шатладскаму снукерысту выканаць пераможны падыход у 49 ачкоў, зрабіўшы клірэнс і ўсталяваўшы лік 1:1. У пачатку трэцяй партыі праціўнікі не маглі павесці буйных серый з-за грубых памылак на простых шарах, і пры ліку 16:12 Шон падышоў да стала і зрабіў серыю ў 29 балаў, павялічыўшы адрыў ад апанента, але не сумеў зрабіць выхад на чырвоны і адыграўся. Пасля наступнай доўгай пазіцыйнай барацьбы пры ліку 16:57 шатландзец забіў цудоўны дальні шар і выканаў падыход у 27 ачкоў, скараціўшы адставанне і памыліўшыся на складанам апошнім чырвоным, пасля чаго Мёрфі забіў чырвоны шар без каляровага, а пазней яму дастаўся жоўты пасля памылкі Хігінса пры спробе забіць каляровы шар дуплетам у вуглавую лузу і зялёны пасля таго, як Джон перарэзаў яго ў складанай пазіцыі, і лік стаў 63:43 пры 22 балах на стале. На 35-й хвіліне трэцяга фрэйма чэмпіён свету 2005 года памыліўся пры адыгрышы і пакінуў апаненту дальні руды каля лузы, пасля чаго Джон Хігінс забіў усе каляровыя шары, што прынесла яму перамогу ў партыі з лікам 65:63 і перавагу ў матчы з лікам 2:1. Чацвёрты сеяны спаборніцтва пачаў атаку ў чацвёртым фрэйме, але пры ліку 29:0 памыліўся пры гульні чорнага з рэстам і перадаў атаку апаненту, які выканаў брэйк у 28 балаў, а пасля забітага ў сярэднюю лузу сіняга шара біток упаў у вуглавую лузу, і пры ліку 34:29 на карысць Хігінса і чатырох чырвоных на стале зацягнулася пазіцыйная барацьба. Пры ліку 34:39 Шон тонка адыгрываўся ад чырвонага, які стаяў за болкернай лініяй, пасля чаго біток вярнуўся да правага бліжняга вугла і ўпаў у лузу, што дазволіла яго праціўніку пачаць атаку з сектара D і забіць два апошнія чырвоныя шары праз сіні і чорны, а 57:34 шатландскі спартовец перарэзаў жоўты, аднак, атрымаўшы наступную атаку пасля адыгрыша апанента, згуляў дальні жоўты і зачысціў стол да чорнага, зрабіўшы лік у матчы 3:1 на сваю карысць. Снукерысты абмяняліся ўзаемнымі памылкамі пры спробах пачаць атаку ў пятай партыі, пасля чаго Джон Хігінс згуляў складаны чырвоны і пачаў атаку, якая перарасла ў брэйк у 69 ачкоў, і, згуляўшы чорны фрэйм-бол, пакінуў 67 балаў на стале, а яго апанент набраў 32 ачкі і спрабаваў паставіць снукер на апошнім чырвоным, аднак у выніку шатландзец атрымаў шанец атакаваць і забіў дальні шар, давёўшы да перамогі чацвёрты фрэйм запар і зрабіўшы лік 4:1. Шон Мёрфі забіў дальні чырвоны і павёў серыю ў шостым фрэйме, набраўшы 70 балаў і пакінуўшы 4 чырвоныя на стале, і скараціў адставанне да ліку 2:4. Пасля серыі паспяховых адыгрышаў з абодвух бакоў Хігінс атрымаў магчымасць павесці атаку з-за няўдалага адводу бітка яго апанента, але, забіўшы чырвоны і чорны, памыліўся пры выкананні планта і аддаў пазіцыю Шону, які набраў 40 балаў, але занадта моцна ўдарыў па чорным пры спробе зрабіць выхад праз увесь стол, пасля чаго самы дарагі шар выляцеў са стала, а брэйк перайшоў да праціўніка. Пераможца 25 рэйтынгавых турніраў набраў 16 ачкоў, скараціўшы адставанне да ліку 33:42, але памыліўся на перадапошнім чырвоным шары, пасля чаго Мёрфі забіў яго ў левы бліжні вугал, але біток упаў у правую сярэднюю лузу, што прынесла яго апаненту яшчэ 4 ачкі. Джон атрымаў магчымасць згуляць апошні чырвоны, пасля чаго забіў два жоўтыя шары і зялёны, аднак памыліўся на рудым пры спробе згуляць крос-дабл у сярэднюю лузу, і пасля некалькіх адыгрышаў Шон Мёрфі забіў руды шар, а таксама сіні і ружовы фрэйм-бол, скараціўшы адставанне ў паядынку да аднаго фрэйма. Забіўшы дальні шар цудоўным ударам у пачатку восьмай партыі, англічанін пазней атрымаў біток пасярод скупнасці чырвоных і выканаў пераможную серыю ў 77 балаў, зраўняўшыся з праціўнікам — 4:4. У пачатку дзявятага фрэйма Шон зноў выканаў выдатны ўдар па дальняму чырвонаму і, пачаўшы брэйк, набраў 25 ачкоў, пасля чаго дапусціў памылку пры гульне сіняга з пазнакі ў дальнюю лузу і пакінуў свайму апаненту зручную пазіцыю для атакі, атрымаўшы якую, Хігінс, які прайграў ужо тры партыі запар, набраў 61 ачко, а пасля памылкі Мёрфі давёў фрэйм да перамогі, забіўшы два апошнія чырвоныя і ўзнавіўшы сваю перавагу ў матчы — 5:4. Пасля некалькіх кароткіх серый у пачатку дзясятай партыі пры ліку 12:13 Шон згуляў дальні чырвоны, пасля чаго давёў падыход да 24 балаў, але не зрабіў выхад на чырвоны і адыграўся, а пасля пазіцыйнай барацьбы пры ліку 18:36 Джон Хігінс забіў складаны шар у сярэднюю лузу і ўпэўнена павёў свой брэйк, але, набраўшы 31 бал, памыліўся на трэцім з канца чырвоным і дазволіў Мёрфі зачысціць стол да чорнага пераможным падыходам і перавесці барацьбу за пуцёўку ў 1/2 фіналу Мастэрс у адзінаццатую партыю. Джон адкрыў лік у вырашальным фрэйме, дзякуючы забітаму дальняму шару, і, павёўшы серыю і зрабіўшы добры спліт пры ліку 50:0, набраў 51 бал, пасля чаго памыліўся пры выхадзе на сіні і не забіў складаны шар, а Шон Мёрфі, які з турніраў Трайной кароны не выйграваў толькі Мастэрс, атрымаў раскрытую пазіцыю і сабраў 66 ачкоў, зачысціўшы стол да чорнага шара, атрымаўшы перамогу ў паядынку з лікам 6:5 і ў другі раз запар і ў сваёй кар'еры выйшаўшы ў паўфінал Мастэрс на Ніла Робертсана[143][210][211][203][212][213].

Вырашальны фрэйм чвэрцьфінальнага матча Мастэрс 2013 (Шон Мёрфі - Джон Хігінс)

17 студзеня, 19.00. Рэферы: Тэры Камільеры
Шон Мёрфі (5)
Сцяг Англіі Англія
6-5 Джон Хігінс (4)
Сцяг Шатландыі Шатландыя
122-7 (85), 21-102 (53), 63-65, 34-77, 32-70 (69), 70-0 (70), 57-45, 78-0 (77), 25-72 (61), 73-49, 66-51 (51 Хігінс, 66)

Сцяг Шатландыі Грэм Дот — Сцяг Англіі Джад Трамп[правіць | правіць зыходнік]

Грэм Дот

18 студзеня працягваліся матчы 1/4 фіналу Мастэрс 2013, трэцім з якіх быў паядынак паміж Грэмам Дотам, які ў чацвёрты раз дайшоў да чвэрцьфінальнай стадыі, але ніколі не праходзіў далей[22], і другім нумарам сусветнага рэйтынгу Джадам Трампам. Да гэтага снукерысты 6 разоў перасякаліся паміж сабой, з якіх Джад два разы перамагаў апанента ў сёмай групе турніру Championship League 2009, калі яны ўпершыню гулялі адзін з адным, і два разы з двух на рэйтынгавых матчах: у чвэрцьфінале чэмпіянату свету 2011 года (13:5) і ў апошнім матчы паміж спартсменамі ў чвэрцьфінале Шанхай Мастэрс 2012 (5:4). Грэм Дот, у сваю чаргу, два разы быў мацней за апанента ў матчах серыі PTC 2010/2011, перамогшы ў Шэфілдзе (4:1) і ў нямецкім Хаме (4:0)[217][218]. Трамп, які ў першым раўндзе выйграў свой трэці матч на Мастэрс, падняў свой працэнт перамог на турніры да 60%, разам з Маркам Аленам падняўшыся на трэцяе месца сярод чвэрцьфіналістаў па гэтым паказчыку; шатландзец, які ўжо ў адзінаццаты раз прымаў удзел на найбуйнейшым запрашальным спаборніцтве, меў самы нізкі працэнт перамог на Мастэрс сярод 8 лепшых снукерыстаў турніру — 33%[219][220].

«Я не адчуваю перамогу 6:1. Вы прыходзіце на матч, чакаючы, што праціўнік будзе забіваць усё, але, калі яны гуляюць не вельмі добра, вы думаеце: «Я павінен скарыстацца гэтым», у выніку чаго самі ствараеце сабе вялікі ціск. Джад выступіў нязвыкла дрэнна, але я быў шчаслівы, што гульня праходзіла ў тактычнай барацьбе».

«Я стараюся знайсці форму на гэтым буйным турніры. У матчы са Стывенам у першым раўндзе я рабіў лепшыя брэйкі, але сёння я лепш кантраляваў белы шар. Калі я быў на этапе PTC у Германіі некалькі тыдняў таму, я заўважыў у сябе тэхнічную памылку і працаваў над яе выпраўленнем. Мне ўсё роўна, з кім гуляць далей, у любым выпадку матч будзе складаным».


Пасля амаль 10-хвіліннай пазіцыйнай барацьбы ў пачатку матча Джад спрабаваў згуляць плант, але памыліўся і пакінуў пазіцыю для атакі апаненту, які выйшаў наперад з лікам 28:0 і правёў няўдалы ўдар па наступнаму чырвонаму пры гульні з шара з дапамогай павука. Трамп адказаў 14-цю ачкамі, пасля чаго памыліўся на прамым ружовым, а Грэм Дот набраў яшчэ 30 балаў, згуляўшы фрэйм-бол, і ў выдатным стылі забіў яшчэ адзін чырвоны, пракаціўшы яго па борце, пасля спробы праціўніка паставіць снукер. Пасля памылкі англічаніна пры адыгрышы Дот пачаў атаку і набраў 17 балаў, а пазней, калі Трамп памыліўся на нескладаным чырвоным з сярэдняй дыстанцыі, зноў атрымаў пазіцыю для брэйка і давёў сваю перавагу да ліку 52:3, недарэзаўшы пасля гэтага чырвоны шар у сярэднюю лузу. Атрымаўшы пазіцыю, Джад зрабіў падыход у 21 ачко, услед за чым рушыла серыя грубых узаемных памылак абодвух гульцоў, але Грэм праводзіў выдатныя дальнія ўдары, адным з якіх забіў жоўты шар, які быў фрэйм-болам, пасля чаго праціўнік забіў зялёны і паставіў снукер на рудым, вымусіўшы Дота памыліцца, і адрыў шатландца скараціўся да 21 бала пры 22 на стале. Пасля гэтага 35-гадовы Грэм Дот паставіў добры снукер, які вымусіў Трампа пакінуць руды шар у адкрытай пазіцыі, і чарговы дальні ўдар прынёс чэмпіёну свету 2006 года перавагу ў 25 ачкоў пры 18 на стале. 23-гадовы снукерыст з Англіі знайшоў яшчэ адзін снукер на сінім шары, атрымаўшы яшчэ 5 штрафных балаў, пасля чаго забіў сіні, але пасля яго доўгіх спроб паставіць снукер на ружовым шары Грэм выканаў паспяховы дальні ўдар і падвоіў лік у паядынку — 2:0. Чарга памылак працягвалася і ў трэцяй партыі, і пасля некалькіх кароткіх падыходаў другі сеяны пачаў атаку дальнім ударам пры ліку 14:11 і выканаў серыю ў 47 ачкоў, а пазней зноў атрымаў шанец пасля таго, як яго апанент памыліўся пры гульні з рэстам, пакінуўшы чырвоны каля лузы, і набраў яшчэ 36 балаў, скараціўшы адставанне да аднаго фрэйма — 1:2. Пры ліку 5:0 у чацвёртай партыі Джад Трамп пакінуў біток у скупнасці чырвоных шароў пры выхадзе з снукера, пасля чаго 12-ы нумар рэйтынгу набраў 14 ачкоў, а пазней забіў чырвоны дальнім ударам і правёў яшчэ адзін брэйк, 36 балаў, пакінуўшы 6 чырвоных на стале. Пры ліку 6:50 пасля няўдалай спробы Дота забіць дальні шар фіналіст чэмпіянату свету 2011 года пачаў атаку, але, набраўшы толькі 6 ачкоў, памыліўся пры гульне чырвонга ў бліжні вугал і дазволіў праціўніку аформіць пераможны падыход у 22 балы, зрабіўшы лік 3:1 да перапынку. Пасля няўдалага адыгрышу Джада ў пачатку пятага фрэйма Дот атрымаў магчымасць павесці атаку і зрабіў падыход у 34 ачкі, а ў выніку тактычнай барацьбы зноў апынуўся на серыі пасля таго, як апанент пакінуў чырвоны шар каля вуглвой лузы, і набраў яшчэ 32 балы, пакінуўшы 67 ачкоў на стале. Неўзабаве Трамп павёў атаку пасля неахайнага ўдару шатландскага снукерыста, але, забіўшы два чырвоныя і два чорныя шары, памыліўся на простым чырвоным, недакаціўшы яго да лузы, пасля чаго Грэм набраў 11 балаў і адарваўся ад праціўніка на тры фрэймы. Шатландскі спартсмен не пракантраляваў біток, які ўпаў у лузу пры адыгрышы, пасля першага ўдару ў шостай партыі, але Джад дрэнна адыграўся і дазволіў апаненту павесці атаку дальнім ударам і аформіць першую паўсоценную серыю ў матчы, 54 ачкі, пасля чаго Дот памыліўся на прамым чырвоным, пакінуўшы яго каля бліжняй лузы. Яго праціўнік забіў чырвоны шар, зрабіўшы спліт і канчаткова раскрыўшы пазіцыю, аднак адразу ж памыліўся на зялёным шары, пасля чаго Грэм Дот здзейсніў пераможны падыход у 29 балаў і павялічыў адрыў да ліку 5:1. Пры ліку 1:6 у сёмым фрэйме Трамп спрабаваў згуляць чырвоны шар у дальнюю лузу, але памыліўся і ўжо не падыходзіў да стала ў гэтым паядынку, бо яго праціўнік выканаў цудоўны клірэнс у 111 балаў (відэа), які стаў першым і адзіным сэнчуры-брэйкам у матчы, і аформіў фінальны лік 6:1 у паядынку. Такім чынам, снукерыст з Шатландыі, які перамог на чэмпіянаце свету[224] і дайшоў да паўфіналу чэмпіянату Вялікабрытаніі[225] ў 2006 годзе, упершыню ў сваёй кар'еры выйшаў у паўфінал турніру Мастэрс на пераможцу сустрэчы Марка Сэлбі і Марка Уільямса[22][221][222][226][227][228][229][230].

