Месаяха
| Месаяха | |
|---|---|
| Характарыстыка | |
| Даўжыня |
|
| Басейн | 26 000 км² |
| Расход вады | 230 м³/с |
| Вадацёк | |
| Выток | |
| • Месцазнаходжанне | Ніжнеенісейскае ўзвышша |
| • Каардынаты | 69°22′46″ пн. ш. 81°39′03″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Карскае мора |
| • Месцазнаходжанне | Тазаўская губа |
| • Вышыня | 0 м |
| • Каардынаты | 67°39′22,70″ пн. ш. 77°49′19,90″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Карскае мора |
|
|
|
| Краіна | |
| Рэгіён | Ямала-Ненецкая аўтаномная акруга |
| Раён | Тазаўскі раён |
| Код у ДВР | 15050000212115300072250 |
   |
|
 выток вусце |
|
|
— выток, — вусце |
|
Месаяха́ (руск.: Мессояха́[1][2], руск.: Мессо-Яха[3], руск.: Мессоя́ха[4][5]) — рака ў Азіяцкай частцы Расіі, у Ямала-Ненецкай аўтаномнай акрузе.
Даўжыня ракі 466 км. Плошча вадазбору 26 000 км². Сярэдні расход вады складае 230[6] м³/с, аб’ём сцёку 7,259[6] км³/год. Рака працякае па паўночна-ўсходняй частцы Заходне-Сібірскай раўніны. Упадае ў Тазаўскую губу Карскага мора ўтвараючы дэльту. Рэчышча звілістае. У зімовы перыяд рака перамярзае.
Прытокі Месаяхі: Нянгус-Яха, Вялікая Харвута-Яха, Малая Харвута-Яха, Няда-Яха, Хайлаха-Яха, Вялікая Варкута-Яха, Малая Варкута-Яха, Мудуйяха (Мудуй-Яха), Індзік-Яха, Варкута-Яха, Хасуй-Яха, Паюта-Яха і інш.[3] У басейне ракі шмат азёр.
Месаяха з’яўляецца месцам нерасту рыб (чыр, сіг, рапушка). У басейне ракі радовішчы прыроднага газу, пабудаваны газаправод Месаяха—Нарыльск[1][5].
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б ГЭС 1989.
- ↑ Словарь «География России» / Главный редактор А. П. Горкин.- М.: Большая Российская энциклопедия, 1998. (руск.)
- ↑ а б Река Мессо-Яха // Государственный водный реестр РФ (руск.)
- ↑ ГНР 2008.
- ↑ а б БСГН 2003.
- ↑ а б Кременецкая Е. Р. Мессояха // Научно-популярная энциклопедия «Вода России»(недаступная спасылка) (руск.)
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Мессоя́ха // Большой словарь географических названий (руск.) / Гл. ред. В. М. Котляков. — Екатеринбург: У-Фактория, 2003. — С. 411. — 832 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-94799-148-9.
- Мессояха́ // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 312. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
- Мессоя́ха // Географические названия Росии: Топонимический словарь: более 4000 единиц / Е. М. Поспелов. — М.: АСТ; Астрель, 2008. — С. 290. — 523 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-5-17-054966-5 (Аст), ISBN 978-5-271-20728-0 (Астрель). (руск.)
- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 281. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- Мессоя́ха // Словарь названий гидрографических объектов России и других стран — членов СНГ (руск.) / Под ред. Г. И. Донидзе. — М.: Картгеоцентр — Геодезиздат, 1999. — С. 247. — 464 с. — 500 экз. — ISBN 5-86066-017-0.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Река Мессо-Яха // Государственный водный реестр РФ (руск.)
- Кременецкая Е. Р. Мессояха // Научно-популярная энциклопедия «Вода России»(недаступная спасылка) (руск.)
- Постановление Правительства ЯНАО от 28.03.2013 № 186-П О государственном природном заказнике регионального значения «Мессо-Яхинский» // Информационный портал Ямало-Ненецкого автономнаого округа(недаступная спасылка) (руск.)