Механічны гадзіннік

Кішэнны механічны гадзіннік

Механічны гадзіннік — гадзіннік, які выкарыстоўвае ківач, які перыядам ваганняў вымярае час на працягу сутак, месяца, года і які прыводзіцца ў рух гіравай, спружыннай або электрычнай крыніцай энергіі з электрамеханічным пераўтваральнікам. У якасці меры часу выкарыстоўваюцца інерцыйныя ўласцівасці вагальнай сістэмы ў выглядзе класічнага і спружыннага ківача пры рэгуляванні доўгага ківача або спіральнай спружыны ў выглядзе балансавага рэгулятара (+/-).

З’яўленне суднавых хранометраў са спружынным ківачом здзейсніла рэвалюцыю ў суднаходстве шляхам сінхранізацыі ходу часу і нябеснай сферы, што дазволіла надзейна вызначаць даўгату месца. Дадатковай прыладай для ўстанаўлення месцазнаходжання ў момант замераў стаў секстант.

Майстроў, якія вырабляюць і якія рамантуюць гадзіннікі, называюць гадзіншчыкамі. У мастацтве механічны гадзіннік з’яўляецца сімвалам часу.

Механічныя гадзіннікі па дакладнасці ходу саступаюць электронным і кварцавым (1-ы клас дакладнасці механічных гадзіннікаў — ад +40 да −20 секунд у суткі; хібнасць кварцавых гадзіннікаў знаходзіцца ў межах ад 10 секунд у дзень да 10 секунд у год). Таму ў наш час з незаменнай прылады механічны гадзіннік ператвараецца ў знак традыцый і прэстыжу.

Літаратура

• В. Н. Пипуныров. История часов с древнейших времен до наших дней. — М.: Наука, 1982. — 498 с.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Механічны гадзіннік