18 студзеня, 13.00. Рэферы: Тэры Камільеры
Грэм Дот (12)
Сцяг Шатландыі Шатландыя
6-1 Джад Трамп (2)
Сцяг Англіі Англія
66-14, 65-44, 11-97, 72-12, 77-16, 83-5 (54), 117-1 (111)
Соценныя серыі: Дот: 111

Сцяг Англіі Марк Сэлбі — Сцяг Уэльса Марк Уільямс[правіць | правіць зыходнік]

Апошнім чвэрцьфінальным паядынкам Мастэрс 2013 стала сустрэча двухразовых чэмпіёнаў турніру Марка Сэлбі і Марка Уільямса, абодва з якіх здзейснілі эфектныя камбэкі ў сваіх першых матчах на спаборніцтве. Снукерысты 11 разоў гулялі паміж сабой, і ў сямі выпадках выйграваў валійскі спартовец, уключаючы 4 рэйтынгавыя перамогі на чэмпіянаце Вялікабрытаніі 1999 года (9:0), на чэмпіянаце свету 2006 года (13:8), на чэмпіянаце Вялікабрытаніі 2008 года (9:7) і ў фінале German Masters 2011 (9:7), але апошні раз Уільямс быў мацней за апанента ў групе пераможцаў турніру Championship League 2011 (3:1). Сэлбі ўпершыню перамог праціўніка ў 1/4 фіналу рэйтынгавага гранд-фіналу PTC 2011 (4:3), пасля чаго атрымаў 3 перамогі ва ўсіх матчах паміж апанентамі ў сезоне 2011/2012, уключаючы фінальны паядынак Шанхай Мастэрс 2011 (10:9)[231]. Англічанін, які пяць разоў прымаў удзел на Мастэрс і тры разы даходзіў да фіналу[29], меў найлепшы працэнт перамог на першынстве сярод усіх чвэрцьфіналістаў — 81,25%; двухразовы чэмпіён свету, які 4 разы даходзіў да паўфіналу на 16 папярэдніх турнірах[21], займаў другое месца па гэтаму паказчыку з 63,2% перамог, а таксама выйграў найбольшую колькасць матчаў у рамках Мастэрс сярод удзельнікаў і зарабіў найбольшую колькасць празавых грошай — £690,500.[220].

«Дзіўная гульня. Я выйграваў 3:0, але мог і прайграваць з тым жа лікам. Я вельмі паважаю Марка. Сёння ён быў далёкі ад сваёй лепшай формы, і мы ўсе гэта ведаем. Марк вельмі шмат памыляўся, а я не чакаў гэтага, таму страціў канцэнтрацыю з трэцяга або чацвёртага фрэйма. Я не думаю, што выйграў гэты матч. Марк проста падараваў мне шмат фрэймаў, а я падабраў шматкі».

«Я не здзіўлены, што Грэм прайшоў у паўфінал. Я нядаўна гуляў з ім у фінале этапа PTC у Германіі і выйграў з лікам 4:3. Ён былы чэмпіён свету і класны гулец, нас чакае цяжкі матч».

Пасля доўгага тактычнага ўступу ў матчы пры ліку 13:3 Марк Уільямс паставіў снукер за руды шар і, калі біток аказаўся ў скупнасці чырвоных пасля ўдару Сэлбі, знайшоў гульню ў сярэднюю лузу і зрабіў выніковы падыход, набраўшы 24 ачкі і памыліўшыся пры спробе забіць сіні ў дальні кут, пасля чаго англічанін, які выйграў чэмпіянат Вялікабрытаніі за месяц да турніру[43], скараціў адставанне і пры ліку 11:38 і трох чырвоных зноў атрымаў атаку з-за памылкі апанента на рудым шары. Сэлбі забіў усе чырвоныя, набраўшы 16 балаў, а ў доўгай пазіцыйнай дуэлі за жоўты шар Уільямс атрымаў 8 штрафных ачкоў за кошт снукера, пасля чаго забіў першы каляровы шар дальнім ударам і павялічыў свой адрыў да ліку 48:27, а пазней паставіў цудоўны снукер і на зялёным шары, вымусіўшы апанента памыліцца і зрабіўшы лік 52:27 пры 25 ачках на стале. У працягу барацьбы за зялёны снукерыст з Лестэра паставіў праціўніку зваротны складаны снукер за ружовы шар, атрымаўшы 4 ачкі, пасля чаго забіў дальні зялёны і сабраў усе каляровыя шары, выдрапаўшы першую партыю, якая доўжылася 42 хвіліны. Валійскі снукерыст, які прайграў у першым раўндзе чэмпіянату Вялікабрытаніі ў снежні 2012[43], пачаў атаку дальнім ударам у другім фрэйме, але пры ліку 7:0 вырашыў гуляць складаны чорны і памыліўся, аддаўшы пазіцыю праціўніку, які выканаў брэйк у 28 ачкоў, пасля чаго быў вымушаны наносіць удар з чорнага шара і таксама дапусціў памылку, вярнуўшы магчымасць павесці серыю Уільямсу. Шосты сеяны турніру зраўняў лік у фрэйме да 28:28, пакінуўшы тры чырвоныя на стале, і быў вымушаны адыгрывацца з-за няўдалага выхаду, пасля чаго 29-гадовы Марк Сэлбі выдатным даблам забіў чырвоны шар і паставіў снукер за жоўты на болкернай лініі, які прынёс яму 8 балаў пасля дзвюх памылак праціўніка, а таксама магчымасць павесці атаку пасля аб'явы свабоднага шара. Ён набраў 9 ачкоў, а падчас пазіцыйнай барацьбы за апошні чырвоны 37-гадовы Уільямс паставіў складаны снукер, з якога Сэлбі выхадзіў ад трох бартоў і атрымаў фол, а таксама пакінуў апаненту магчымасць згуляць чырвоны ў сярэднюю лузу з кароткай дыстанцыі, пасля чаго валіец дапусціў фатальную памылку, перарэзаўшы шар, і яго праціўнік зачысціў стол да ружовага шара, падвоіўшы лік у паядынку — 2:0.

«Гэта быў найгоршы матч на прафесійным узроўні ў маёй кар'еры. Я шмат памыляўся на простых шарах, і гэта было жахліва. Сэлбі гуляў жудасна, але разбіў мяне з лікам 6:1, было сорамна. Хацелася проста выкінуць свой кій у залу».

Пра трэніроўкі з Стывам Дэвісам: «Насамрэч я б ніколі не апусціўся так нізка, каб «Самародак» трэніраваў мяне. І я не збіраюся адыходзіць ад снукера. Калі я гэта зраблю, вы будзеце апошнімі, каму я скажу».

Пасля шэрагу грубых памылак абодвух снукерыстаў у пачатку трэцяга фрэйма пры ліку 11:7 фіналіст чэмпіянату свету 2007 года выдатным даблам забіў чырвоны шар у сярэдзіну, але не пракаціў чорны шар па бліжняму борту і дазволіў апаненту, які павёў атаку і выканаў спліт пры ліку 15:12, аформіць серыю ў 48 ачкоў, пасля чаго Марк Уільямс недарэзаў чырвоны ў сярэднюю лузу і пакінуў праціўніку гульню ў супрацьлеглую. Сэлбі павёў зваротную атаку і скараціў адставанне да ліку 39:55, але не забіў апошні чырвоны ў левы бліжні кут, пасля чаго праціўнік забіў чырвоны шар, а пасля пазіцыйнай барацьбы за жоўты шар англічанін спрабаваў здзейсніць дальні ўдар у правую бліжнюю лузу і не забіў, але жоўты адляцеў ад губкі, ударыўся ў белы шар і заляцеў у левы дальні вугал, а пазней Марк Сэлбі атрымаў магчымасць згуляць дальні зялёны і выканаў клірэнс, павялічыўшы адрыў у паядынку да трох партый. Пасля дзвюх памылак Уільямса ў тактычнай барацьбе і пры ліку 10:0 лідар рэйтынгу атрымаў магчымасць павесці атаку і набраў 14 балаў, але не здолеў выканаць спліт і адыграўся, а пазней ён зноў пайшоў у атаку, забіўшы чырвоны шар у дальнюю лузу, але адразу прамазаў пры гульне рудога, пасля чаго снукерыст з Уэльса павёў брэйк і, набраўшы 27 балаў, памыліўся на нескладаным чырвоным. Сэлбі не атрымаў пазіцыю для атакі, але згуляў дабл у сярэднюю лузу і, павёўшы серыю, паўтарыў найвышэйшую серыю ў матчы, якую зрабіў яго апанент, 48 ачкоў, пайшоўшы на перапынак з упэўненай перавагай у ліку — 4:0. Пасля небяспечнага адыгрышу Марка Уільямса ў пачатку пятай партыі яго апанент знайшоў гульню ў сярэднюю лузу і правёў атаку ў 26 балаў, пасля чаго памыліўся пры пастаноўцы снукера і быў вымушаны сам гуляць з снукера, аддаўшы валійцу ў агульнай колькасці 12 штрафных ачкоў і дазволіўшы яму правесці атаку, якая стала брэйкам у 39 балаў, аднак Уільямс памыліўся пры гульне сіняга ў сярэдзіну пры ліку 51:27. Марк Сэлбі правёў два выніковыя падыходы і скараціў адставанне да ліку 47:51, пасля чаго няўдала адыграўся на апошнім жоўтым шары і дазволіў праціўніку забіць чатыры каляровыя шары і размачыць лік у матчы, выйграўшы сваю першую партыю. Пасля 10-хвіліннай тактычнай дуэлі ў пачатку наступнага фрэйма пры ліку 10:1 валійскі спартсмен пайшоў на складаны ўдар і пакінуў чырвоны шар каля вуглавой лузы, што дазволіла Сэлбі пачаць атаку і правесці найбуйнейшы брэйк у паядынку, 73 балы, зачысціўшы стол да апошняга сіняга і зрабіўшы лік у матчы 5:1. Пераможца Мастэрс у 2008 і 2010 гадах адкрыў лік у сёмай партыі паспяховым дальнім ударам, які дазволіў яму выканаць пачатковую серыю ў 31 бал, пасля чаго не забіў просты чорны з-за неабходнасці выканання спліта чырвоных і пакінуў біток у скопішчы шароў. Марк Уільямс знайшоў гульню ў правую сярэднюю лузу, але зрабіў няўдалы выхад і адразу памыліўся на зялёным шары, пасля чаго яго апанент таксама набраў толькі 3 ачкі, памыліўшыся на простым чырвоным, аднак пасля наступнага няўдалага ўдару валійскага снукерыста Сэлбі здзейсніў пераможны падыход да стала, набраўшы 30 ачкоў, і з лікам 6:1 аформіў перамогу ў паядынку. Такім чынам, англічанін у чацвёрты раз у кар'еры дайшоў да паўфіналу Мастэрс, не прайграўшы да гэтага ніводнага матча на стадыі 1/2 фіналу гэтага турніру[29][232][233][226][234][235][236][237].

18 студзеня, 19.00. Рэферы: Леа Скальян
Марк Сэлбі (3)
Сцяг Англіі Англія
6-1 Марк Уільямс (6)
Сцяг Уэльса Уэльс
56-52, 67-32, 66-56, 73-27, 47-71, 74-10 (73), 64-1

Паўфінальныя гульні[правіць | правіць зыходнік]

Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан — Сцяг Англіі Шон Мёрфі[правіць | правіць зыходнік]

Ніл Робертсан

На сёмы гульнявы дзень у першым паўфінальным матчы Мастэрс 2013 сышліся леташнія фіналісты аўстраліец Ніл Робертсан і англічанін Шон Мёрфі, якія займалі пятае і чацвёртае месцы ў сусветным рэйтынгу адпаведна[18]. Да гэтага 30-гадовыя спартсмены гулялі паміж сабой у 20 матчах, і 11 разоў мацней быў Робертсан, уключаючы фінальны паядынак Мастэрс 2012 года, дзе Ніл перамог з лікам 10:6. Пры гэтым, на матчах рэйтынгавага ўзроўню Шон перайграваў апанента 5 разоў з 8-мі, уключаючы паўфінальную гульню чэмпіянату свету 2009 (17:14) і чвэрцьфінал чэмпіянату Вялікабрытаніі 2010 (9:7), але ў дзвюх сустрэчах, якія адбыліся ў першай палове сезона 2012/2013, у рамках прэм'ер-лігі і ў паўфінальным паядынку International Championship 2012 перамогу атрымліваў аўтралійскі снукерыст — 4:2 і 9:5 адпаведна[238]. Паводле вынікаў двух першых матчаў на турніры Робертсан меў цудоўны працэнт агульнай выніковасці, 92%, і добры працэнт паспяховых дальніх удараў, 74%, супраць паказчыкаў 88% і 52% у Шона Мёрфі адпаведна. Апроч таго, Ніл выканаў чатыры соценныя серыі, найвышэйшая з якіх была 111 ачкоў, а англічанін толькі адну — 130 балаў у першым матчы супраць Уолдэна. Аднак, Шон меў лепшы паказчык у паспяховых адыгрышах паводле вынікаў двух першых раўндаў — 80% супраць 68% аўстралійскага іграка[239][240][241].

