Мовы Сербіі
Дзяржаўнай мовай Сербіі з’яўляецца сербская. Таксама ў Сербіі распаўсюджаныя албанская (ужываецца ў Прэшаўскай даліне і ў самаабвешчанай дзяржаве Косава), венгерская, румынская, славацкая, заходнерусінская і харвацкая (усе яны з’яўляюцца афіцыйнымі мовамі Ваяводзіны), украінская, балгарская, цыганская, чэшская, баснійская, улашская, буневацкая, македонская і іншыя мовы.
На большай частцы поўдня Сербіі размоўным з’яўляецца тарлакскі дыялект. Хаця ён і не мае стандартнай формы і дзяржаўнага статусу, яго можна разглядаць як асобную мову. Ён сфарміраваўся як частка паўднёва-славянскага дыялекту і з’яўляецца пераходным паміж паўднёва-ўсходнімі славянскімі мовамі (балгарскай і македонскай) і паўднёва-заходнімі славянскімі мовамі (сербскай).
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мовы Сербіі- CIA World Factbook Архівавана 5 снежня 2012.
  Сербія ў тэмах | ||
|---|---|---|
| Палітыка |  | |
| Сімвалы | ||
| Эканоміка | ||
| Геаграфія | Сталіца • Адміністрацыйны падзел (Ваяводзіна • Косава і Мятохія) • Гарады • Рэкі • Насельніцтва (сербы) | |
| Культура | Мовы • Адукацыя • Літаратура • Музыка • Архітэктура • Спорт • Святы • Кухня • Кіно • Тэлебачанне • Радыё | |
| Рэлігія | ||
| Сувязь | ||