Млынок (Баранавіцкі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Млынок
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
  • 19 чал. (2019)[1]
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 163
Паштовыя індэксы
225351
Аўтамабільны код
1
СААТА
1204839046
Млынок на карце Беларусі ±
Млынок (Баранавіцкі раён) (Беларусь)
Млынок (Баранавіцкі раён)
Млынок (Баранавіцкі раён) (Брэсцкая вобласць)
Млынок (Баранавіцкі раён)

Млыно́к[2] (трансліт.: Mlynok, руск.: Млынок) — вёска ў Баранавіцкім раёне Брэсцкай вобласці. Уваходзіць у склад Малахавецкага сельсавета. Размешчана за 13 км на поўдзень ад Баранавіч. Насельніцтва 44 жыхары, 30 гаспадарак (2005).

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Паводле перапісу 1897 годзе ў Ястрамбельскай воласці Навагрудскага павета.

З 1921 года ў складзе Польшчы, у Ястрамбельскай гміне Баранавіцкага павета Навагрудскага ваяводства.

З 1939 года ў БССР. З 15 студзеня 1940 года ў Навамышскім раёне Баранавіцкай, з 8 студзеня 1954 года Брэсцкай абласцей, з 8 красавіка 1957 года ў Баранавіцкім раёне. Да 20 мая 1957 года вёска ўваходзіла ў склад Лукаўскага сельсавета[3], да 1964 года — у склад Уцёскага сельсавета[4].

У Вялікую Айчынную вайну з канца чэрвеня 1941 года да ліпеня 1944 года вёска акупіравана нямецка-фашысцкімі захопнікамі.

Інфраструктура[правіць | правіць зыходнік]

Працуе магазін.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. https://map.nca.by
  2. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2010.— 318 с. ISBN 978-985-458-198-9. (DJVU)
  3. Рашэнне выканкома Брэсцкага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 20 мая 1957 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1957, № 5.
  4. Рашэнні выканкома Брэсцкага абласнога (сельскага) Савета дэпутатаў працоўных ад 14 ліпеня і 1 жніўня 1964 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1964, № 31 (1071).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]