«Неверагоднае пачуццё — выйсці ў другі фінал запар і мець магчымасць абараняць свой тытул. У фінале трэба будзе выканаць шмат працы. У любым выпадку гэта будзе доўгі дзень і цяжкі матч, але я не хачу ўвязвацца ў доўгія абмены адыгрышамі ў фінальным матчы. На гэтым турніры я вельмі добра забіваў і выкарыстоўваў памылкі сваіх апанентаў. Пасля кожнай памылкі маіх праціўнікаў я рабіў добрыя брэйкі ў адказ, і, мабыць, гэта аказвала ціск на іх. Я зрабіў шмат соценных серый у кар'еры, але вядзенне брэйкаў часта не даводзіць да дабра, і я з усіх сіл стараюся не рабіць гэтага. Мне падабаецца, калі супраць мяне гуляюць у агрэсіўным стылі, адкрываюць шары пры адыгрышах і пакідаюць магчымасці для дальніх удараў, але я не пярэчу і супраць тактычнага снукера. Такое пачуццё, што снукерыстам складана скарыстацца нейкімі недахопамі ў маёй гульне».


Робертсан адкрыў лік у самым пачатку матча, пачаўшы атаку дальнім ударам і набраўшы 16 ачкоў, а пасля адыгрышаў снукерыст з графства Эсэкс, які дайшоў да фіналу чэмпіянату Вялікабрытаніі за месяц да Мастэрс[43], атрымаў магчымасць правесці зваротную атаку, але, забіўшы чырвоны шар з сярэдняй дыстанцыі, недарэзаў ружовы ў сярэдзіну і пакінуў пазіцыю, апаненту, які выканаў брэйк у 84 балы і пакінуў толькі адзін чырвоны шар, пакінуўшы за сабой стартавую партыю. Пасля памылкі аўстралійца пры гульне з рэстам у другім фрэйме Шон зрабіў серыю ў 48 ачкоў, але перарэзаў чырвоны шар у бліжні вугал, пасля чаго Ніл мог выканаць зваротны брэйк, але дапусціў грубую памылку пры гульне ружовага ў сярэдзіну і дазволіў праціўніку набраць яшчэ 24 бала і зраўняць лік у паядынку — 1:1. Ніл Робертсан пачаў атаку цудоўным дальнім ударам у трэцяй партыі, пасля чаго пры ліку 33:0 выканаў разбой скупнасці чырвоных, які дапамог яму ў выніку аформіць тотал-клірэнс у 132 ачкі і зноў выйсці наперад у паядынку. Ён спрабаваў забіць дальні чырвоны ў пачатку чацвёртай партыі, але памыліўся і пакінуў апаненту шар у дані вугал, забіўшы які, Мёрфі правёў серыю ў 45 ачкоў, пасля чаго памыліўся пры гульні з рэстам і нават закаціў белы шар у лузу, але зноў атрымаў атаку, калі яго сапернік не патрапіў у шар пры спробе згуляць вельмі тонка. Павёўшы ў ліку 72:4 пры 67 балах на стале, 4-ы нумар сусветнага рэйтынгу не забіў просты чырвоны ў бліжні вугал і пакінуў шанец адыграцца пры дапамозе снукераў праціўніку, які набраў 31 ачко на чатырох чырвоных і паставіў выдатны снукер за ружовы шар на апошнім чырвоным, атрымаўшы 4 балы пасля памылкі Шона пры выхадзе. Пры ліку 39:72 і 35 ачках на стале леташні пераможца Мастэрс забіў апошні чырвоны з чорным, аднак пасля жоўтага не зрабіў выхад на зялёны і адыграўся, паставіўшы другі каляровы шар за чорны, і Мёрфі зноў памыліўся пры выхадзе з снукера, закрануўшы самы дарагі шар, і аддаў апаненту яшчэ 7 штрафных балаў, а з другой спробы паспяхова выйшаў з снукера, аднак пакінуў зялёны на гульне ў сярэднюю лузу, дазволіўшы Робертсану здзейсніць клірэнс і зрабіць лік 3:1.

«Гэта тое, што адбываецца, калі вы не выкарыстоўваеце вашыя шанцы супраць лепшых снукерыстаў у свеце. Ніл і Марк Сэлбі гуляюць так, як хочуць, таму зараз яны дамагаюцца выдатных вынікаў. Калі вы гуляеце не зусім у сваю гульню, вы прайграваеце. Я не стаміўся ў канцы матча, а проста збянтэжыўся. Я не кантраляваў белы шар, і гэта ўплывала і на маю атаку і на адыгрышы. З-за гэтага сёння я выглядаў трохі недарэчна».

Пасля перапынку чэмпіён свету 2005 года выканаў некалькі паспяховых дальніх удараў і кароткіх атак, а пры ліку 0:12 Ніл памыліўся на дальнім чырвоным і зноў аддаў пазіцыю праціўніку, які выканаў брэйк у 41 ачко, але памыліўся на чорным. Пры ліку 56:7 Шон Мёрфі пайшоў на дальні ўдар і памыліўся, дазволіўшы апаненту пачаць атаку ўдарам у сярэднюю лузу і забіць астатнія чырвоныя і апошні жоўты шар, скараціўшы адставанне да 33:56, аднак на апошні зялёны аўстралійскі спартсмен не выйшаў і адыгрываўся, пасля чаго англічанін выканаў няўдалы адыгрыш і пакінуў зялёны шар каля лузы, і Робертсан забіў яго, але біток закаціўся ў супрацьлеглую лузу і яго адставанне склала 27 балаў пры 25 на стале. Шон забіў зялёны з сектара D, павялічыўшы адрыў да 30 ачкоў, пасля чаго чэмпіён свету 2010 года забіў руды шар і паставіў снукер на сінім, атрымаўшы 5 штрафных ачкоў пасля памылкі апанента, а пасля забіў сіні і спрабаваў паставіць снукер на перадапошнім каляровым шары, аднак Мёрфі шыкоўным ударам забіў ружовы і скончыў доўгі 39-хвілінны фрэйм, скараціўшы адставанне да аднаго ачка — 2:3. Брытанец пачаў атаку ў самым пачатку шостай партыі, забіўшы дальні чырвоны і павёўшы серыю, аднак пры ліку 43:0 памыліўся пры ўдары з рэстам і пакінуў раскрытую пазіцыю праціўніку, які павёў зваротны брэйк і, забіўшы пры ліку 52:43 апошні чырвоны выдатным ударам і сарваўшы апладысменты, здзейсніў клірэнс у 85 ачкоў і вярнуў сабе перавагу ў два фрэймы. У сёмай партыі ўзнікла патавая сітуацыя пры ліку 4:0 на карысць Шона і праціўнікі пагадзіліся на яе перагулёўку, у пачатку якой Мёрфі забіў дальні чырвоны, але адразу памыліўся на чорным шары і пакінуў пазіцыю апаненту, які выканаў чарговы клірэнс у 127 балаў і зрабіў лік 5:2 на сваю карысць. У восьмым фрэйме Ніл памыліўся падчас тактычнай барацьбы, аддаўшы апаненту 4 ачкі, а пазней атакаваў і не забіў чырвоны ў сярэдзіну, пакінуўшы Шону пазіцыю для брэйка. Англійскі снукерыст набраў 31 ачко, але не давёў біток да выхаду на чорны і быў вымушаны адыгрывацца, а пры ліку 1:35 яго апанент пачаў атаку, але, набраўшы 5 балаў, памыліўся пры гульні чырвонага ў бліжні вугал, пасля чаго Мёрфі павёў яшчэ адну серыю і набраў 21 ачко, зрабіўшы лік 56:6 і пакінуўшы на стале 59 ачкоў. Шон памыліўся на дальнім удары, дазволіўшы Нілу набраць 16 балаў у падыходзе, а пазней няўдала выканаў адыгрыш, пакінуўшы чырвоны шар каля сярэдняй лузы, і аўстраліец выканаў яшчэ адзін падыход, набраўшы 13 ачкоў і скараціўшы адставанне ў фрэйме да ліку 35:56, пасля чаго дапусціў памылку пры гульні апошняга жоўтага ў дальнюю лузу. Услед за гэтым рушыла цэлая чарада памылак на жоўтым шары: спачатку снукерысты па чарзе не забілі жоўты ў левую сярэднюю лузу, а пасля Шон памыліўся і пры гульне ў левы дальні вугал, дазволіўшы Робертсану нарэшце забіць жоўты ў правую сярэднюю лузу і, зачысціўшы ўсе каляровыя шары, якія стаялі на сваіх пазнаках, перамагчы ў восьмым фрэйме з лікам 62:56 і ў матчы з лікам 6:2. Такім чынам, аўстралійскі снукерыст у другі раз запар выйшаў у фінал найбуйнейшага запрашальнага снукернага спаборніцтва і меў магчымасць стаць чацвёртым снукерыстам у гісторыі, якому ўдалося абараніць тытул Мастэрс[242][243][244][246][247][248][249].

19 студзеня, 13.00. Рэферы: Ян Вярхаас
Ніл Робертсан (1)
Сцяг Аўстраліі Аўстралія
6–2 Шон Мёрфі (5)
Сцяг Англіі Англія
100-1 (84), 10-72, 132-0 (132), 81-72, 47-69, 85-43 (85), 127-1 (127), 62-56
Соценныя серыі: Робертсан: 132, 127

Сцяг Англіі Марк Сэлбі — Сцяг Шатландыі Грэм Дот[правіць | правіць зыходнік]

Праціўнік Ніла Робертсана па фіналу вызначаўся ў матчы вячэрняй сесіі сёмага гульнявога дня паміж Маркам Сэлбі, лідарам сусветнага рэйтынгу і пераможцам першага турніру Трайной кароны ў сезоне[18][43], і 12-м сеяным спаборніцтва Грэмам Дотам, які ўпершыню дайшоў да паўфіналу Мастэрс. Снукерысты 14 разоў перасякаліся паміж сабой раней, і 10 разоў перамогу атрымліваў Сэлбі, уключаючы абодва матчы ў сезоне 2012/2013: на чэмпіянаце свету па снукеры з шасцю чырвонымі шарамі (6:3) і ў фінале адкрытага чэмпіянату Мюнхена за тыдзень да Мастэрс (4:3). На рэйтынгавым узроўні англічанін перамагаў Дота чатыры разы з сямі паядынкаў, уключаючы тры апошнія рэйтынгавыя матчы, а таксама гульню другога раўнда чэмпіянату свету 2009 года (13:10). У сваю чаргу Грэм Дот быў мацней за праціўніка ў паўфінале чэмпіянату свету 2010 года (17:14), калі выйшаў у свой трэці фінал найбуйнейшага снукернага спаборніцтва[251][252]. Паводле вынікаў двух першых матчаў на турніры апаненты мелі амаль роўныя паказчыкі агульнай выніковасці і паспяховых дальніх удараў з невялікай перавагай Марка Сэлбі ў абодвух крытэрыях — 88% сураць 86% і 56% супраць 53% адпаведна. Аднак Грэм быў больш паспяховым пры адыгрышах, меўшы 83% паспяховых абарончых удараў супраць 73% у Сэлбі. У чвэрцьфінальным матчы супраць Трампа шатландзец зрабіў сваю першую і адзіную на Мастэрс 2013 соценную серыю; Сэлбі не выканаў ніводнага сэнчуры-брэйка ў першых двух паядынках першынства[253][254][241].

«Я дрэнна спаў мінулай ноччу,а перад матчам выпіў баначку «Рэд Бул», але па-ранейшаму адчуваў стомленасць. Я беспаспяхова спрабаваў сканцэнтравацца і адчуваў дыскамфорт. Чым больш я стараўся засяродзіцца, тым больш выбіваўся з сіл. Звычайна, калі я прайграваю з лікам 1:4, я адчуваю, што магу выйграць, але не сёння. Грэм выдатна гуляў да перапынку, але потым яго снукер быў няякасным».

«Спадзяюся, заўтра я буду свяжэй. Будзе цяжка, супраць Ніла прыйдзецца гуляць у 10 разоў лепш. І калі мне ўдасца прыйсці ў сябе і паспаць — гэта будзе выдатны матч. Я пастараюся атрымліваць асалоду ад фінальнай гульні. Я не атрымліваў асалоду ад таго, што было сёння ўвечары».

Марк дапускаў памылкі ў пачатку паядынку, у той час як яго апанент гуляў трапна, выканаўшы два выніковыя падыходы, а пры ліку 18:0 паставіў выдатны снукер за руды шар, які стаяў побач з левай дальняй лузай, атрымаўшы 4 штрафныя ачкі пасля памылкі англічаніна і пазіцыю для атакі, якая дазволіла яму правесці серыю ў 29 балаў і зрабіць лік у першым фрэйме 51:0. Пасля гэтага 29-гадовы Сэлбі паставіў выдатны снукер за жоўты шар, вымусіўшы праціўніка пакінуць чырвоныя шары на гульні пасля выхаду, і павёў зваротную атаку, выканаўшы выдатную серыю ў 54 балы і зачысціўшы стол да апошняга шара, але агаломшыў гледачоў памылкай пры гульне простага чорнага шара саз сваёй пазнакі і аддаў партыю, пакінуўшы шар каля лузы. Пасля першага ўдару Грэма ў другім фрэйме біток упаў у лузу, а таксама на гульне застаўся чырвоны шар для пачатку атакі, што дазволіла лідару сусветнага рэйтынгу аформіць серыю ў 79 ачкоў, пакінуўшы чатыры чырвоных на стале, і зраўняў лік — 1:1. У пачатку трэцяй партыі шатландскі снукерыст выканаў цудоўны дабл у сярэднюю лузу, які дазволіў яму пачаць атаку, і аформіў першы сэнчуры ў матчы, 111 ачкоў, зачысціўшы стол да апошняга сіняга шара. Пасля адыгрышаў і некалькіх няўдалых спроб пачаць атаку ў пачатку чацвёртага фрэйма Марк Сэлбі спрабаваў забіць шар у сярэднюю лузу, але памыліўся і даў магчымасць пачаць атаку апаненту, які правёў яшчэ адзін пераможны брэйк, 75 ачкоў, пакінуўшы толькі два чырвоных на стале, і павялічыў адрыў у паядынку да дзвюх партый — 3:1. Пры ліку 1:8 у пачатку пятага фрэйма Дот, паказчык выніковасці якога перавышаў 90%, паставіў выдатны снукер за сіні шар, які стаяў каля правай дальняй лузы і атрымаў 4 штрафныя балы пасля памылкі апанента, а таксама пазіцыю для атакі, якая дазволіла яму набраць 24 ачкі. а пазней пры ліку 29:9 ён зноў атрымаў чырвоны шар на гульне пасля няўдалага адыгрыша праціўніка і павялічыў адрыў у партыі да 42 балаў пры 6 чырвоных на стале. Пры ліку 51:9 35-гадовы шатландзец выканаў шыкоўную рэзку, забіўшы дальні чырвоны ў бліжні левы вугал, але біток заляцеў у дальнюю левую лузу, пасля чаго пераможца чэмпіянату Вялікабрытаніі атрымаў 4 бала і дальнім ударам з сектара D пачаў атаку, набраўшы 20 ачкоў і пакінуўшы два чырвоныя на стале. Грэм дапускаў памылкі пры адыгрышах і аддаў праціўніку апошнія чырвоныя шары, пасля якіх Марк не забіваў каляровыя, а, калі ён памыліўся пры гульне рудога шара, чэмпіён свету 2006 года атрымаў магчымасць забіць апошні жоўты і набраў 9 балаў за жоўты, зялёны і руды шары, пакінуўшы на стале 18 ачкоў пры ліку 60:35 на сваю карысць. Сэлбі ўдалося паставіць апаненту снукер на трох шарах і атрымаць 5 штрафных ачкоў, пасля чаго ён забіў сіні, але не здолеў паставіць снукер на ружовым, бо перадапошні каляровы шар дастаўся Грэму Доту, які забіў яго дальнім ударам і пакінуў за сабой пяты фрэйм, які доўжыўся больш за 35 хвілін.

«Памылка на чорным, напэўна, каштавала мне перамогі ў матчы. Калі б я забіў чорны і выйшаў наперад з лікам 5:1, я б не прайграў, але пасля гэтага гульня стала сумнай да слёз».

«Гэта быў нейкі кашмар. Я не ведаю статыстыку, але здаецца, што мой навышэйшы брэйк быў каля 12 балаў. Я проста не мог патрапіць у шары. Альбо чырвоны быў закрыты, чорны быў закрыты, ружовы быў закрыты. У такой гульне мне складана сканцэнтравацца».

«Марк несумненна найлепшы ў свеце ў такіх фрэймах, але я не магу так гуляць. Я не думаю, што сёння была добрая рэклама для снукера. Гэта толькі маё асабістае меркаванне. Я не люблю прымаць удзел у матчах, калі шмат гледачоў пакідаюць арэну падчас гульні. Я не магу вінаваціць Марка, у яго такі стыль гульні».

«У адной з партый я вырашыў проста разбіць шары. Нават у апошнім фрэйме я пайшоў на дальні чырвоны шар, які б ніколі не гуляў у іншым матчы, але я проста не хацеў зноў увязвацца ў абарончую гульню».

Трохразовы фіналіст Мастэрс атрымаў атаку ў пачатку шостай партыі, але, набраўшы 11 балаў, памыліўся на чорным шары з кропкі, аднак адразу зноў атрымаў пазіцыю пасля памылкі праціўніка і павялічыў адрыў да ліку 22:0. 12-ы нумар рэйтынгу забіў дальні чырвоны, пасля чаго набраў 16 ачкоў, але перарэзаў складаны чырвоны шар і дазволіў Сэлбі выканаць яшчэ два выніковыя падыходы, пасля якіх лік стаў 40:16 на карысць англічаніна пры трох чырвоных на стале, аднак Грэм забіў чырвоны з сінім, паставіў выдатны снукер за чорны шар, зарабіўшы 4 штрафныя ачкі пасля памылкі апанента, і, зноў атрымаўшы атаку, здзейсніў серыю ў 17 балаў, выйшаўшы наперад у ліку 43:40 пры чатырох апошніх каляровых на стале. Пасля памылкі Дота на рудым шары Марк забіў яго ў дальні вугал і зрэзаў сіні ў сярэдзіну, аднак няўпэўнена выйшаў на ружовы і не забіў яго, пакінуўшы каля лузы, пасля чаго шатландзец адправіў яго ў дальні кут, але пры ліку 49:49 ня вельмі ўдала выйшаў на апошні чорны, які стаяў на сваёй пазнацы, і памыліўся, пакінуўшы шар каля левай бліжняй лузы і магчымасць праціўніку забіць просты чорны шар і скараціць адставанне да двух фрэймаў — 2:4. Марк цудоўна забіў дальні чырвоны ў самым пачатку наступнай партыі і зрабіў брэйк у 28 балаў, але страціў пазіцыю і паклаў пачатак тактычнага супрацьстаяння, пасля 15 хвілін якога снукерыст з Шатландыі памыліўся пры дальнім удары і дазволіў апаненту пачаць яшчэ адну атаку, а Марк Сэлбі набраў толькі 7 ачкоў і памыліўся пры гульне сіняга ў сярэднюю лузу, пакінуўшы праціўніку шанец на зваротны падыход. Грэм зрабіў серыю ў 12 балаў і адыграўся, а ў выніку наступнай доўгай пазіцыйнай дуэлі англічанін атрымаў дальні шар пры ліку 38:12 і набраў яшчэ 9 ачкоў, пакінуўшы два чырвоных на стале, і, такім чынам, наступны чырвоны шар пасля памылкі Дота стаў для яго фрэйм-болам. Пры ліку 12:52 і адным чырвоным на стале шатладзец выйшаў да стала, каб паспрабаваць вымусіць апанента памыліцца, і атрымаў 4 штрафныя ачкі, дзякуючы снукеру, але пазней выпадкова забіў апошні чырвоны, а пазней згуляў жоўты і зялёны шары, аднак на 51-й хвіліне сёмай партыі Сэлбі забіў дальні руды шар і скараціў адставанне ў матчы да ліку 3:4. У пачатку восьмага фрэйма Марк знайшоў атаку ў дальні вугал і выканаў выдатны ўдар, пасля чаго набраў 17 балаў у падыходзе і зрабіў адыгрыш, а неўзабаве зноў забіў дальні чырвоны і павялічыў адрыў да ліку 29:0. Пазней Грэм памыліўся пры выхадзе з снукера і пакінуў атаку праціўніку, дазволіўшы яму зрабіць лік 41:0, пасля чаго разбіў скупнасць чырвоных і даў Марку магчымасць пачаць пераможную серыю ў 30 балаў і, выйграўшы трэцюю партыю запар, зраўняць лік у паядынку. Пры ліку 6:1 у дзявятым фрэйме Дот паставіў апаненту вельмі складаны снукер і атрымаў 18 штрафных ачкоў у выніку чатырох памылак Сэлбі, а пазней пры ліку 33:2 шатландскі спартсмен памыліўся пры гульні чырвонага шара з рэстам і, раскрыўшы пазіцыю, аддаў атаку апаненту, які здзейсніў брэйк у 53 ачкі, пакінуўшы адзін чырвоны на стале. Грэм забіў апошні чырвоны з рудым, але пасля забітага ім апошняга жоўтага ў лузу ўпаў белы шар, і Марк Сэлбі забіў два першыя каляровыя шары, уключаючы зялёны фрэйм-бол, і зрабіў лік 64:38 пры 22 ачках на стале, аднак яго праціўнік хутка здолеў паставіць снукер і атрымаць 4 ачкі пасля памылкі англійскага снукерыста. Пасля няўдалага адыгрыша Дота на апошнім рудым шары застаўся каля дальняй левай лузы, і Марк мог згуляць яго з сярэдняй дыстанцыі, але дапусціў недаравальную памылку, пасля якой руды шар прыляцеў да бліжняй правай лузы, што дазволіла Грэму забіць усе каляровыя на стале і, зраўняўшы лік у фрэйме, 64:64, дамагчыся перагулёўкі на чорным шары. Пасля некалькіх абарончых удараў Сэлбі памыліўся пры спробе згуляць дадатковы шар, які стаяў на болкернай лініі ў дальні кут і пакінуў чорны каля лузы, а яго апанент забіў яго і зноў выйшаў наперад у паядынку — 5:4. Пасля памылкі шатландца на старце дзясятай партыі Марк атрымаў магчымасць забіць чырвоны ў бліжнюю правую лузу і набраў 25 балаў, пасля чаго пры ліку 4:25 Дот дальнім ударам згуляў цудоўны плант і раскрыў пазіцыю, выканаўшы спліт скупнасці чырвоных, але адразу памыліўся пры гульне рудога шара ў сярэднюю лузу, а снукерыст з Лестэра атрымаў зручную пазіцыю і выканаў брэйк у 65 ачкоў, зноў зраўняўшыся з апанентам і перавёўшы паядынак у вырашальны фрэйм. Грэм Дот дапусціў дзве грубыя памылкі ў пачатку адзінаццатай партыі і пакінуў праціўніку атаку ў левы бліжні кут, пасля чаго Марк аформіў яшчэ адзну паўсоценную серыю, 53 бала, і пакінуў на стале 67 ачкоў пры ліку 60:1, а пазней пасля памылкі апанента згуляў плант, забіўшы фрэйм-бол. Шатландскі снукерыст спрабаваў адыграцца, але пасля забітага чырвонага памыліўся на простым ружовым, у выніку чаго другі паўфінальны паядынак, які доўжыўся больш за чатыры з паловай гадзіны, быў скончаны перамогай Марка Сэлбі, які выйграў пяць з шасці апошніх фрэймаў матча, зрабіўшы лік 6:5, і ў чацвёрты раз у кар'еры выйшаў у фінал турніру Мастэрс[255][256][244][246][257][258][259][260].

19 студзеня, 19.00. Рэферы: Леа Скальян
Марк Сэлбі (3)
Сцяг Англіі Англія
6-5 Грэм Дот (12)
Сцяг Шатландыі Шатландыя
54-58 (54 Сэлбі), 83-0 (79), 0-111 (111), 0-79 (75), 45-66, 56-49, 56-28, 71-0, 64-71 (53 Сэлбі), 90-5 (65), 62-2 (53)
Соценныя серыі: Дот: 111

Фінальная гульня[правіць | правіць зыходнік]

Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан — Сцяг Англіі Марк Сэлбі[правіць | правіць зыходнік]

Пераможца турніру Марк Сэлбі

20 студзеня ў Аляксандра-палацы прайшоў фінальны матч турніру Мастэрс паміж леташнім пераможцам турніру аўстралійцам Нілам Робертсанам і двухразовым чэмпіёнам Маркам Сэлбі з Англіі. На коне гэтага матчу да 10 перамог быў прыз у £175,000. Гульня складалася з двух сесій. Снукерысты да гэтага 11 разоў гулялі паміж сабой, аднойчы згуляўшы ўнічыю, і ў 8 выпадках перамогу атрымліваў Сэлбі, уключаючы перамогі ў дзвюх адзіных рэйтынгавых гульнях: на адкрытым чэмпіянаце Уэльса ў 2006 (5:3) і ў чвэрцьфінале чэмпіянату Вялікабрытаніі 2012 (6:4), які быў апошняй сустрэчай спартсменаў. Робертсан толькі два разы быў мацней за Сэлбі, уключаючы адзін з двух паядынкаў у сезоне 2012/2013: у рамках прэм'ер-лігі аўстралійскі снукерыст перайграў апанента з лікам 5:1[261]. Выйшаўшы ў фінальны паядынак турніру ў другі раз запар, Ніл меў магчымасць стаць чацвёртым гульцом у гісторыі, які здолеў абараніць тытул Мастэрс, пасля Кліфа Торбурна (1985—1986), Стывена Хендры (1989—1993) і Пола Хантэра (2001—2002). У сваю чаргу Марк Сэлбі, пераможца розыгрышаў 2008 і 2010 гадоў, мог стаць шостым снукерыстам у гісторыі пасля Кліфа Торбурна, Стывена Хендры, Стыва Дэвіса, Пола Хантэра і Роні О’Салівана, якія больш за два разы выйгравалі Мастэрс. Англічанін не прайграў ніводнага афіцыйнага матча з сярэдзіны лістапада, калі саступіў Джэку Лісоўскі на турніры серыі PTC у Балгарыі[127]. Робертсан меў лепшыя за апанента паказчыкі выніковасці і дальніх удараў паводле вынікаў першых трох матчаў — 92% і 72% адпаведна супраць 87% і 53% у Марка Сэлбі, а таксама выканаў 6 соценных серый на шляху да фіналу у той час, як найвышэйшым брэйкам Марка на турніры заставалася серыя ў 86 балаў. У сваю чаргу снукерыст з Англіі меў лепшы працэнт паспяховых адыгрышаў — 76% супраць 70% у праціўніка[262][263].

Дзённая сесія[правіць | правіць зыходнік]

«Я выйграў чэмпіянат Вялікабрытаніі і ўсе казалі, што я выгрыз гэтую перамогу, прыехаўшы сюды, мне таксама прыйшлося пазмагацца ў стартавых матчах, але я рады, што добра згуляў у вялікім фінале. Прыемна згуляць добра для разнастайнасці, пры чым зрабіць гэта на вялікай арэне Мастэрс. Відавочна, я маю шанцы выйграць «Трайную карону», і, вядома, я буду рабіць усё для гэтага».

«Кожны раз, калі мы гуляем на арэне з адным сталом, ёсць пачуццё фінальнага матча. Тут у Лондане заўсёды выдатная публіка, яна дапамагае вам дэманстраваць добрую гульню. Да фіналу Ніл лічыўся гульцом турніру, і я ведаў, што павінен атакаваць, каб перайграць снукерыста такога ўзроўню. Мне ўдавалася гэта ў першай сесіі, але ў канцы я стаміўся. Увечары я адчуваў бадзёрасць, але Ніл даганяў мяне. На шчасце я меў салідную перавагу, каб не саступіць».

«Проста неверагодна. Некалькі месяцаў назад у мяне была траўма шыі, і я не ведаў, калі зноў выйду да стала. А зараз я выйграў чэмпіянат Вялікабрытаніі і Мастэрс. Дзякуй маёй выдатнай камандзе, якая дапамагла мне справіцца з усімі цяжкасцямі».

Пры ліку 5:6 у першай партыі Ніл Робертсан пачаў атаку, забіўшы чырвоны, руды і чырвоны шары, пасля чаго вырашыў гуляць чорны шар у дальні кут і памыліўся, пакінуўшы пазіцыю для брэйка праціўніку, які набраў 28 ачкоў і адыграўся. Пасля нядоўгай пазіцыйнай барацьбы аўстраліец пайшоў на дальні ўдар, але не забіў шар і пакінуў гульню ў сярэднюю лузу Марку, які набраў яшчэ 20 балаў, забіўшы фрэйм-бол, і зрабіў лік 58:11 пры двух чырвоных на стале, пасля чаго Ніл выйшаў да стала, але, забіўшы першы чырвоны, не выйшаў на чорны і не забіў яго даблам, прызнаўшы паразу ў фрэйме. У другой партыі 30-гадовы Робертсан забіў выпадковы шар, пасля чаго памыліўся пры гульні рудога з болкернай лініі і аддаў атаку апаненту, які выканаў выдатны пераможны брэйк у 73 бала і падовіў лік у паядынку — 2:0. Пасля забітага дальняга шара ў пачатку трэцяга фрэйма аўстраліец паставіў складаны снукер за жоўты, і яго 29-гадовы праціўнік, выйшаўшы з яго, пакінуў Нілу атаку, якая дазволіла яму павесці серыю, але пры ліку 23:0 пераможца Мастэрс 2012 года, які яшчэ не прайграў ніводнага матча ў Аляксандра-палацы, дапусціў памылку, перарэзаўшы чырвоны шар у бліжні левы кут, і яшчэ раз пакінуў пазіцыю свайму апаненту, а Марк Сэлбі павёў яшчэ адну серыю і, забіўшы перадапошні чырвоны фрэйм-бол, зачысціў стол да апошняга чорнага шара, аформіўшы свой першы сэнчуры-брэйк на турніры, 102 ачкі, і павялічыўшы свой адрыў у фінале да трох партый. Падчас 20-хвіліннай тактычнай дуэлі ў пачатку чацвёртага фрэйма снукерысты раскрылі пазіцыю зручна для атакі, а пры ліку 5:1 Сэлбі не забіў шар у левую сярэднюю лузу і дазволіў праціўніку здзейсніць серыю ў 78 ачкоў і размачыць лік да перапынку — 1:3. У пачатку наступнай партыі Робертсан забіў дальні чырвоны шар, пасля чаго няўпэўнена выйшаў на чорны і не знуляў яго на складанай рэзцы, дазволіўшы першаму нумару снукернага рэйтынгу павесці яшчэ адзін брэйк і, набраўшы 84 балы і пакінуўшы толькі тры чырвоныя на стале, вярнуць сабе адрыў у тры фрэймы. Марк атрымаў атаку ў самым пачатку шостай партыі, але пасля забітага чырвонага ў дальні вугал памыліўся пры гульні сіняга шара ў сярэднюю лузу, у выніку чаго чэмпіён свету 2010 года павёў брэйк і набраў 45 ачкоў, пасля чаго дапусціў памылку на простым сінім шары. Пры ліку 45:9 аўстраліец памыліўся пры адыгрышы, бо біток сутыкнуўся з ружовым шарам на шляху да дальняга борта, і пакінуў апаненту атаку, а Сэлбі, павёўшы серыю, скараціў адставанне ў партыі да чатырох балаў, але не здолеў зрабіць выхад на апошні чырвоны, адыграўшыся на ім, пасля чаго яго апанент спрабаваў забіць чырвоны ў дальні левы вугал, але дапусціў памылку, што дазволіла англічаніну забіць дальні чырвоны, а таксама зачысціць стол да ружовага шара і зрабіць лік 5:1 на сваю карысць. У сёмай партыі трэці сеяны турніру пакінуў праціўніку дальні шар пасля адыгрыша, забіўшы які Ніл пачаў серыю і набраў 63 бала, пасля чаго памыліўся пры гульне чырвонага ў сярэдзіну і пакінуў шэсць чырвоных шароў на стале, а пры ліку 8:63 Марк забіў чырвоны ў дальнюю лузу і адразу памыліўся на гульне простага сіняга ў сярэдзіну, аддаўшы атаку апаненту, які набраў яшчэ 11 ачкоў і, такім чынам, скараціў адставанне ў матчы да трох фрэймаў. У пачатку восьмай партыі Робертсан зноў забіў дальні чырвоны шар пасля няўдалага стартавага ўдару праціўніка, пры якім біток сутыкнуўся з сінім на шляху да болкернай лініі, але набраў толькі 15 балаў у падыходзе і страціў пазіцыю, не выйшаўшы на чарвоны, пасля чаго Сэлбі памыліўся пры гульне з рэстам і дазволіў аўстралійскаму снукерысту правесці пераможны брэйк у 72 ачкі і ўсталяваць лік 3:5 на табло ў канцы першай гульнявой сесіі фінальнага паядынку.[267].

Вячэрняя сесія[правіць | правіць зыходнік]

«Ён класны гулец, лідар сусветнага рэйтынгу і яго цяжка перамагчы. У мяне былі шанцы ў першай сесіі, проста сёння не мой дзень. Марк караў за памылкі і гуляў вельмі добра, ён заслужыў перамогу».

«Калі б я гуляў так, як у пачатку гэтага тыдня, то мог бы перамагчы. У стартавых фрэймах я стараўся не звяртаць увагі на гульню Марка, ён можа доўга трымаць вас па-за гульнявым сталом. Я хацеў знайсці свой уласны рытм, але памыляўся».

«Увесь тыдзень у мяне былі фантастычныя адыгрышы, але толькі не сёння. Я быў шчаслівы сысці на перапынак пры ліку 3:5. Увечары я гуляў лепш і пры ліку 6:8 зноў вярнуўся ў гульню. Калі б не выпадковы чырвоны шар, лік мог бы скараціцца да 7:8».

«Марк — фантастычны амбасадар нашага спорту. Траўма шыі была жудасная, але цяпер у яго новае жыццё. Ён самы небяспечны апанент, так што я павінен гуляць яшчэ стабільней і шмат трэніравацца».

Ніл Робертсан адкрыў лік у другой гульнявой сесіі выдатным ударам у дальнюю лузу, але памыліўся пасля двух забітых шароў, а пры ліку 8:13 зноў пайшоў на дальні ўдар і, дапусціўшы памылку, аддаў атаку апаненту, які аформіў брэйк у 67 ачкоў і выйграў партыю, павялічыўшы адрыў да ліку 6:3. Адразу пасля стартавага ўдару праціўніка ў дзясятым фрэйме аўстраліец забіў дальні чырвоны і павёў серыю, але, набраўшы 39 балаў, няўдала выйшаў на сіні шар і памыліўся пры гульне каляровага ў дальнюю лузу, услед за чым рушыў падыход Марка Сэлбі, у якім ён набраў 16 ачкоў, пасля чаго забіў белы шар пры дальнім удары. Пры ліку 16:48 англічанін выканаў выдатні ўдар і правёў яшчэ адну атаку, набраўшы 23 бала, а пасля тактычнай барацьбы на апошнім чырвоным шары Ніл пайшоў на складаны ўдар у дальнюю лузу і пакінуў чырвоны каля яе, дазволіўшы апаненту правесці пераможны брэйк у 24 ачкі і адарвацца на чатыры партыі. Пасля пачатковага ўдару Робертсана ў наступным фрэйме Сэлбі адразу забіў дальні шар і набраў 11 балаў, а пры ліку 15:0 зноў пачаў атаку з дальняга чырвонага і павялічыў адрыў да 40 ачкоў. Пасля серыі адыгрышаў пераможца шасці рэйтынгавых турніраў пакінуў апаненту магчымасць атакаваць у сярэднюю лузу, і Марк правёў пераможны брэйк у 32 балы, пакінуўшы тры чырвоныя шары на стале, і лік у паядынку стаў 8:3 на яго карысць. Пасля памылкі Сэлбі на дальнім удары ў дванаццатым фрэйме аўстралійскі спартовец атрымаў магчымасць павесці атаку пры ліку 7:6 і выканаў брэйк у 74 ачкі, скараціўшы адставанне да чатырох партый да канца трэцяй паўсесіі паядынку. У пачатку трынаццатага фрэйма лідар сусветнага рэйтынгу двойчы не патрапіў у шар, які знаходзіўся ў прамой бачнасці, спрабуючы вельмі тонка закрануць яго, а з трэцяй спробы забіў флюк, атрымаўшы адкрытую пазіцыю для серыі, але пры ліку 8:8 памыліўся пры гульні чырвонага ў сярэднюю лузу і дазволіў Нілу Робертсану правесці яшчэ адзін пераможны брэйк, 83 балы, зрабіўшы лік 5:8. Аўстраліец няўдала адыграўся ў пачатку наступнай партыі, пасля чаго яго праціўнік набраў 20 ачкоў і адыграўся, а пазней Марк памыліўся на дальнім шары і даў магчымасць апаненту забіць шар у бліжні вугал і правесці зваротную серыю ў 26 балаў. Пры ліку 24:26 Сэлбі выдатным ударам забіў дальні чырвоны шар і павёў атаку, але, набраўшы 26 ачкоў, памыліўся пры гульне простага чырвонага шара ў бліжні кут, пакінуўшы яго каля лузы і аддаўшы добрую пазіцыю для серыі апаненту, які забіў усе чырвоныя, але няўпэўнена выйшаў на апошні жоўты і недарэзаў яго ў вугал пры ліку 45:50. Пасля снукера на жоўтым шары, які паставіў леташні пераможца Мастэрс, англічанін дапусціў памылку і пакінуў жоўты на гульне, пасля чаго Робертсан згуляў жоўты і зялёны, але памыліўся на рудым, аднак яго праціўнік няўдала адыграўся ад рудога шара, пакінуўшы яго каля дальняй левай лузы і дазволіўшы Нілу згуляць яшчэ два каляровыя шары і адарвацца ў фрэйме на 13 балаў пры ружовым і чорным на стале. Аўстралійскі снукерыст спрабаваў забіць перадапошні шар даблам у сярэднюю лузу, але памыліўся, пакінуўшы магчымасць праціўніку згуляць яго дальнім ударам у бліжнюю правую лузу, аднак Марк не забіў яго, і Ніл Робертсан атрымаў няскладаную гульню ў дальнюю правую лузу і, забіўшы ружовы шар, выйграў трэцюю партыю запар і скараціў адставанне ў матчы да двух ачкоў. Пасля 10-хвіліннай пазіцыйнай барацьбы ў пачатку пятнаццатага фрэйма Ніл дапусціў памылку пры адыгрышы, што дазволіла яго праціўніку пачаць атаку, але пры ліку 24:3 Сэлбі вырашыў гуляць сіні шар у дальнюю лузу і памыліўся, пасля чаго пяты нумар рэйтынгу правёў зваротны падыход, набраўшы 18 ачкоў. Англічанін забіў выпадковы шар, зноў атрымаўшы магчымасць павесці атаку, і павялічыў адрыў да ліку 42:21 пры адным чырвоным на стале, а пазней забіў апошні чырвоны з чорным, зрабіўшы лік 50:21 пры 27 ачках на стале, пасля чаго Робертсан забіў жоўты і няўдала адыграўся на зялёным шары, дазволіўшы Марку забіць і яго, павялічыўшы адрыў да 30 ачкоў пры чатырох апошніх каляровых. Першы сеяны турніру забіў руды шар і спрабаваў знайсці снукер на сінім, але на 36-й хвіліне фрэйма памыліўся пры адыгрышы, і Сэлбі забіў апошні сіні шар, выйграўшы дзявятае ачко ў паядынку — 9:6. У пачатку шаснаццатай партыі Ніл няўдала адыграўся, бо біток патрапіў у губку сярэдняй лузы на шляху да болкернай лініі, і чырвоны ў сярэдзіну праціўніку, які набраў 14 балаў і памыліўся на нескладаным чорным шары, а пасля тактычнай барацьбы пры ліку 14:1 англічанін два разы не патрапіў у чырвоныя пры наяўнасці бачнага шара і з трэцяй спробы згуляў трапна, але пакінуў апаненту гульню ў сярэднюю лузу, аднак Робертсан памыліўся і атака перайшла да Марка. Сэлбі набраў 23 балы, пасля чаго не забіў сіні ў бліжнюю левую лузу, а яго праціўнік не скарыстаўся гэтым промахам, памыліўшыся на простым чырвоным шары і дазволіўшы двухразоваму чэмпіёну турніру набраць яшчэ 15 ачкоў і павялічыць адрыў да ліку 52:9 пры чатырох чырвоных на стале. Пасля серыі адыгрышаў Ніл рызыкаваў, гуляючы даль шар, і памыліўся, дазволіўшы апаненту забіць чырвоны з ружовым і наступны чырвоны шар, які стаў фрэйм-болам для Сэлбі, бо пры 43 ачках на стале лік стаў 60:9. Аўстралійскі гулец спрабаваў зарабіць неабходныя ачкі, але няўдала адыграўся, пасля чаго Марк Сэлбі зрабіў апошні выніковы падыход у 30 балаў, зачысціўшы стол да апошняга чорнага, і давёў паядынак да перамогі з лікам 10:6, выйграўшы Мастэрс 2013 года. Такім чынам, Сэлбі стаў шостым снукерыстам, якому ўдалося выйграць Мастэрс больш за два разы, пасля Кліфа Торбурна, Стывена Хендры, Стыва Дэвіса, Пола Хантэра і Роні О’Салівана. Гэтая перамога працягнула бяспройгрышную серыю англічаніна, якая дайшла да 14 перамог і трэцяга тытула запар (пасля чэмпіянату Вялікабрытаніі і этапу еўрапейскага тура ў Мюнхене). Апроч таго, Сэлбі стаў першым гульцом, каму ўдалося выйграць два тытула Трайной кароны запар з сезона 2002/2003, калі Марк Уільямс выйграў усе турніры Трайной кароны. Перамога на Мастэрс прынесла Марку £175,000, а яго сапернік па фінале атрымаў £85,000[264][265][268][269][270][271][272][273][274][275][276][277].

Апошні фрэйм фінальнага матча Мастэрс 2013 (Ніл Робертсан - Марк Сэлбі)

20 студзеня, 13.00. Рэферы: Тэры Камільеры
Ніл Робертсан (1)
Сцяг Аўстраліі Аўстралія
6–10 Марк Сэлбі (3)
Сцяг Англіі Англія
Статыстыка ігракоў і асабістыя сустрэчы падаюцца ніжэй↓
Дзённая сесія: 12–58, 1–73 (73), 23–102 (102), 83–1 (78), 1–84 (84), 45–69, 74–9 (63), 87–0 (72)
Вячэрняя сесія: 8–80 (67), 48–63, 0–72, 81–6 (74), 91–8 (83), 69–50, 27–58, 9–90
Соценныя серыі: Сэлбі: 102
  1. Пачатак сесіі ўказаны па мясцовым часе (UTC+0).
  2. а б в г д е ё ж з і к л м н Статыстыка падаецца з улікам вынікаў бягучага турніру.
  3. У табліцы прадстаўленыя вынікі па кожным з фрэймаў. У дужках пазначаны серыі, якія перавысілі 50 ачкоў, а таксама аўтар гэтай серыі пры неадназначнасці.

Асноўная сетка[правіць | правіць зыходнік]

[15][278][279][8]

  Першы раўнд
да 6 перамог
Чвэрцьфіналы
да 6 перамог
Паўфіналы
да 6 перамог
Фінал
да 10 перамог
                                     
1  Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан 6  
10  Сцяг Кітая Дзін Цзюньхуэй 5  
  1  Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан 6  
 
  8  Сцяг Паўночнай Ірландыі Марк Ален 5  
8  Сцяг Паўночнай Ірландыі Марк Ален 6
16  Сцяг Англіі Марк Дэвіс 2  
  1  Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан 6  
  5  Сцяг Англіі Шон Мёрфі 2  
5  Сцяг Англіі Шон Мёрфі 6  
11  Сцяг Англіі Рыкі Уолдэн 4  
  5  Сцяг Англіі Шон Мёрфі 6
 
  4  Сцяг Шатландыі Джон Хігінс 5  
4  Сцяг Шатландыі Джон Хігінс 6
14  Сцяг Англіі Алістэр Картэр 3  
  1  Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан 6
  3  Сцяг Англіі Марк Сэлбі 10
3  Сцяг Англіі Марк Сэлбі 6  
9  Сцяг Англіі Сцюарт Бінэм 5  
  3  Сцяг Англіі Марк Сэлбі 6
 
  6  Сцяг Уэльса Марк Уільямс 1  
6  Сцяг Уэльса Марк Уільямс 6
13  Сцяг Уэльса Мэцью Стывенс 4  
  3  Сцяг Англіі Марк Сэлбі 6
  12  Сцяг Шатландыі Грэм Дот 5  
7  Сцяг Шатландыі Стывен Магуайр 5  
12  Сцяг Шатландыі Грэм Дот 6  
  12  Сцяг Шатландыі Грэм Дот 6
 
  2  Сцяг Англіі Джад Трамп 1  
2  Сцяг Англіі Джад Трамп 6
15  Сцяг Англіі Бары Хокінс 5  

Фінал[правіць | правіць зыходнік]

Ніл Робертсан выйшаў у чацвёрты фінал у сезоне 2012/2013. Да гэтага ён атрымаў перамогі на запрашальным General Cup[56] і міні-рэйтынгавым турніры PTC у Гдыні[44], а ў лістападзе дайшоў да фіналу буйнога рэйтынгавага спаборніцтва ў Кітаі, International Championship, але саступіў Джаду Трампу ў вырашальным матчы з лікам 8:10[42]. Для Марка Сэлбі гэты фінал стаў пятым у сезоне. Ён тры разы даходзіў да фінальных паядынкаў турніраў серыі PTC, перамогшы на двух з іх[184][63][113], а таксама атрымаў тытул першага турніру Трайной кароны, чэмпіянату Вялікабрытаніі, дзе адолеў у фінале Шона Мёрфі з лікам 10:6[43].

Аўстраліец у другі раз запар і ў кар'еры дайшоў да фіналу лонданскага запрашальнага спаборніцтва і меў магчымасць стаць чацвёртым снукерыстам у гісторыі, які абараніў тытул Мастэрс[242]. У 2012 годзе ён стаў першым снукерыстам з Аўстраліі, які дайшоў да фінальнага паядынку на Мастэрс, і перайграў у фінале Шона Мёрфі з лікам 10:6[37]. Сэлбі, які ў шосты раз удзельнічаў на турніры, у чацвёрты раз дайшоў да фіналу. У 2008 годзе ён дэбютаваў на Мастэрс і разграміў у фінале Стывена Лі з лікам 10:3[122], пасля чаго дайшоў да фіналу розыгрыша 2009 года, але саступіў Роні О’Салівану — 8:10[40]. У 2010 годзе ён у трэці раз запар выйшаў у фінал Мастэрс, дзе ўзяў рэванш у О'Салівана з лікам 10:9, адыграўшыся пасля адставання 6:9[106].

Для Робертсана фінал Мастэрс стаў пятнаццатым фіналам на прафесйіных турнірах у кар'еры. Да гэтага ён выйграў 12 прафесійных тытулаў і толькі два разы саступаў у вырашальных падянках[55][56]. У прафесійнай кар'еры Марка Сэлбі гэты фінал стаў 23-м, з якіх да гэтага ён выйграў 10 тытулаў, 12 разоў саступіўшы ў фінальных паядынках турніраў[193].

Фінал: да 10 перамог. Рэферы: Тэры Камільеры.
Аляксандра-палац, Лондан, Англія, 20 студзеня 2013
Ніл Робертсан (1)
Сцяг Аўстраліі Аўстралія
6–10 Марк Сэлбі (3)
Сцяг Англіі Англія
Дзённая сесія: 12–58, 1–73 (73), 23–102 (102), 83–1 (78), 1–84 (84), 45–69, 74–9 (63), 87–0 (72)
Вячэрняя сесія: 8–80 (67), 48–63, 0–72, 81–6 (74), 91–8 (83), 69–50, 27–58, 9–84
83 Найвышэйшая серыя 102
0 Соценныя серыі 1
5 Серыі 50+ 4

Серыі, вышэйшыя за 50 ачкоў[правіць | правіць зыходнік]

У 15 матчах Мастэрс 2013 года ігракі аформілі 20 соценных серый, што на адну сотню менш, чым у 2012 годзе[280]. Колькасць серый, большых за 50 ачкоў, дасягнула 94 брэйкаў, што ў сярэднім азначае больш за 6 паўсоценных серый у матчы.

Лідарам па колькасці соценных і паўсоценных брэйкаў стаў фіналіст турніру Ніл Робертсан, які аформіў 18 серый «50+», уключаючы 6 сэнчуры, у чатырох паядынках[54][206][249][277]. Пераможца Мастэрс, Марк Сэлбі, аформіў 14 серый за 50 ачкоў, але толькі адна з іх была соценнай[192][237][260][277]. Прыз за найвышэйшы брэйк, зроблены на Мастэрс, роўны £8000, атрымаў Марк Ален з Паўночнай Ірландыі, які аформіў серыю ў 138 балаў у чвэрцьфінальным матчы супраць Ніла Робертсана[203].

Ніжэй прадстаўлены ўдзельнікі, упарадкаваныя па іх найвышэйшай серыі на турніры. Насупраць пералічаныя ўсе соценныя і паўсоценныя брэйкі кожнага гульца[281][8].

Гулец 50+ 100+ 50-100 Усе серыі 50+
Сцяг Паўночнай Ірландыі Марк Ален 7 2 5 138, 136; 80, 79, 72, 68, 60
Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан 18 6 12 132, 127, 111, 105, 101, 100; 90, 85, 84, 83, 78, 76, 74, 73, 72, 66, 63, 62
Сцяг Шатландыі Стывен Магуайр 4 2 2 131, 110; 65, 56
Сцяг Англіі Шон Мёрфі 6 1 5 130; 85, 79, 77, 70, 66
Сцяг Кітая Дзін Цзюньхуэй 5 2 3 127, 103; 54, 53, 50
Сцяг Шатландыі Джон Хігінс 8 1 7 117; 97, 69, 65, 61, 59, 53, 51
Сцяг Шатландыі Грэм Дот 7 2 5 111, 111; 92, 75, 69, 61, 54
Сцяг Англіі Бары Хокінс 4 1 3 109; 85, 83, 61
Сцяг Англіі Джад Трамп 5 2 3 107, 105; 99, 73, 57
Сцяг Англіі Марк Сэлбі 14 1 13 102; 86, 84, 79, 73, 73, 68, 67, 65, 63, 57, 54, 53, 53
Сцяг Англіі Сцюарт Бінэм 3 0 3 86, 78, 55
Сцяг Англіі Алістэр Картэр 3 0 3 83, 64, 54
Сцяг Уэльса Марк Уільямс 4 0 4 68, 59, 55, 52
Сцяг Уэльса Мэцью Стывенс 3 0 3 67, 59, 55
Сцяг Англіі Рыкі Уолдэн 2 0 2 65, 55
Сцяг Англіі Марк Дэвіс 1 0 1 62
Увогуле 94 20 74 Найвышэйшы брэйк: 138 (Марк Ален)

Статыстыка турніру[правіць | правіць зыходнік]

Марк Сэлбі перамог на Мастэрс у трэці раз у кар'еры пасля турніраў 2008 і 2010 гадоў і стаў шостым снукерыстам у гісторыі, якія перамагалі Мастэрс больш за два разы, пасля Кліфа Торбурна, Стывена Хендры, Стыва Дэвіса, Пола Хантэра і Роні О’Салівана[2][4].

Сэлбі перамог на чацвёртым прафесійным турніры ў сезоне 2012/2013 і на адзінаццатым прафесійным турніры ў кар'еры[193].

Англічанін стаў першым снукерыстам, які выйграў два турніры Трайной кароны запар, з сезона 2002/2003, калі Марк Уільямс атрымаў перамогу на ўсіх турнірах Трайной снукернай кароны[282].

Перамогшы на Мастэрс 2013, Марк выйграў свой чацвёрты тытул на турнірах Трайной кароны, абышоўшы па іх колькасці Тэры Грыфітса, Дуга Маўнджоя, Пола Хантэра і Дзіна Цзюньхуэя, і зраўняўся з Джонам Спэнсэрам і Кліфам Торбурнам. Больш за чатыры тытулы Трайной кароны выйгравалі толькі Стывен Хендры (18), Стыў Дэвіс (15), Джо Дэвіс (15), Роні О’Саліван (12), Джон Хігінс (9), Джон Палмэн (8), Фрэд Дэвіс (8), Рэй Рыярдан (7), Марк Уільямс (6) і Алекс Хігінс (5)[283].

Статыстыка гульцоў[правіць | правіць зыходнік]

[8][284]

Ігрок Апошні матч М В П Ф ВФ ПФ 50+ 100+ НС Ф/50+ Ф/100+ ПГ (£)
Сцяг Англіі Марк Сэлбі Фінал: Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан 10:6 4 4 0 45 28 17 62.2% 14 1 102 3,21 45 175,000
Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан Фінал: Сцяг Англіі Марк Сэлбі 6:10 4 3 1 46 24 22 52.2% 18 6 132 2,56 7,67 85,000
Сцяг Шатландыі Грэм Дот 1/2 фіналу: Сцяг Англіі Марк Сэлбі 2:6 3 2 1 29 17 12 58.6% 7 2 111 4,14 14,5 40,000
Сцяг Англіі Шон Мёрфі 1/2 фіналу: Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан 2:6 3 2 1 29 14 15 48.3% 6 1 130 4,83 29 40,000
Сцяг Паўночнай Ірландыі Марк Ален 1/4 фіналу: Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан 5:6 2 1 1 19 11 8 57.9% 7 2 138 2,71 9,5 20,000
Сцяг Шатландыі Джон Хігінс 1/4 фіналу: Сцяг Англіі Шон Мёрфі 5:6 2 1 1 20 11 9 55% 8 1 117 2,5 20 20,000
Сцяг Уэльса Марк Уільямс 1/4 фіналу: Сцяг Англіі Марк Сэлбі 1:6 2 1 1 17 7 10 41.2% 4 0 68 4,25 20,000
Сцяг Англіі Джад Трамп 1/4 фіналу: Сцяг Шатландыі Грэм Дот 1:6 2 1 1 18 7 11 38.9% 5 2 107 3,6 9 20,000
Сцяг Кітая Дзін Цзюньхуэй 1/8 фіналу: Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан 5:6 1 0 1 11 5 6 45.5% 5 2 127 2,2 5,5 9,000
Сцяг Шатландыі Стывен Магуайр 1/8 фіналу: Сцяг Шатландыі Грэм Дот 5:6 1 0 1 11 5 6 45.5% 4 2 131 2,75 5,5 9,000
Сцяг Англіі Бары Хокінс 1/8 фіналу: Сцяг Англіі Джад Трамп 5:6 1 0 1 11 5 6 45.5% 4 1 109 2,75 11 9,000
Сцяг Англіі Сцюарт Бінэм 1/8 фіналу: Сцяг Англіі Марк Сэлбі 5:6 1 0 1 11 5 6 45.5% 3 0 86 3,67 9,000
Сцяг Уэльса Мэцью Стывенс 1/8 фіналу: Сцяг Уэльса Марк Уільямс 4:6 1 0 1 10 4 6 40% 3 0 67 3,33 9,000
Сцяг Англіі Рыкі Уолдэн 1/8 фіналу: Сцяг Англіі Шон Мёрфі 4:6 1 0 1 10 4 6 40% 2 0 65 5 9,000
Сцяг Англіі Алістэр Картэр 1/8 фіналу: Сцяг Шатландыі Джон Хігінс 3:6 1 0 1 9 3 6 33.3% 3 0 83 3 9,000
Сцяг Англіі Марк Дэвіс 1/8 фіналу: Сцяг Паўночнай Ірландыі Марк Ален 2:6 1 0 1 8 2 6 25% 1 0 62 8 9,000

Статыстыка паводле краін[правіць | правіць зыходнік]

Краіна 1/8 фіналу Чвэрцьфіналы Паўфіналы Фінал
КУ КУ КУ КУ
Сцяг Англіі Англія 8 50 3 37,5 2 50 1 50
Сцяг Аўстраліі Аўстралія 1 6,25 1 12,5 1 25 1 50
Сцяг Шатландыі Шатландыя 3 18,75 2 25 1 25 0 0
Сцяг Уэльса Уэльс 2 12,5 1 12,5 0 0 0 0
Сцяг Паўночнай Ірландыі Паўночная Ірландыя 1 6,25 1 12,5 0 0 0 0
Сцяг Кітая Кітай 1 6,25 0 0 0 0 0 0

Агульная статыстыка[правіць | правіць зыходнік]

1/8 фіналу Чвэрцьфіналы Паўфіналы Фінал Увогуле
Колькасць ігракоў 16 8 4 2 16
Колькасць матчаў 8 4 2 1 15
Колькасць фрэймаў 81 (88) 36 (44) 19 (22) 16 (19) 152 (173)
Сярэдняя колькасць фрэймаў у матчы 10,13 9 9,5 16
Самая буйная перамога 6:2 (1) 6:1 (2) 6:2 (1) 10:6 (1) 6:1 (2)
Колькасць матчаў з вырашальнымі партыямі 4 2 1 0 7
Колькасць серый 50+ 54 20 11 9 94
Колькасць соценных серый 11 5 3 1 20
Найвышэйшая серыя 136 (М. Ален) 138 (М. Ален) 132 (Н. Робертсан) 102 (М. Сэлбі) 138 (М. Ален)
Сярэдняя колькасць паўсоценных серый у матчы 6,75 5 5,5 9 6,27
Сярэдняя колькасць соценных серый у матчы 1,38 1,25 1,5 1 1,33
Ф/50+ 1,5 1,8 1,73 1,78 1,62
Ф/100+ 7,36 7,2 6,33 16 7,6

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. The Masters Snooker Relocates to Alexandra Palace for 2012. Alexandra Palace. Архівавана з першакрыніцы 29 лістапада 2014. Праверана 5 жніўня 2011.
  2. а б в г Tournaments - History - Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2015. Праверана 19 студзеня 2015.
  3. а б Hall of Fame (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 8 ліпеня 2014. Праверана 22 студзеня 2015.
  4. а б в The Masters – History. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 3 лютага 2014. Праверана 25 кастрычніка 2011.
  5. а б The Masters(недаступная спасылка). Snooker Scene. Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2013. Праверана 20 студзеня 2012.
  6. а б 2013 Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2015. Праверана 19 студзеня 2015.
  7. Tournament Calendar 2012/2013. Snooker.org. Праверана 4 чэрвеня 2012.
  8. а б в г д Betfair Masters (2013). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014. Праверана 8 лістапада 2012.
  9. Betfair Sponsor The Masters (англ.). World Snooker (8 лістапада 2012). Архівавана з першакрыніцы 11 лістапада 2014.
  10. а б Prize Money. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 14 снежня 2013. Праверана 13 студзеня 2013.
  11. а б Prize Money. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 20 лютага 2014. Праверана 2 красавіка 2013.
  12. а б Prize Money. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 26 студзеня 2013. Праверана 19 лістапада 2012.
  13. а б Prize Money. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2013. Праверана 22 жніўня 2012.
  14. 2003 Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2015. Праверана 22 студзеня 2015.
  15. а б 2013 Betfair Masters draw and format. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 24 снежня 2013. Праверана 8 лістапада 2012.
  16. World Snooker Statement - Ronnie O'Sullivan (англ.). World Snooker (6 лістапада 2012). Архівавана з першакрыніцы 13 кастрычніка 2013.
  17. WPBSA Statement - Stephen Lee (англ.). World Snooker (12 кастрычніка 2012). Архівавана з першакрыніцы 7 красавіка 2014.
  18. а б в г д е ё ж з і к л м н о п р с т у World Rankings after Euro Tour 6 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2013. Праверана 15 студзеня 2015.
  19. Tournament Record - Ronnie O'Sullivan in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 22 студзеня 2015.
  20. а б в г д е ё ж Tournament Record - John Higgins in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 14 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  21. а б в г д е ё Tournament Record - Mark Williams in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  22. а б в г д е ё ж Tournament Record - Graeme Dott in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  23. а б в г Tournament Record - Matthew Stevens in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  24. Tournament Record - Steve Davis in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2015. Праверана 22 студзеня 2015.
  25. Tournament Record - Stephen Hendry in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2015. Праверана 22 студзеня 2015.
  26. Tournament Record - Jimmy White in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2015. Праверана 22 студзеня 2015.
  27. а б в г Tournament Record - Ricky Walden in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  28. а б в Tournament Record - Mark Davis in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  29. а б в г д е ё ж Tournament Record - Mark Selby in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  30. а б в г д е ё Tournament Record - Neil Robertson in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 15 студзеня 2015.
  31. а б Tournament Record - Ding Junhui in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 14 студзеня 2015. Праверана 15 студзеня 2015.
  32. Terry Camilleri (англ.). Pro Snooker Blog. Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2015.
  33. Leo Scullion (англ.). Pro Snooker Blog. Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2015.
  34. Jan Verhaas (англ.). Pro Snooker Blog. Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2015.
  35. Masters 2013 Tickets (англ.). alexandrapalace.com. Архівавана з першакрыніцы 19 лістапада 2012.
  36. а б в г д е Ladbrokes Mobile Masters (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 9 лістапада 2014. Праверана 19 студзеня 2015.
  37. а б в г д е ё ж з і к л BGC Masters (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2013. Праверана 19 студзеня 2015.
  38. Masters 2004 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2014. Праверана 19 студзеня 2015.
  39. а б в г д Masters 2007 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 11 жніўня 2014. Праверана 19 студзеня 2015.
  40. а б в г д е ё ж Masters 2009 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 11 жніўня 2014. Праверана 19 студзеня 2015.
  41. а б в Head-to-Head: Neil Robertson vs Ding Junhui (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 15 студзеня 2015. Праверана 15 студзеня 2015.
  42. а б в г д International Championship (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 17 ліпеня 2014. Праверана 19 студзеня 2015.
  43. а б в г д е ё ж з і к л м н о п williamhill.com UK Championship (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014. Праверана 19 студзеня 2015.
  44. а б Betfair European Tour Event Two (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 23 ліпеня 2014. Праверана 19 студзеня 2015.
  45. Guotai Liquor Asian Players Tour Championship Event Two (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 18 ліпеня 2014. Праверана 19 студзеня 2015.
  46. Betfair European Tour Event Five (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 15 ліпеня 2014. Праверана 19 студзеня 2015.
  47. а б Masters Snooker Live Stream Order of Play - Sunday January 13 (англ.). snooker-news.com (12 студзеня 2013).(недаступная спасылка)
  48. а б Stunning Robertson Fight-Back Downs Ding (англ.). World Snooker (13 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 7 лютага 2013.
  49. а б Snooker - Robertson edges Ding in Masters thriller (англ.). Eurosport (13 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 28 студзеня 2015.
  50. а б в Masters Snooker 2013: Neil Robertson edges Ding Junhui (англ.). BBC Sport (13 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 10 студзеня 2014.
  51. а б Robertson Wins Thriller, Allen Next (англ.). Pro Snooker Blog (14 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 16 мая 2013.
  52. Neal Robertson reels of three frames on the trot to get past Ding Junhui in opening round of the Snooker Masters (англ.). RTE Sport (13 студзеня 2013).
  53. а б Snooker: Robertson and Allen progress (англ.). tibsnews.com (14 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 28 студзеня 2015.
  54. а б Robertson - Ding (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  55. а б в г д Career-total Statistics for Neil Robertson - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 15 студзеня 2015.
  56. а б в г д е General Cup 2012 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 20 ліпеня 2014. Праверана 15 студзеня 2015.
  57. Career-total Statistics for Ding Junhui - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 14 студзеня 2015. Праверана 15 студзеня 2015.
  58. а б Official world rankings issued after the International Championship 2012. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association (5 лістапада 2012). Архівавана з першакрыніцы 6 лістапада 2012. Праверана 6 лістапада 2012.
  59. 2002 Benson and Hedges Championship (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2015. Праверана 20 студзеня 2015.
  60. а б Benson & Hedges Masters 2003 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 8 ліпеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  61. а б в г Tournament Record - Mark Allen in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 14 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  62. а б в г Head-to-Head: Mark Allen vs Mark Davis (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  63. а б в Betfair European Tour Event Three (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 14 ліпеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  64. williamhill.com UK Championship (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 8 ліпеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  65. а б в Betfred.com World Championship (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 8 ліпеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  66. а б в SangSom 6 Red World Championship (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 4 верасня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  67. а б в г д е Wuxi Classic (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 12 ліпеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  68. а б в Australian Goldfields Open (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 15 ліпеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  69. а б Allen sets up Robertson clash at Masters (англ.). Eurosport (14 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 28 студзеня 2015.
  70. Мастэрс 2013. Дзень 1-ы (англ.). top-snooker.com/ (13 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2013.
  71. [www.6redworldchampionships.com 6 Red World Championship] (англ.). 6redworldchampionships.com. Архівавана з першакрыніцы 14 красавіка 2010.
  72. Masters Snooker 2013: Mark Allen hits reds with rest (англ.). BBC Sport (13 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2015.
  73. Allen Looks Sharp In Davis Win (англ.). World Snooker (13 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 12 красавіка 2013.
  74. Mark Allen through to quarter-final of Snooker Masters after 6-2 win over Mark Davis (англ.). RTE Sport (13 студзеня 2013).
  75. Allen - Davis (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  76. а б Career-total Statistics for Mark Allen - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 14 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  77. Career-total Statistics for Mark Davis - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  78. Benson & Hedges Masters 1999 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 30 чэрвеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  79. а б в SAGA Insurance Masters 2006 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  80. а б 1995 Benson & Hedges Masters (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 11 жніўня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  81. Rileys Club Masters 2005 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 11 жніўня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  82. 1999 Benson and Hedges Championship (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2015. Праверана 20 студзеня 2015.
  83. а б в Tournament Record - Allister Carter in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  84. а б в Head-to-Head: John Higgins vs Ali Carter (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  85. а б в г д е Bank of Communication Shanghai Masters (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 10 ліпеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  86. а б Players Tour Championship Event Four (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 12 ліпеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  87. UK Snooker Championship 2012: Shaun Murphy beats Ali Carter (англ.). BBC Sport (7 снежня 2012). Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2015.
  88. Championship League - Group 1 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  89. Championship League - Group 2 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 8 ліпеня 2014. Праверана 20 студзеня 2015.
  90. Higigns v Carter Preview (англ.). World Snooker (14 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 15 студзеня 2013.
  91. John Higgins v Ali Carter Live Stream Masters Snooker Preview (англ.). snooker-news.com (14 студзеня 2013).
  92. а б Masters Snooker Live Stream Order of Play - Monday January 14 (англ.). snooker-news.com (14 студзеня 2013).(недаступная спасылка)
  93. а б Higgins Gets Carter Despite Slow Start (англ.). World Snooker (14 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 6 сакавіка 2013.
  94. а б в Masters snooker 2013: John Higgins and Graeme Dott progress (англ.). BBC Sport (14 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2014.
  95. Higgins hits back to sink Carter at Masters (англ.). Eurosport (14 студзеня 2013).
  96. а б в г Trump Survives Hawkins Scare, Dott Next (англ.). Pro Snooker Blog (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 16 мая 2013.
  97. John Higgins recovers from slow start to beat Ali Carter in first round of the Betfair Masters (англ.). RTE Sport (14 студзеня 2013).
  98. Higgins Masters Carter with fine victory to book last eight place at Alexandra Palace (англ.). dailymail.co.uk (14 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 13 лютага 2013.
  99. а б Higgins downs Carter in Masters (англ.). sportinglife.com (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 20 сакавіка 2013.
  100. Higgins beats Carter to reach quarter-finals (англ.). Setanta Sports (14 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 27 студзеня 2015.
  101. Higgins - Carter (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  102. а б Career-total Statistics for John Higgins - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 14 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  103. а б Хэйтан, Эрык (2004). The CueSport Book of Professional Snooker. Сафалк: Rose Villa Publications. pp. 165–167. ISBN 978-0-9548549-0-4.
  104. а б Chinalife Xingpai Hainan Classic (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 3 кастрычніка 2012. Праверана 16 студзеня 2015.
  105. Career-total Statistics for Allister Carter - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  106. а б в г Masters 2010 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 14 ліпеня 2014. Праверана 22 студзеня 2015.
  107. а б Tournament Record - Stephen Maguire in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  108. Maguire v Dott Preview (англ.). World Snooker (14 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2013.
  109. а б в Head-to-Head: Stephen Maguire vs Graeme Dott (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  110. Stephen Maguire - Season 2012-2013 (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 21 студзеня 2015. Праверана 22 студзеня 2015.
  111. Players Tour Championship Event One (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 14 ліпеня 2014. Праверана 22 студзеня 2015.
  112. Players Tour Championship Event Two (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 15 ліпеня 2014. Праверана 22 студзеня 2015.
  113. а б Betfair European Tour Event Six (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 8 ліпеня 2014. Праверана 22 студзеня 2015.
  114. а б Gritty Dott Edges Out Maguire (англ.). World Snooker (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2014.
  115. а б Snooker - Dott edges out Maguire at Masters (англ.). Eurosport (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 28 студзеня 2013.
  116. Snooker: Dott dumps out Maguire (англ.). tibsnews.com (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 28 студзеня 2015.
  117. Maguire - Dott (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  118. Career-total Statistics for Stephen Maguire - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  119. а б в Career-total Statistics for Graeme Dott - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  120. Official Rankings. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 29 сакавіка 2007. Праверана 22 студзеня 2015.
  121. 2007 Masters Qualifying Event (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2015. Праверана 22 студзеня 2015.
  122. а б в Masters 2008 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2014. Праверана 22 студзеня 2015.
  123. а б Tournament Record - Barry Hawkins in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  124. 2008 Masters Qualifying Event (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2015. Праверана 22 студзеня 2015.
  125. Rankings after 2011 World Championship. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association (4 мая 2011). Архівавана з першакрыніцы 19 сакавіка 2012. Праверана 4 мая 2011.
  126. а б в Head-to-Head: Judd Trump vs Barry Hawkins (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  127. а б Betfair European Tour Event Four (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 15 ліпеня 2014. Праверана 22 студзеня 2015.
  128. Trump v Hawkins Preview. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 14 красавіка 2013. Праверана 22 студзеня 2015.
  129. Judd Trump v Barry Hawkins Live Stream Masters Snooker Preview (англ.). snooker-news.com (15 студзеня 2013).(недаступная спасылка)
  130. а б Masters Snooker Live Stream Order of Play - Tuesday January 15 (англ.). snooker-news.com (14 студзеня 2013).(недаступная спасылка)
  131. а б Trump Survives Thriller Against Hawkins (англ.). World Snooker (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 26 студзеня 2013.
  132. а б Masterful Trump comeback sees off Hawkins (англ.). Eurosport (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 23 студзеня 2015.
  133. а б Masters snooker 2013: Judd Trump survives Barry Hawkins scare (англ.). BBC Sport (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 23 студзеня 2015.
  134. а б Masters snooker 2013: Judd Trump and Shaun Murphy through (англ.). BBC Sport (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2014.
  135. а б Judd Trump spikes Barry Hawkins with Masters fightback (англ.). rte.ie (16 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 9 лютага 2013.
  136. Top Trump Edges Hawkins With Sensational Fightback (англ.). snooker-news.com (15 студзеня 2013).
  137. Trump - Hawkins (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  138. а б Career-total Statistics for Judd Trump - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  139. Career-total Statistics for Barry Hawkins - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  140. а б Tournament Record - Judd Trump in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  141. 2000 Benson and Hedges Championship (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2015.
  142. а б Embassy World Championship 2005 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 29 верасня 2014.
  143. а б в г д е Tournament Record - Shaun Murphy in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  144. Roewe Shanghai Masters 2008 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 19 жніўня 2014.
  145. а б в Head-to-Head: Shaun Murphy vs Ricky Walden (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  146. Murphy v Walden Preview (англ.). World Snooker (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 26 студзеня 2013.
  147. а б Murphy Gets Better Of Sporting Walden (англ.). World Snooker (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2013.
  148. а б Murphy fends off Walden to secure Higgins match (англ.). Eurosport (16 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2013.
  149. Maplin UK Championship 2008 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2014.
  150. Shaun Murphy: 'Football has gone to pot!' (англ.). dailystar.co.uk (13 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2015.
  151. Snooker: Murphy stumbles past Walden (англ.). tibsnews.com (16 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2015.
  152. Murphy - Walden (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  153. а б в Career-total Statistics for Shaun Murphy - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  154. Career-total Statistics for Ricky Walden - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 16 студзеня 2015.
  155. Results(недаступная спасылка). Global Snooker. Архівавана з першакрыніцы 13 красавіка 2010. Праверана 17 April 2010.
  156. 1994 Benson and Hedges Championship (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2015.
  157. Benson & Hedges Masters 1998 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 30 чэрвеня 2014.
  158. Benson & Hedges Masters 2002 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 16 ліпеня 2014.
  159. 1995 Benson and Hedges Championship (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2015.
  160. Benson & Hedges Masters (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 29 чэрвеня 2014.
  161. Benson & Hedges Masters 2000 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 13 ліпеня 2014.
  162. а б в Head-to-Head: Mark Williams vs Matthew Stevens (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  163. Williams v Stevens Preview (англ.). World Snooker (16 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 26 студзеня 2015.
  164. Mark Williams v Matthew Stevens Live Stream Masters Snooker Preview (англ.). snooker-news.com (16 студзеня 2013).(недаступная спасылка)
  165. а б Masters Snooker Live Stream Order of Play - Wednesday January 16 (англ.). snooker-news.com (15 студзеня 2013).(недаступная спасылка)
  166. а б Stevens Browned Off After Williams Fight-Back (англ.). World Snooker (16 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2013.
  167. а б Williams benefits from Stevens collapse to progress (англ.). Eurosport (16 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2013.
  168. а б Мастэрс 2013. Дзень 4-ы (англ.). http://top-snooker.com/ (16 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 28 сакавіка 2013.
  169. Travis Perkins UK Championship 2003 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 8 ліпеня 2014. Праверана 26 студзеня 2015.
  170. а б Masters snooker 2013: Mark Selby battles to beat Stuart Bingham (англ.). BBC Sport (16 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2014.
  171. Mark Williams beats Matthew Stevens in Masters dogfight (англ.). rte.ie (16 студзеня 2013).
  172. Snooker: Williams wins battle of the Welsh (англ.). tibsnews.com. Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2013.
  173. Williams - Stevens (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  174. а б Career-total Statistics for Mark Williams - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  175. Career-total Statistics for Matthew Stevens - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  176. Official Rankings. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 7 чэрвеня 2007. Праверана 14 студзеня 2013.
  177. 888.Com World Championship 2007 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 12 ліпеня 2014. Праверана 29 студзеня 2015.
  178. 2005 Masters Qualifying Event (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 29 студзеня 2015. Праверана 29 студзеня 2015.
  179. 2006 Masters Qualifying Event (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 29 студзеня 2015. Праверана 29 студзеня 2015.
  180. Tournaments - History - Masters Qualifying Event (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 29 студзеня 2015. Праверана 29 студзеня 2015.
  181. Rankings after PTC6 (2011 Warsaw Classic). worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association (3 кастрычніка 2011). Архівавана з першакрыніцы 15 чэрвеня 2012. Праверана 4 кастрычніка 2011.
  182. а б в Head-to-Head: Mark Selby vs Stuart Bingham (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  183. а б в Astonishing Selby comeback stuns Bingham (англ.). Eurosport (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 29 студзеня 2015.
  184. а б Betfair European Tour Event One (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 15 ліпеня 2014. Праверана 29 студзеня 2015.
  185. PartyPoker.com Premier League Snooker - Finals (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 15 ліпеня 2014. Праверана 29 студзеня 2015.
  186. Guotai Liquor Asian Players Tour Championship Event One (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 19 ліпеня 2014. Праверана 29 студзеня 2015.
  187. Guotai Liquor Asian Players Tour Championship Event Three (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 2 жніўня 2014. Праверана 29 студзеня 2015.
  188. Selby v Bingham Preview (англ.). World Snooker (16 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2013.
  189. а б Comeback King Selby Stuns Bingham (англ.). World Snooker (16 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2013.
  190. Mark Selby sets up quarter-final showdown with Mark Williams (англ.). rte.ie (17 студзеня 2013).
  191. Snooker: Selby fights back to reach quarter finals (англ.). tibsnews.com. Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2013.
  192. а б Selby - Bingham (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  193. а б в г д е Career-total Statistics for Mark Selby - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  194. Career-total Statistics for Stuart Bingham - Professional (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  195. Tournament Record - Stuart Bingham in Masters (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  196. а б в Head-to-Head: Neil Robertson vs Mark Allen (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  197. Neil Robertson v Mark Allen Live Stream Masters Snooker Preview (англ.). snooker-news.com (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  198. Robertson v Allen Preview (англ.). World Snooker (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2013.
  199. а б Masters Snooker Live Stream Order of Play - Thursday January 17 (англ.). snooker-news.com (16 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  200. а б Miracle Shot Helps Robertson Win Classic (англ.). World Snooker (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2013.
  201. а б Snooker - Robertson hits three centuries to oust Allen in Masters epic (англ.). Eurosport (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2013.
  202. а б Мастэрс 2013. Дзень 5-ы (англ.). http://top-snooker.com/ (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 26 лютага 2013.
  203. а б в Masters snooker 2013: Robertson and Murphy advance (англ.). BBC Sport (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 10 студзеня 2014.
  204. Neil Robertson rides his luck to seal semi spot at the Masters (англ.). rte.ie (17 студзеня 2013).
  205. Snooker: Neil wins nail biter to progress (англ.). tibsnews.com (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2013.
  206. а б Robertson - Allen (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  207. а б в Head-to-Head: John Higgins vs Shaun Murphy (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  208. John Higgins v Shaun Murphy Live Stream Masters Snooker Preview (англ.). snooker-news.com (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  209. Murphy v Higgins Preview (англ.). World Snooker (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 21 студзеня 2013.
  210. а б Magician Murphy Pulls Off Great Escape (англ.). World Snooker (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 21 студзеня 2013.
  211. а б Snooker - Murphy sees off Higgins to reach semis (англ.)(недаступная спасылка). Eurosport (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 21 студзеня 2013.
  212. Snooker: Murphy battles back to beat Higgins (англ.). tibsnews.com (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  213. Murphy - Higgins (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  214. а б 2008 World Series of Snooker – Event 1 Jersey. Global Snooker Centre. Архівавана з першакрыніцы 23 снежня 2008. Праверана 17 студзеня 2015.
  215. а б Global Snooker Coverage: Grand Final(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 2 чэрвеня 2009. Праверана 9 мая 2009.
  216. а б Champion of Champions Challenge (Results)(недаступная спасылка). Global Snooker. Архівавана з першакрыніцы 8 верасня 2009. Праверана 18 мая 2009.
  217. а б в Head-to-Head: Judd Trump vs Graeme Dott (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  218. Judd Trump v Graeme Dott Live Stream Masters Snooker Preview (англ.). snooker-news.com (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  219. Trump v Dott preview (англ.). World Snooker (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2013.
  220. а б Masters Snooker Live Stream Order of Play - Friday January 18 (англ.). snooker-news.com (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  221. а б Dott Shocks Trump To Reach Semis (англ.). World Snooker (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2014.
  222. а б Dott thumps poor Trump in Masters shocker (англ.). Eurosport (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 11 сакавіка 2013.
  223. а б в Мастэрс 2013. Дзень 6-ы (англ.). http://top-snooker.com/ (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 29 сакавіка 2013.
  224. 888.Com World Championship 2006 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 12 ліпеня 2014. Праверана 31 студзеня 2015.
  225. Maplin Electronics UK Championship 2006 (англ.). Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 8 ліпеня 2014. Праверана 31 студзеня 2015.
  226. а б Masters snooker 2013: Judd Trump loses but Mark Selby wins (англ.). BBC Sport (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 29 сакавіка 2014.
  227. Graeme Dott towers over terrible Judd Trump at the Masters (англ.). rte.ie (18 студзеня 2013).
  228. Dott Thumps Trump To Reach Maiden Masters Semi (англ.). snooker-news.com (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  229. Snooker: Dott dumps out favourite Trump (англ.). tibsnews.com (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  230. Dott - Trump (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  231. а б в Head-to-Head: Mark Selby vs Mark Williams (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  232. а б в Selby Battles Past Williams (англ.). World Snooker (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2013.
  233. а б в Snooker - Williams in plea for O'Sullivan return after 'embarrassing' exit (англ.). Eurosport (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2013.
  234. Mark Selby didn't have to perform to his best to beat Mark Williams in the Masters quarter-finals (англ.). rte.ie (19 студзеня 2013).
  235. It's easy for Selby as world No 1 thrashes Williams to reach Masters semi-finals (англ.). dailymail.co.uk (19 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 22 сакавіка 2013.
  236. Snooker: Scoreline flatters Selby on his way to semi’s (англ.). tibsnews.com (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  237. а б Selby - Williams (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  238. а б в Head-to-Head: Neil Robertson vs Shaun Murphy (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  239. Neil Robertson v Shaun Murphy Live Stream Masters Snooker Semi-Final Preview (англ.). snooker-news.com (19 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  240. Murphy v Robertson Preview (англ.). World Snooker (19 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2013.
  241. а б Masters Snooker Live Stream Order of Play - Saturday January 19 (англ.). snooker-news.com (18 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  242. а б в г Robertson Closes In On Masters History (англ.). World Snooker (19 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2013.
  243. а б в Snooker - Robertson beats struggling Murphy in Masters semi (англ.). Eurosport (19 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  244. а б в Masters snooker 2013: Neil Robertson to play Mark Selby (англ.). BBC Sport (20 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 28 сакавіка 2014.
  245. а б в г Мастэрс 2013. Дзень 7-ы (англ.). http://top-snooker.com/ (19 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 мая 2013.
  246. а б Neil Robertson and Mark Selby advance to Masters final (англ.). rte.ie (20 студзеня 2013).
  247. Robertson brushes Murphy aside to set up final Masters defence (англ.). dailymail.co.uk (19 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 22 сакавіка 2013.
  248. Snooker: Robertson reaches final (англ.). tibsnews.com (19 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 13 лістапада 2014.
  249. а б Robertson - Murphy (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  250. а б Power Snooker. Snooker.org. Архівавана з першакрыніцы 13 ліпеня 2014.
  251. Tournament Record - Graeme Dott in World Championship (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 4 лютага 2015.
  252. а б в Head-to-Head: Mark Selby vs Graeme Dott (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  253. Mark Selby v Graeme Dott Live Stream Masters Snooker Semi-Final Preview (англ.). snooker-news.com (19 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2015.
  254. Selby v Dott Preview (англ.). World Snooker (19 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 7 красавіка 2013.
  255. а б в Selby Edges Dott In Late Drama (англ.). World Snooker (20 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 12 красавіка 2013.
  256. а б в Snooker - Dott questions Selby tactics during 'nightmare' semi (англ.). Eurosport (20 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 23 студзеня 2013.
  257. No 1 Selby secures Masters final place after overturning 4-1 deficit against Dott (англ.). dailymail.co.uk (20 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 26 студзеня 2013.
  258. Mark Selby comes back to beat Graeme Dott in Masters marathon to set up Neil Robertson final (англ.). http://metro.co.uk/ (20 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 13 сакавіка 2013.
  259. Snooker: Selby squeezes past Dott (англ.). tibsnews.com (20 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2013.
  260. а б Selby - Dott (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  261. а б в Head-to-Head: Neil Robertson vs Mark Selby (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2015. Праверана 17 студзеня 2015.
  262. Neil Robertson v Mark Selby Live Stream Masters Snooker Final Preview (англ.). snooker-news.com (20 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 31 студзеня 2015.
  263. Robertson v Selby Preview (англ.). World Snooker (20 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 12 красавіка 2013.
  264. а б в Selby The Master Again (англ.). World Snooker (21 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 11 красавіка 2013.
  265. а б в Snooker - Selby repels Robertson to lift third Masters crown (англ.). Eurosport (21 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2013.
  266. а б Марк Сэлбі – пераможца Мастэрс 2013 (англ.). http://top-snooker.com/ (21 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 1 чэрвеня 2013.
  267. Selby On Top In Masters Final (англ.). World Snooker (20 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 7 красавіка 2013.
  268. Masters snooker final 2013: Mark Selby beats Neil Robertson (англ.). BBC Sport (21 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 9 сакавіка 2014.
  269. Mark Selby defeats Neil Robertson to win his third Masters title (англ.). The Guardian (21 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 1 сакавіка 2014.
  270. Betfair Masters: Mark Selby claims title with 10–6 win over defending champion Neil Robertson. Sky Sports. Архівавана з першакрыніцы 20 кастрычніка 2013. Праверана 21 студзеня 2013.
  271. Super Selby Claims Third Masters Title (англ.). Pro Snooker Blog (21 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 17 мая 2013.
  272. Mark Selby seals a third Masters title after defeating defending champion Neil Robertson (англ.). rte.ie (21 студзеня 2013).
  273. Selby beats defending champion Robertson to lift third Masters crown at Ally Pally (англ.). dailymail.co.uk (21 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 23 студзеня 2013.
  274. Unstoppable Selby Claims Masters Treble (англ.). snooker-news.com (21 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 31 студзеня 2015.
  275. Snooker: Mark’s hat-trick of Masters (англ.). tibsnews.com (21 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2013.
  276. Mark Selby savours back-to-back majors with Masters triumph over Neil Robertson. London 24. Архівавана з першакрыніцы 17 кастрычніка 2013. Праверана 21 студзеня 2013.
  277. а б в Robertson - Selby (англ.). love-snooker.com. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2014.
  278. 2013 Betfair Masters results(недаступная спасылка). World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 21 студзеня 2013. Праверана 21 January 2013.
  279. The Masters 2013: schedule and results. BBC Sport. Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2014. Праверана 13 студзеня 2013.
  280. Century breaks. worldsnookerdata.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2012. Праверана 22 студзеня 2012.
  281. The Masters Centuries. worldsnookerdata.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2014. Праверана 20 студзеня 2013.
  282. Season 2002-2003 (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 9 лютага 2015.
  283. Most Titles Won from Triple Crown (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 9 лютага 2015.
  284. 2013 Masters - Finishes (англ.). cuetracker.net. Архівавана з першакрыніцы 9 лютага 2015.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Відэа[правіць | правіць зыходнік]